حجت الاسلام مهدی همازاده در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، درباره نوع ورود سینما به حوزه روحانیت و آثار ساخته شده با این موضوع گفت: فیلم «زیر نور ماه»، «طلا و مس»، «مارمولک» و «سیب و سلما» در خصوص طلبه‌ها ساخته شده است که بر اساس این چهار مورد، قرار گرفتن حوزه و روحانیت به عنوان یک سوژه برای سینما چیزی نیست که تابو باشد، یعنی اینکه ما از این سوژه برآشفته شویم یا حساسیت بیش از حد نشان دهیم و خط قرمزها را آن قدر تشدید کنیم که کسی جرات ورود نداشته باشد.
وی اضافه کرد: کشورهای غربی هم به موضوع روحانیت مسیحی و کلیسا پرداخته‌اند که هر دو گونه پرداخت سیاه‌نمایانه و تخریب‌گر و همچنین مثبت و جذاب را بر آنها شاهد بودیم و هر دو مورد اثر و کارکرد متناسب خود را گذاشته است که اینجا هم همین‌طور است؛ اگر پرداخت به موضوع روحانیت، پرداخت درستی باشد و در عین حال فنون و تکنیک سینمایی رعایت گردد و محتوا و مضمون متناسب با حقیقت نمایش داده شود، حتماً مطلوب است.
این نویسنده و پژوهشگر اضافه کرد: بعضی‌ها خارج از حوزه روحانیت، ورود به این حوزه را خط قرمز می‌دانند؛ چون درون حوزه نیستند و اطلاع ندارند.
همازاده گفت: مشکلاتی که برای ورود به حوزه روحانیت ایجاد می‌شود مانند سایر سوژه‌هاست؛ چون سینماگر؛ روحانی، پزشک، مهندس، کارگر و ... نیست که بتواند مستقیماً از آن حوزه اطلاع داشته باشد، بنابراین نباید به این دلایل گفت که سینماگران نباید وارد حوزه روحانیت شوند و آن را به صورت خط قرمز دینی رعایت کنند.
وی خاطرنشان کرد: اگر درست به موضوع پرداخته شود حتماً اثر آن مطلوب خواهد بود، اما مواردی که تا کنون ساخته شده، هیچ یک اثر خوبی نبوده و تأثیر دلخواه را نداشته است، نه اینکه ما به چشم‌اندازی توجه کنیم، بلکه این آثار حتی به عنوان کارهای معمول و متوسط هم راضی کننده نبود.
نویسنده کتاب «ریزش‌ها و رویش‌ها» تصریح کرد: البته این آثار تولید شده در یک درجه نیستند؛ مثلاً فیلم کمال تبریزی اثر خیلی ضعیفی بود، با وجود اینکه شاید خواسته باشد پیام مثبتی را به بیننده القا کند، ولی به دلیل به کار بردن روش‌های نادرست و نابجا، اثر بسیار ضعیفی ساخته است؛ می توان گفت «طلا و مس» و «زیر نور ماه» به لحاظ تکنیک دو اثر برتر در این حوزه هستند.