همیشه به حال بسیجیان غبطه می‌خوردم/تخصص‌گرایی و فوق تخصص‌گرایی بلای امروز جامعه ماست

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، طریقت منفرد صبح امروز در مراسم اولین یادواره شهدای زن جامعه پزشکی کشور که در سالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد، با بیان اینکه افتخار همراهی با بسیجیان در دوران دفاع مقدس، آن طور که آرزو داشتم، نصیبم نشد، گفت: همیشه به حال بسیجیان غبطه می‌خوردم؛ بنده در سال‌های دفاع مقدس مسئولیت‌های مختلفی از جمله فعالیت در بهداری‌ وزارت نفت را بر عهده داشتم و در آنجا به خاطر حملات دشمن خدمتگزار رزمندگان بودم.

 

سرپرست وزارت بهداشت ادامه داد:‌ در زمان عملیات‌ها، هر وقت به جبهه‌ها می رفتم می گفتند که نیازی به جراح چشم نداریم و من را به عقب برمی‌گرداندند.

 

وی با بیان اینکه در جبهه تیم‌های اضطراری حضور داشتند که اتفاقاً یکی از اعضای آن، همدوره ای من بود، گفت:‌ تیم‌های اضطراری در شب عملیات با وزیران به مناطق جنگی می‌رفتند که در یکی از این دفعات من هم سوار ماشینی شدم که در آن دکتر فاضل نشسته بود.

 

طریقت منفرد افزود:‌ بالاخره آن شب توانستم به عملیات بروم و توفیق حضور در آن عملیات را بدست آوردم.

 

سرپرست وزارت بهداشت در ادامه گفت:‌ بحث تکریم مراجعه کنندگان و بیماران همیشه مطرح بوده که قرار است در این زمینه اقدامات خوبی در آینده شروع شود.

 

وی با بیان اینکه به یمن انقلاب اسلامی و همت مردم و حاکمیت امکانات بسیار خوبی در حوزه درمان وجود دارد، بیان داشت: ‌100 هزار نیروی انسانی در حوزه درمانی تربیت شده‌اند، ولی هنوز نتوانسته‌ایم از آنها بهره‌وری لازم را داشته باشیم.

 

طریقت منفرد با بیان اینکه دوران تحصیلات پزشکی دوران سخت و طولانی است، ادامه داد: ‌در این عرصه بااستعدادترین جوانان فارغ التحصیل می شوند، اما آنها برخلاف سایر رشته‌ها به محض فارغ التحصیلی باید در مناطق دورافتاده و به اجبار خدمت کنند.

 

سرپرست وزارت بهداشت افزود:‌ طب عمومی اولویت اصلی در رشته پزشکی محسوب می شود، اما طبیبان عمومی از جایگاه اقتصادی و مالی خوبی برخوردار نیستند.

 

وی بیان داشت: از 80 هزار پزشک عمومی که در کشور وجود دارد، 40، 50 هزار نفر در حرفه خود فعالیت نمی کنند، در حالی که این امر نیاز کشور بوده و طب عمومی بدنه طب به حساب می‌آید.

 

سرپرست وزارت بهداشت با بیان اینکه طب عمومی در جامعه به اضمحلال کشیده شده است، گفت:‌ جایگاه طب عمومی در کشور جایگاه خوبی نیست و این عزیزان بیشترین کارها را در بیمارستان انجام می دهند،‌ در صورتی که کمترین حقوق را دریافت می‌کنند.

 

وی با بیان اینکه پزشکان بعد از فارغ التحصیلی، دوران آموزشی را قبول می کنند، گفت:‌ پزشکان در این دوران نه حقوقی دریافت می‌کنند و نه اجازه فعالیت در خارج از بیمارستان به آنها داده می‌شود؛ با چنین وضعیتی انتظاراتی که از شغل پزشکی می‌رود با اخلال مواجه می‌شود.

 

طریقت منفرد در ادامه گفت:‌ در آموزش پزشکان عمومی و پزشکان خانواده باید از ذخیره طب اسلامی، بومی و جهانی استفاده شود تا از هزینه‌های غیر ضروری جلوگیری گردد.

 

سرپرست وزارت بهداشت با بیان اینکه در زمان دفاع مقدس پزشکان داوطلبانه یا به صورت اعزامی به مناطق جنگی می‌رفتند، گفت:‌ در حال حاضر نیز باید به جایی برسیم که پزشکان به صورت داوطلبانه به مناطق محروم بروند و خدمت کنند.

 

وی در ادامه با بیان خاطره‌ای گفت: زمانی که در کمیته امداد کار می‌کردم، در شهرستان بشاگرد درمانگاهی با همه امکانات وجود داشت، ولی پزشکان در آن جا کار نمی کردند؛ ما چهار پزشک را برای یک ماه با حقوق دو میلیون تومان (هر کدام 500 هزار تومان) استخدام کردیم که با این حقوق بالا، هر زمان که اهالی به درمانگاه می رفتند، پزشک در درمانگاه حاضر بود.

 

طریقت منفرد ادامه داد:‌ باید با ایجاد انگیزه، پزشکان را برای خدمت، به مناطق محروم بفرستیم، بنابراین از شما تقاضا دارم که در اجرای دقیق قانون نظام پزشک خانواده کمک کنید.

 

سرپرست وزارت بهداشت گفت: در مقطع کنونی که رهبر معظم انقلاب بر استقلال کشور تاکید دارند و فشار تحریم هر روز بیشتر می‌شود، وظیفه داریم نظام پزشکی و مراقبت را سرلوحه خود قرار دهیم.

 

وی با بیان اینکه با سرانه درمان در ایران نمی توان مانند سایر کشورها رفتار کرد، ادامه داد:‌ جامعه امروز ما دچار بلای تخصص‌گرایی و فوق تخصص‌گرایی شده است، در حالی که طب عمومی در جایگاه خود قرار ندارد.

 

طریقت منفرد گفت: در سال گذشته بیش از 40 هزار میلیارد تومان در حوزه درمان هزینه شد که از این میزان 15 هزار میلیارد تومان سهم بیمه ها و 25 هزار میلیارد تومان سهم مردم بود.

 

سربرست وزارت بهداشت گفت: در چنین شرایطی، تحمیل 25 هزار میلیارد تومان بر مردم خوب نیست و مردم نمی توانند این فشار را تحمل کنند.

 

وی در پایان گفت:‌ مردم کشورمان در زمانی که قرار بر تحمل باشد، تحمل می کنند، اما اگر فردی از درد بسوزد و نیاز به حمایت حاکمیت داشته باشد، تحملش کمتر می شود که در این صورت آسیب اجتماعی غیر قابل تحملی برای مردم و نظام بوجود می‌آید.