بازی‌دراز، روایت ایستادگی در بلندای غرب

خبرگزاری دانشجو-گروه استان‌ها-حانیه مرادی‌فر: در دل رشته‌کوه‌های سر به فلک کشیده‌ی زاگرس، جایی در غربی‌ترین نقطه‌ی ایران و حوالی شهر مقاوم سرپل ذهاب، ارتفاعاتی جا خوش کرده‌اند که نه تنها موقعیت جغرافیایی استراتژیکی دارند، بلکه در حافظه‌ی تاریخی مردم ایران به عنوان نماد مقاومت، دلاوری و ایثار شناخته می‌شوند: ارتفاعات بازی‌دراز.

نام بازی‌دراز، برای خیلی‌ها شاید فقط یک اسم باشد، اما برای مردمان غرب کشور، به‌ویژه کرمانشاهی‌ها، معنایی فراتر از کوه و سنگ و خاک دارد. اینجا یادآور حماسه‌هایی است که با خون نگاشته شده‌اند؛ رشادت‌هایی که در بهار سال ۱۳۶۰ به اوج رسیدند.

عملیات بازی‌دراز، یکی از مهم‌ترین عملیات‌های دوران دفاع مقدس بود که در آن رزمندگان اسلام با کمترین امکانات، اما با بالاترین روحیه‌ی ایمانی، توانستند ضربه‌ی سختی به دشمن بعثی وارد کنند و بخش‌هایی از این ارتفاعات را آزاد سازند.

این منطقه که در نزدیکی مرز ایران و عراق قرار دارد، سال‌ها در اختیار نیروهای متجاوز عراقی بود و به‌خاطر موقعیت جغرافیایی خاصش، اشراف کامل بر مناطق اطراف داشت. درواقع، تسلط بر بازی‌دراز به معنای تسلط بر بخش وسیعی از غرب کشور بود. به همین دلیل هم بود که دشمن بعثی به‌شدت برای حفظ آن تلاش می‌کرد. اما دل‌های آهنین و اراده‌های پولادین فرزندان این سرزمین، چیزی نبود که بتوان با توپ و تانک در هم شکست.

رزمندگان بسیاری از نقاط مختلف ایران، با دل‌هایی آکنده از ایمان، از صخره‌ها بالا رفتند، شبانه راه‌ها را پیمودند، و بی‌هیچ ترسی از مرگ، جان خویش را فدای امنیت و عزت کشور کردند. شهید محمدرضا شفیعی‌ها، شهید حسن باقری‌ها، و بسیاری دیگر از قهرمانان این عملیات، هنوز هم در دل سنگ‌ها و دره‌های بازی‌دراز زنده‌اند.

هر ساله، در اردیبهشت‌ماه، دل‌های عاشق راهی این ارتفاعات می‌شوند. راهیان نور غرب کشور، به بازی‌دراز می‌آیند تا هم یادی کنند از شهدا و هم درس بگیرند از تاریخ. حضور در این مکان، فقط یک سفر نیست؛ یک تجربه‌ی روحانی‌ست، نوعی رجعت به ریشه‌ها، به افتخار، به هویت.

برای ما کرمانشاهی‌ها، بازی‌دراز فقط یک جغرافیا نیست؛ یک افتخار جاری‌ست، بخشی از روح‌مان. همان‌طور که باد در لابه‌لای صخره‌هایش می‌وزد و صدای غرش گلوله‌ها را تداعی می‌کند، دل‌های ما هم با یاد شهدا می‌لرزد و سرشار از احترام و غرور می‌شود.