حاشیه‌هایی از بیست‌ویکمین نمایشگاه قرآن؛
گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ در ابتدا باید بگوییم اگر تا به حال از نمایشگاه بین المللی قرآن کریم دیدن نکرده اید، فضای نمایشگاه را از دست ندهید؛ اولاً شکل ساختاری نمایشگاه به نسبت تمام نمایشگاه های گذشته زیباتر شده است، به طوری که فضای بیست و یکمین دوره نمایشگاه قرآن به قدری خوب طراحی شده است که احتمالاً از مهمترین عوامل جذب نمایشگاه امسال خواهد بود.
دوماً فضای معنوی مصلای امام خمینی که با صوت ها و الحان زیبای قرآن کریم همراه است، حس خوبی به مخاطبان نمایشگاه می دهد. از کنار هر بخشی که می گذریم، صوت قرآن یکی از قراء مشهور ایران یا جهان به گوش می رسد.
مکان مصلای امام خمینی(ره) مکان دعا و ندبه و تضرع، بخصوص در شب های قدر است و عموم شرکت کنندگان در این نمایشگاه نیز از مردم معمول جامعه و از قشر مذهبی هستند، بنابراین اگر به نمایشگاه قرآن مراجعه کنید، از فضای مناسب آن لذت می برید.
اما اگر از درب اصلی شبستان وارد نمایشگاه قرآن شوید، لاجرم به طبقه بالای مصلای امام خمینی (ره) هدایت خواهید شد. وقتی وارد این طبقه می شوید غرفه رهیافتگان، اولین غرفه ای است که با آن مواجه می شوید؛ غرفه ای زیبا که به واقع از همان ابتدای نمایشگاه، چشم ها را خیره می کند. این غرفه، غرفه ای پرمحتوا و پربازدید است که سال گذشته نیز با شکلی دیگر در نمایشگاه حضور داشت. در گزارش های بعدی، به شکل مفصل تری به این غرفه خواهیم پرداخت.
سمت راست این غرفه، غرفه وزارت ورزش و جوانان است؛ غرفه ای که از نظر ابعاد، غرفه بزرگی در کل نمایشگاه به حساب می آید، اما از نظر محتوا اگر نگوییم ضعیف ترین غرفه نمایشگاه است، قطعاً باید آن را جزو بدترین ها در بیست و یکمین نمایشگاه قرآن محسوب کنیم.
در این غرفه محتوا تنها به حضور چند روحانی در استادیوم آزادی پرداخته و آن را اوج فعالیت فرهنگی این وزارتخانه دانسته است. البته این غرفه بخش های دیگری نیز دارد و به مسائل دیگری نیز پرداخته است، اما در مجموع اصلی ترین هدف گذاری وزارت ورزش و جوانان از برپایی این غرفه نصب چند عکس از حضور روحانیون در ورزشگاه آزادی بود؛ این امر به راحتی از فضای کلی غرفه قابل احصا بود.
جالب است که وزارتخانه ای با این ابعاد که اگر به تمام وظایفش عمل می کرد، دستش در هدایت فرهنگی جامعه از وزارت ارشاد بازتر بود، تنها و تنها به حضور همان چند روحانی در ورزشگاه افتخار می کند. در نظر داشته باشید که این نمایشگاه آخرین فرصتی است که وزارت ورزش و جوانان در اختیار دارد تا تمامی افتخارات خود در طول دولت دهم را به مردم عرضه کند. قطعاً اطلاع دارید که هنوز این نمایشگاه تمام نشده، احمدی نژاد پست ریاست جمهوری را به حسن روحانی تحویل می دهد و بسیاری نهادهای فرهنگی دیگر فرصتی برای عرضه فعالیت های خود ندارند.
از سوی دیگر مظلومیت جوانان در غرفه ای که با نام آنها برپا شده، نکته ای است که بیش از هر چیز به چشم می آید. انگار غرفه وزارت وزرش برپا شده نه وزارت ورزش و جوانان. در این غرفه حتی یک تابلو یا عکس یا نوشته نیز نصب نشده بود تا نشان دهد معاونت جوانان نیز در این وزارتخانه وجود دارد.
راست و دروغش پای بازدیدکنندگان این غرفه، اما یکی از بازدیدکنندگان می گفت: دولت با تشکیل وزارت ورزش و جوانان مخالف بود، بنابراین به خاطر لج بازی با مجلس هم که شده، به امر جوانان هیچ اهمیتی نمی دهد. اگر هم به وزرش می پردازد و آن را برجسته می کند به خاطر اهمیت آن در میان مردم است. همین غرفه نیز نشانه و مصداقی مناسب برای ادعایم هست.
جوان دیگری که فکر می کرد خبرنگاران به همه چیز واقف هستند از خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» پرسید: من الان در سن ازدواج هستم، اما به نظر شما که خبرنگار هستی، از این غرفه که مخصوص وزارت ورزش و جوانان است چه استفاده ای می توانم کنم؟ آن عکس هایی که از چند روحانی که به ورزشگاه رفته اند و بر روی دیوار نصب شده، چه دردی را از من یا هر جوان دیگری دوا می کند؟ حضور آن چند روحانی در آزادی را به کدام زخم زندگی ام بزنم؟ اصلاً زخم هایم به کنار، تمام نگرانی هایم از ازدواج که لابد باید وزارت ورزش و جوانان به فکرشان باشد، در کجای این غرفه وجود دارد؟
من خود آن قدر شک داشتم که از مسئول غرفه سوال کردم آیا وزارت ورزش و جوانان غرفه دیگری در نمایشگاه دارد تا شاید آنجا به جوانان پرداخته باشد که با پاسخ منفی آن مسئول مواجه شدم.
عجیب است که در این غرفه جوانان غریب تر و مظلوم تر از هر غرفه و بخش دیگری در بیستمین نمایشگاه قرآن کریم بودند. البته شاید به قول همان بازدید کننده اول که ذکر کردیم، چندان نیز عجیب نباشد و جوانان قربانی اختلاف مجلس و دولت شده باشند.
ارسال نظرات