به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری دانشجو؛ عشقآباد، پایتخت ترکمنستان، شهری است با ساختمانهای مرمرین براق، بلوارهای پهناور و نمایی خیرهکننده که انگار برای جلب توجه هر مسافری طراحی شده است. برجهای مسکونی که نور خورشید بیابان را منعکس میکنند و یادبودهایی از رهبران گذشته در هر تقاطع دیده میشوند. اما در پس این شکوه، خیابانهای خالی و سکوت نگرانکنندهای وجود دارد که بیشتر به صحنه فیلمبرداری شباهت دارد تا یک کلانشهر پویا.
ترکمنستان دارای برخی از بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان است و پس از روسیه بالاترین ظرفیت را در میان جمهوریهای سابق شوروی دارد. با این حال، این کشور یکی از بستهترین رژیمهای آسیای مرکزی را دارد و سرمایهگذاران خارجی بهندرت در آن دیده میشوند. رسانههای دولتی تصویری از رونق اقتصادی ارائه میدهند، اما دستیابی به آمارهای قابلاعتماد تقریباً غیرممکن است و بسیاری به رشد اقتصادی اعلامشده دولت که گاهی بیش از ۱۰ درصد است، شک دارند.
عشقآباد بهعنوان نماد جاهطلبی دولت ترکمنستان، با پروژههای عظیم و ساختمانهای مرمرین خود شناخته میشود. این سازهها با درآمدهای صادرات گاز ساخته شدهاند. اما این زیرساختها نشاندهنده محدودیتهای اقتصادی نیز هستند. اقتصاد کشور همچنان به گاز طبیعی وابسته است و تصمیمگیریهای اقتصادی در دستان بالاترین مقامات دولت متمرکز شده که این امر رقابت را سرکوب میکند.
دولت از پیشرفتهای خود در بخشهایی مانند کشاورزی و گردشگری تمجید میکند، اما نبود دادههای مستقل، ادعاهای رسمی را زیر سؤال میبرد. کمبود کالاهای اساسی مانند آرد و شکر و حتی آب آشامیدنی، واقعیتهای اقتصادی ترکمنستان را آشکار میکند. بهدلیل عدم شفافیت، سازمانهایی مانند صندوق بینالمللی پول (IMF) و بانک جهانی نمیتوانند تخمین دقیقی از عملکرد اقتصادی کشور ارائه دهند.
با وجود همه این چالشها، ترکمنستان پتانسیل بزرگی برای جذب سرمایهگذاران خارجی دارد. میدان گالکینیش، دومین میدان بزرگ گازی جهان، بههمراه زیرساختهای نیازمند به سرمایهگذاری، میتواند فرصتهای فراوانی را برای شرکتهای غربی، چینی و خاورمیانهای ایجاد کند. توسعه شبکههای خط لوله، تأسیسات گاز طبیعی مایع (LNG) و کارخانههای فرآوری گاز میتواند بازارهای جدیدی فراتر از روسیه و چین برای این کشور به ارمغان آورد.
برای دستیابی به این پتانسیل، دولت ترکمنستان باید از فضای بسته سیاسی بکاهد و با ایجاد شفافیت اقتصادی اعتماد سرمایهگذاران را بدست آورد. معاملات تجاری اغلب به روابط با مقامات عالیرتبه وابسته است و محیط کسبوکار بیثبات، مانع از سرمایهگذاریهای بلندمدت میشود. کنترل شدید ارز خارجی، فساد و نبود شفافیت در بخش بانکی از دیگر موانع پیش روی سرمایهگذاران خارجی است.