از «کیهان بچه‌های» دیروز تا «همشهری بچه‌های» امروز

گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ بچه که بودیم یک دکه روزنامه فروشی بود و بین نشریه‌ها و روزنامه‌های بزرگترها، یک «کیهان بچه‌ها» برای ما.

 

پول تو جیبی‌هایم را کیهان بچه‌ها می‌خریدم و چه کیفی می‌کردم از خواندن و ورق زدنش. حالا دیگر خیلی چیزها تغییر کرده است؛ دیگر نمی توان به راحتی بچه ها را به سوی دکه های روزنامه فروشی کشاند تا از بین چند نشریه ای که برایشان هست، یکی را انتخاب کنند.

 

امروزه دیگر آنقدر بازی های مختلف و انصافا جذاب، انیمیشن ها، کارتون ها و فیلم های دیدنی هست که رقابت سخت است و نیاز به پایداری! دارد. البته ابزار دخیل در صنعت نشر هم بسیار متفاوت تر شده است.

 

زمان بچگی های ما کاغذ ها کاهی بود و تصویر سازی ها کم رنگ، اما حالا ابزارِ تصویر سازی ها بسیار گسترده تر شده است و کیفیت چاپ بهتر است و مرغوبیت کاغذ ها هم بیشتر. یکی از نشریه های مناسب گروه سنی کودک «همشهری بچه ها»ست. این نشریه که یکی از نشریات گروه مجلات همشهری است.

 

شامل قست های مختلف و جذابی برای بچه هاست. مثلا در صفحه ای به نام حرف شما، پیامک ها، ایمیل ها یا نامه هایی که بچه ها برای دفتر این نشریه فرستاده اند، منتشر می شود که خب طبیعتا برای مخاطبین این نشریه بسیار جذاب خواهد بود.

 

بخش قابل توجه دیگر مهارت های زندگی است. در این صفحه سعی شده است مهارت ها و دانستنی های مورد نیاز یک کودک با زبانی ساده و در قالب کلماتی قابل فهم به وی منتقل شود. مثلا اینکه اگر یک هدف کلی و بزرگ در ذهن داشته است و این هدف هیچ گاه عملیاتی نمی شود باید این هدف را به اهداف کوچک تر و قابل دسترس تر تقسم کند.

 

«باید هدف هایت را دقیق تر معلوم کنی؛ مثلا بگویی من امسال نیم ساعت بیشتر درس می خوانم یا من امسال هفته ای یک کتاب از کتابخانه میگیرم تا بخوانم.»

 

یکی دیگر از بخش های جذاب نشریه، معرفی بچه هایی است که فعالیت های متفاوتی دارند و در این فعالیتشان موفق اند. در این شماره، اهالی نشریه به سراغ 4 کودک و نوجوان رفته اند که فیلم سازی می کنند .

 

این دوستان در کلاس های فیلم سازی کانون پرورش فکری کودک و نوجوان شرکت می کنند و بین 8 تا 11 سال سن دارند و فیلم های 60 ثانیه ای ساخته اند. یکی دیگر از بخش های دیدنی و خواندنی نشریه، تهیه ی غذاهای ساده توسط خود بچه هاست.

 

مثلا در این شماره تهیه سالاد شیرازی را آموزش داده است و آب دوغ خیار؛ غذاهای ساده ای که یک کودک به راحتی می تواند درست کند. حرفه ای بودن و کیفیت بالای تصویرسازی ها از نکات قابل توجه و مهم در این نشریه است.

 

تصویر سازی‌های خوب و حرفه ای که کارهای دستی هم در بین آن ها دیده می شود و از تکنیک های حرفه‌ای در آن ها استفاده شده است.

 

در حالی‌که بسیاری از نشریات دیگر تصویر سازی های باری به هر جهت و بی دقت و بعضا دم دستی به مخاطب عرضه می کنند، دیدن تصویر سازی های خوب آن هم در نشریه ای که به خاطر مخاطبش، بار زیادی از جذب مخاطب را تصویر به دوش می کشد، کیمیاست.

 

در این وانفسای هجوم انواع و اقسام رسانه های مجازی، با گرافیک های زیبا، جذاب و به روز، که برای مخاطبینِ پاک و معصومِ کودک تولید می شوند و هر روز بر تعدادشان افزوده می گردد و ارتباط بچه های نسلِ جدید با کتاب هر روز کم رنگ تر از روز قیل می شود، شاید بهترین راه حل تولیدات مناسب با سن کودک با گرافیک زیبا و جذاب باشد.

 

اگر بچه های امروز، که قاعدتا کمتر از زمان کودکی ما کتاب می خوانند و بیشتر در پی انواع بازی های کامپیوتری و مجازی اند، به بهانه همین نشریه 50 صفحه ای، دستشان به ورق بخورد و خودشان روی دکه ها دنبال نشريه شان بگردند و داستان بخوانند و با بچه های هم سن و سالشان ارتباط مکتوب داشته باشند، به گمانم اتفاق بسیار مبارکی است.

 

به عنوان یک مخاطب، از همه مسئولان «همشهری بچه‌ها» تشکر می کنم که در فضایی که بیشتر فعالان فرهنگی، کار برای کودک را کاری از روی تفنن و به عنوان کار غیر جدی می‌دانند و فعالیت برای مخاطب بزرگسال را کاری جدی می‌پندارند، این‌چنین برای نشریه و مخاطبشان احترام قائلند و برایش فعالیت می کنند و تولید محصول فرهنگی.

 

بعد هم به شما مخاطبین محترم توصیه می کنم اگر خودتان کودک دارید یا در اطرافتان کودکی هست، حتما این نشریه را برایش تهیه کنید تا هم داستان مذهبی و ادامه دار بخواند، هم اطلاعات تاریخی‌اش افزوده شود، هم بازی های هوش انجام دهد، هم ...