آقای ضرغامی! به نظارت اعتقاد دارید؟!

گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ فيلمى كه به تهيه‏كننده داده‏ايد تا براى شما بسازد و بياورد، نظارت كنيد چقدر از محتوا برخوردار است.  از جمله كارهاى بسيار خوب اين است كه بخصوص در حين توليد، نظارت و سركشى كنيد تا پولِ زياد و بيهوده‏يى مصرف نشود و بعد مجبور باشيد اشكالاتش را برطرف كنيد. به‏هرحال بايد در نظارت كيفى بشدت سعى شود پيامهاى منفى در كارها نباشد.

( بیانات آقا در دیدار رییس و مدیران سازمان صدا وسیما  11/09/83)

«تا ثریا» پر بحث ترین سریال زمستانی سیما بود. فارغ از مساله مهم «اضطراب آور» بودن سریال که در قصه، بازی عصبی بازیگر نقش اول (آزیتا حاجیان) و حرکات و کادرهای عجیب و غریب دوربین نمود داشت، انتقادهای بسیاری از حیث محتوا نیز از جانب رسانه های گوناگون به سریال وارد شد.

 

بازنمایی غیرواقعی از زندگی و افکار یک زن متدین که ظاهرا میراث اصغر فرهادی برای برادر کوچک ترش (نویسنده سریال) است، نمایش رباخوار اصلی سریال به عنوان مظلوم ترین شخصیت قصه یا نمایش تصویری مثبت و معقول از نزول خور ارشد قصه، غلام، از نکات تامل برانگیز سریال جدید سیروس مقدم بود که داغ دوباره چشیدن مزه ی شیرین «پایتخت» را بر دل مخاطبان تلویزیون گذاشت.

اما نکته جالب توجه در مورد سریال مذکور، پایان بندی مبهم و سرهم بندی شده اش بود. اتفاقی که خیلی زود رمز گشایی شد: « 500 دقیقه از سریال حذف شده است.»

 

مسئولان تلویزیون البته هیچ کدام حاضر نشدند علت حذف این دقایق طولانی را توضیح دهند. حذف، سانسور و اصلاح برنامه های تلویزیون البته چیز عجیب و غیرقابل قبولی نیست. در همه دستگاه های رسانه ای، تولیدات با استانداردها، راهبردها و اهداف سنجیده و اصلاح می شوند.

 

سوال این جاست که با وجود دروازه های نظارتی متعدد پیش از تولید و حین آن در ساختار تلویزیون و گروه های فیلم و سریال سیما این حذف طولانی چه توجیهی دارد؟

 

آیا فیلمنامه سریال های تلویزیونی توسط مدیران و ناظرین تلویزیون تایید و تصویب می شوند؟ آیا این متون، پیش از ساخت مورد ارزیابی قرار می گیرند؟ عنوان پر طمطراق «ناظر کیفی» که در همه ی برنامه ها و تولیدات تلویزیون به چشم می خورد ناظرِ چیست؟ آیا وجود خارجی دارد؟

مهندس ضرغامی، ریاست محترم سازمان صدا وسیما در روزهای گذشته در پاسخ سوال خبرنگاران پیرامون حذف بزرگ «تا ثریا» در پاسخی مبهم و مستاصل گفته بود برخی اوقات وجود برخی صحنه ها در مجموعه، تلخی و سیاهی آن را افزایش می دهد که در این شرایط دوستان ما تصمیم به حذف آنها می گیرند.

 

حال باید از رئیس «رسانه ملی» پرسید آیا تشخیص این میزانِ آزار دهنده از سیاهی و غم، در سریالی که بدون نمایش صحنه های محذوف نیز در اوج تلخی و سیاهی بود، در مرحله تصویب متن ممکن نبود؟

 

چرا باید 500 دقیقه از سریالی که محصول گروه فیلم و سریال خود ِ تلویزیون است و یقینا میلیونها تومان خرج تولید آن شده دور ریخته شود، در شرایطی که میلیون ها یا شاید میلیاردها تومانِ دیگر برای چاق و چلّه ماندن نهادهای نظارتی سازمان صرف می شود؟!

 

دروازه های متعدد نظارتی تلویزیون وجود خارجی ندارند، زیاده از حد گشاد شده اند یا مانند بسیاری از وابسته های اقماری و غیراقماری سازمان عریض و طویل صدا وسیما کارکردی تشریفاتی و بی اثر پیدا کرده اند؟

 

قانون اداره صدا و سیما که به صحن علنی مجلس می آید؟!!