خاتی؛ فیلم و شخصیتی که حیف شد

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، فاطمه سادات افقه؛ فیلم تلاش می‌کند تا نگاهی به قهرمان زن داشته باشد، اما در این مسیر چندان موفق نیست و نتوانسته شخصیتی به یادماندنی مانند سوسن تسلیمی در «باشو غریبه‌ی کوچک» یا فاطمه معتمدآریا در «گیلانه» خلق کند. یکی از ضعف‌های اصلی فیلم، عدم تقابل قوی بین قهرمان و ضدقهرمان است.

انگیزه‌های شخصیت‌ها در لفافه‌ی تعارفات و گفت‌و‌گو‌های سطحی گم شده و به درستی پرداخت نشده‌اند.

این ضعف در شخصیت‌پردازی باعث شده تا فیلم نتواند به خوبی پیش برود و مخاطب را با خود همراه کند.

موضوع محیط زیست و حفاظت از آن بهانه‌ای برای شکل‌گیری داستان است، اما فیلم به دلیل نداشتن تعلیق کافی، عدم وجود محرک‌های قوی و پرداخت نادرست به انگیزه‌های اصلی شخصیت‌ها، نتوانسته کشش لازم را ایجاد کند. از نظر فرمی، کارگردان با استفاده از لانگ‌شات‌های متعدد و فضاسازی‌های زیبا، تلاش کرده تا ادای دینی به سبک مرحوم عباس کیارستمی داشته باشد و فضایی مشابه آثار او خلق کند.

سارا بهرامی در نقش خاتی، دغدغه‌های شخصیت را به خوبی درک کرده و در ایفای نقش تلاش قابل توجهی از خود نشان داده است. با این حال، به نظر می‌رسد فضای زیستی و بومی شخصیت به درستی در فرم بازی او بازتاب نیافته و این موضوع کمی از باورپذیری نقش می‌کاهد.

در نهایت، «خاتی» فیلمی متوسط با بازی‌های قابل قبول، فضاسازی زیبا و نما‌های چشم‌نواز است که به دلیل ضعف در پرداخت داستان و شخصیت‌ها، نتوانسته به اثری ماندگار و تاثیرگذار تبدیل شود.