برای رد صلاحیت شده‌ها فیلم نسازید / سیاه‌نمایی ممنوع!

گره سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛  چند شب است که از رسانه ملی، مستند کاندیداهای دهمین دوره ریاست جمهوری پخش می شود. تولیدکننده ی مستندها، ستادهای نامزدها می باشد که بدون هیچ گونه دخل و تصرفی در صداوسیما به نمایش درمی آیند. مستندها می توانند بدون واسطه مردم را با گوشه ای از تفکرات و اندیشه های نامزدها آشنا نمایند.

با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری و همچنین لزوم راستگویی و دوری از سیاهنمایی، برخی کاندیداها به این حربه متوسل شدند و دوره های قبلی را به بدترین شکل ممکن به تصویر کشیدند. مستند "سلام بر زندگی" آقای محسن رضایی با به تصویر کشیدن فقر، نداری ها، اشک ها و غصه های مردم به صورت افراطی و عدم نشان دادن چهره ای واقعی از جامعه بر احساست پاک مردم دست گذاشت و تلاش شده بود ایشان منجی نشان داده شود.

در این مستند حتی جاده هایی که ایشان از آنها می گذشت نیز به شدت فرسوده بودند و نشانی از سازندگی و پیشرفت در هیچ جای این مستند به چشم نمی خورد. گفتنی است پیش از این نیز اظهار نظراتی چون "تولید ملی تخریب شده، تبدیل سرمایه ملی به بازدهی کاذب، اقتصاد ایران طی 100 سال اخیر هیچگاه صاحب نداشته است" به سیاهنمایی از وضعیت کشور پرداختند.

مستند "سلام بر زندگی" یک مستند تبلیغاتی نبود بلکه با سوژه قرار دادن ضعف ها، مشکلات و گریزهای کلامی به مناظرات سال 88 سعی در تخریب عملکرد مثبت دولت داشت. سیاهنمایی بی سابقه ای که در این مستند به آن پرداخته شده بود با آمدن شورانگیز محسن رضایی در پایان حل و فصل شد! شاید نام این مستند را باید "سلام بر رضایی" می گذاشتند. تاکید بیش از حد بر مشکلات، بازگو کردن آنها و عدم ارائه ی راهکار چیزی جز بازی با احساسات مردم نیست!

حسن روحانی دیگر کاندیدایی بود که مستند تبلیغاتی اش از شبکه اول سیما به نمایش درآمد. مستند "این بهاری است که در پشت زمستان مانده" بازگو کننده بخش هایی از زندگی این نامزد انتخاباتی بود که تاکید می کرد بسیاری از مشکلات نظام توسط این کاندیدا حل و فصل شده اند. "این مستند اثر تبلیغاتی نیست" جمله ای بود که در ابتدای این مستند نقش بست و در ادامه مشخص شد که جمله ای درست است چون به هیچ وجه به تبلیغ کاندیدای مورد نظر پرداخته نشده بود و بیشتر روی نامزدهای رد صلاحیت شده زوم شده بود.

این زمستانی که "فرهنگ، سیاست و اقتصاد" را به گفته ی آقای روحانی تحت تاثیر قرار داده جز با مشارکت دولت های سازندگی و اصلاحات به دست نیامده است که البته ایشان تلاش داشتند این دو دولت را به خود منتسب دارند. ضمنا هوا را "بس ناجوانمردانه سرد" پنداشتن نیز ناشی از نگاه غلط ایشان به جامعه و مصداق بارز سیاهنمایی است. 

با گفتن این جمله که "خوشحالم کشور را از جنگ و تحریم دور کردم و احساس غرور و افتخار می‌کنم." خود را سهام دار شیرینی موفقیت هسته ای می دانید (اگر موفقیتی روی داده باشد!) اما هنگام مواجهه با انتقاد، سریعا مسئولان نظام از جمله شخص رهبری را مسئول معرفی می کنید. قرآن به مومنان می فرماید:" فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ" پس شما آنها را نکشتید – به نیروی خود – بلکه خدا آنان را کشت – به امدادهای غیبی – و تو شن و خاک نیفکندی آنگاه که افکندی بلکه خدا افکند تا کافران را مرعوب و مغلوب گرداند و تا مومنان را به آزمونی نیکو از جانب خویش بیازماید – یا نعمتی نیکو که همان پیروزی است به آنان ارزانی دارد - که خدا شنوا و داناست.

اشاره به سخنان "درگوشی" از رهبر معظم انقلاب در این مستند نیز جای تامل دارد. آقای روحانی در مستند خود برای بار چندم از رهبری مایه گذاشتند و جمله ی "شبی نبوده که به اسم، شما را دعا نکنم." را به رهبر معظم انقلاب نسبت دادند. روحانی در بخشی از صحبت های خود از قول رهبری گفتند: " شما کار را بگیرید،‌ این باری بر روی دوش من است از این پس به دوش خودت بگیر." بر فرض صحت این ادعا، حرف های قبلی آقای روحانی مبنی بر اینکه رهبری تصمیم گرفتند تا سازش صورت گیرد زیر سوال می رود. سوال اصلی اینجاست اگر بار مسئولیت بر دوش شما بوده است چرا تاکید دارید که در روند سازش، از رهبر هزینه بفرمایید؟ به قول آقای عارف که خطاب به شما گفتند: "آیا درست است که به هنگامه مواجهه با انتقادات، مسئول اجرای سیاست ها کم بیاورد و خود را مبری اعلام کند؟"