بيايد با هم بشينيم «رنگين كمان» ببينيم!!!

گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ برنامه رنگين كمان نزديك به 10 سال است كه از آنتن شبكه تهران در حال پخش است و طي اين 10 سال فراز و فرودهاي بسياري را پشت سر گذاشته است. دوره هاي مختلف اين برنامه از جهت جذب مخاطب شرايط متفاوتي داشته است و به نظر مي رسد تفاوت هاي اين دوره ها بيش از هر چيز وابسته به كاراكترها و عروسك هاي مورد استفاده در برنامه باشد.

در اين ميان دوره اخير اين برنامه با حضور شخصيت هايي چون پنگول، خاله نرگس، دايي چپول و نيما از جهتي با تمامي برنامه هاي پيش از آن متفاوت است و اين تفاوت بيش از هر چيز در نوع و سن مخاطبان اين برنامه ديده مي شود!

به نظر مي رسد گروه سني بزرگسال بيشتر از گروه سني كودك مخاطب سري اخير برنامه رنگين كمان است.

ماجرا اين جاست كه نوع حرف‌ها و ديالوگ‌هايي كه ميان هومن حاجي عبدللهي و خاله نرگس رد و بدل مي شود بيش از آن كه مناسب سن كودك باشد براي بزرگسالان جذابيت دارد و طنزهاي خاص آن تنها براي اين گروه سني قابل فهم است، به نحوي كه اگر شما يك بار به تماشاي اين برنامه بنشينيد متوجه كل كل ها و شوخي هاي خاص اين دو نفر خواهيد شد كه البته شايد اين نوع رابطه و صحبت بر لب بزرگسالان خنده بياورد اما بايد ديد از منظر تربيت كودك در نگاه اسلامي تا چه ميزان اخلاقي و يا حتي قابل فهم است.

متاسفانه اين بار اولي نيست كه برنامه‌هاي كودك با روحيات خاص اين سن و شيوه تفكر اسلامي متناسب نيست اما رنگين كمان در اين ميانه كاملا با ديگر برنامه ها متمايز است. البته نوع فهم ناقص و غير اسلامي از كودك و نحوه تربيت او در اكثريت قريب به اتفاق برنامه هاي گروه كودك سيما مشهود است. پر واضح است كه نتايج اين نوع فهم خاص تبديل مي شود به استفاده از موسيقي‌ها و فنون ارتباطي پيش پا افتاده اي كه هرگز اثربخشي تربيتي خاصي بر كودكان نخواهد داشت و البته در بسياري از موارد نيز اثر سوء خود را بر روح كودك خواهد گذاشت.

بايد ديد در حالي كه در طول سال هاي اخير نگاه هاي انتقادآميز بسياري از كارشناسان كودك و دل سوزان فرهنگ اسلامي به برنامه هاي كودك شبكه هاي مختلف سيما دوخته شده است صدا و سيما با كدام توجيه همچنان رويكرد خود را ثابت نگه داشته و به اين انتقادها بي اعتنايي مي كند.

 سوال ديگر اين است كه اين مقاومت تا كي ادامه خواهد داشت. آيا مديران صدا و سيما، برنامه سازان گروه كودك، روان شناسان اين دست برنامه ها (در صورتي كه روان شناسي وجود داشته باشد!) و آن گروه از مردم كه به تربيت سالم كودكان خود اهميت مي دهند راضي مي شوند كه كودكان شان با اين نوع نگاه و فهم ناقص تربيت شوند؟!