برای اولین بار لندینگ بالگرد نیروی دریایی هند بر روی عرشه پروازی ناوبندر ایرانی مکران+جزییات

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو ؛ در جریان دریانوردی عملیاتی ناوگروه 86 نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال 1401، نیروی دریایی ارتش بعد جدیدی از قدرت دریایی ایران را با تجهیزات بومی تولید ایران به نمایش گذاشت.

این ناوگروه عملیاتی،  ۹ مهر ۱۴۰۱ وارد ماموریت سفر به دور دنیا شد و پس‌از حدود ۸ ماه با پشت سر گذاشتن موانع سخت فراوان از میان ۲۹ کشور، با موفقیت به سرزمین‌مان بازگشت تا، توانمندی دریایی کشورمان را به رخ قدرت‌های جهانی بکشد و بستر بهره‌وری از «اقتصاد دریامحور» را فراهم کند.

در جریان ماموریت در نزدیکی آب های کشور هندوستان، در جریان تعاملات دوستانه دو کشور یک فروند بالگرد هال دروو(ف) نیروی دریایی هند بر روی عرشه این ناو بالگردبر ساخت ایران لندینگ داشت. در ادامه تصاویر اختصاصی را شاهد هستید که برای اولین بار در فضای مجازی منتشر می شود.

خلبان بالگرد درو(ف) هندی و تکنسین نیروی دریایی ارتش/ بالگرد 212 نداجا هم روی عرشه مکران مشهود است.

عرشه پروازی ناوبندر مکران قابلیت پذیرش 5 بالگرد رزمی/ ترابری را دارد و همین مسله مکران را تبدیل به پایگاه متحرک بالگردی ارتش کرده است. پیشتر در روز رونمایی از مکران 5 بالگرد نداجا متشکل از بالگرد سنگین سی استالیون، بالگرد سی کینگ و بالگرد های بل 212 نداجا روی این ناو عملیات انجام دادند.

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های اهمیت عملیات نشست و برخواست یک بالگرد خارجی روی یک ناو تولید ایران، نمایش توانمندی ایران در طراحی و ساخت شناورهای پیشرفته و متناسب با استاندارد های جهانی در عین تحریم های همه جانبه غربی و شرقی است. در واقع استاندارد های نظامی و دریانوردی بسیار سفت و سخت هستند وارتش ها روی مسله استاندارد های نظامی خود بسیار حساس هستند. عملیات مشترک کشور های محوری نظیر چین، هند، روسیه و ..... با نیروهای ایرانی و در قالب تجهیزات تولید ایران نشان دهنده کیفیت تجهیزات نظامی تولید ایران متناسب با استاندارد های جهانی است که در کنار تقویت رزمی کشور، بازار صادراتی و تجاری آن ها را نیز میگشاید.

ناوبندر مکران در سواحل برزیل، آمریکایی ها هرگز تصور نمیکردند روزی ناو های نظامی ایران به سواحلشان برسند

این شناورها با تجهیزات مدرن و قابلیت‌های رزمی و لجستیکی، توانایی حضور طولانی‌مدت در آب‌های دوردست را دارند و نشان‌دهنده پیشرفت چشمگیر ایران در حوزه فناوری دریایی هستند. همچنین، این مأموریت نشان داد که نیروی دریایی ایران قادر است فراتر از مرزهای منطقه‌ای عمل کرده و در سطح جهانی نقش‌آفرینی کند و نه فشار های سیاسی و نه تحریم های نظامی و اقتصادی کوچک ترین نقشی در کاهش توان رزمی کشور نداشته و اتفاقا نیروی دریایی راهبردی جمهوری اسلامی ایران پا به پای رقبای شرقی و غربی خود با بالاترین کیفیت و تجهیزات مطلوب عملیات میکند.

ناوبندر مکران، بزرگ ترین ناو جنگی خاورمیانه را بیشتر بشناسید

ناوبندر مکران، یکی از دستاورد‌های برجسته نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در دی‌ماه ۱۳۹۹ به ناوگان نداجا الحاق شد و عنوان بزرگ‌ترین ناو جنگی خاورمیانه را به خود اختصاص داد. این شناور که از یک نفت‌کش پایه به یک ناو پشتیبان پیشرفته تبدیل شده، نمادی از توانمندی و خودکفایی متخصصان ایرانی در سخت‌ترین شرایط تحریم است. طی شش ماه تلاش بی‌وقفه و با صرف بیش از ۷۲,۰۰۰ نفر ساعت کار، عرشه بالگردی به وزن ۹۵۰ تن و مساحت ۳۲۰۰ متر مربع روی این شناور ایجاد شد که قابلیت‌های عملیاتی آن را به سطحی بی‌نظیر رساند.

از نظر ظاهری، بارزترین تغییر مکران نسبت به شناور اولیه، باند وسیع نشست و برخاست بالگرد به طول حدود ۸۰ تا ۸۵ متر و عرض برابر با بدنه است. این عرشه امکان استقرار همزمان پنج بالگرد، از جمله دو بالگرد بل-۲۱۲، دو بالگرد SH-۳D سی‌کینگ و یک بالگرد RH-۵۳D سی‌استالیون را فراهم می‌کند. مکران با طول ۲۳۰ متر، عرض ۴۲ متر و تناژ جابجایی ۱۰۵,۰۰۰ تن، سرعت نهایی ۱۴.۵ گره (معادل ۲۶.۹ کیلومتر بر ساعت) را داراست. این ناو مجهز به تسلیحات دفاعی، سامانه‌های جنگ الکترونیک و موشک‌های کروز بوده و قابلیت حمل پهپاد‌هایی نظیر پلیکان را نیز دارد.

یکی از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد مکران، ظرفیت بالای ذخیره‌سازی است که شامل ۸۰,۰۰۰ تن سوخت، ۲۰,۰۰۰ تن آب و آذوقه فراوان می‌شود. این قابلیت، همراه با بدنه دو لایه و توانایی دریانوردی اقیانوسی طولانی‌مدت، مکران را به یک بندر شناور تبدیل کرده که می‌تواند ناوگروه‌های رزمی را در آب‌های آزاد پشتیبانی کند. برد عملیاتی این ناو به حدی است که قادر به ۷ تا ۱۰ بار دور زدن کره زمین است، ضمن اینکه می‌تواند همزمان از دو یا چند ناو رزمی حمایت کند و مدت زمان مأموریت ناوگروه‌های ارتش را از دو ماه به چندین برابر افزایش دهد.

مکران همچنین امکان استقرار تیم‌های عملیات ویژه، قایق‌های تندرو و ارائه خدمات تعمیرگاهی به یگان‌های شناور را داراست. این ویژگی‌ها، مکران را به یک پایگاه استراتژیک در اقیانوس‌ها تبدیل کرده که بدون نیاز به وابستگی به بنادر خارجی، امنیت خطوط کشتی‌رانی ایران را در برابر تهدیداتی نظیر دزدان دریایی تضمین می‌کند. تولید این ناو در شرایط تحریم، نشان‌دهنده عزم راسخ و توان مهندسی ایران در حوزه نظامی و دریایی است. 

لازم به ذکر است توسعه ناوبندر های ایرانی به مکران محدود نشده و دو ناوبندر کردستان و خوزستان هم در مسیر الحاق هستند. با نگاهی به ناوگروه های رزمی نداجا و محصولات متنوع بومی در ارتش و سپاه به نظر میرسد ایران به زودی جایگاه خود را به عنوان یک قدرت دریایی نوظهور در سطح جهانی پیدا خواهد کرد. امری که مشخصاً مستلزم توجه ویژه مسولین امر به مسله قدرت دریایی و تخصیص بودجه متناسب با ماموریت های آینده است. 

سید نویدرضا موسوی