رحماندوست در نشست ادبیات کودک و نوجوان:
به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، مصطفی رحماندوست در نشست ادبیات کودک و نوجوان که ظهر امروز در موسسه نشر شهر برگزار شد، با بیان اینکه غلامرضا امامی اولین فردی بود که لئولیونی را به ایران معرفی کرد، گفت: من با خواندن کتاب «آبی کوچولو و زرد کوچولو» با لئولیونی آشنا شدم و هر زمان که به کشورهای مختلف سفر می کردم به دنبال کتاب‌های این نویسنده می‌گشتم.
وی ادامه داد: لئولیونی یک اتفاق برای ادبیات جهان است؛ چرا که آثار او را هم می‌توان آثار کودکانه فرض کرد و هم غیرکودکانه؛ چون در پشت هر مجموعه از آثار ذیل تفکری نهفته است و علاوه بر آن آثارش را برای مخاطبان کودک می‌نوشت.
این نویسنده کشورمان افزود: آثار لئولیونی هم در جهان مورد استقبال قرار گرفته و هم در ایران؛ تا به حال 20 اثر وی به صورت یک جا چاپ نشده بود که این اتفاق توسط موسسه نشر شهر افتاد؛ اینکه آثار یک نویسنده بزرگ کودک یک جا توسط موسسه‌ای منتشر شود کار قابل تقدیری است.
رحماندوست با بیان اینکه زمانی که آثار لئولیونی را ترجمه می کردم آنها را برای فرزندانم می‌خواندم، اظهار داشت: تعداد معدودی از نویسندگان هستند که آثارشان برای 100 تا 150 سال ماندگار شده و هنوز هم توسط کشورها ترجمه و منتشر می شود؛ به قول غلامرضا امامی، اولین کتاب لئولیونی 40 سال پیش ترجمه شده و عده‌ای می گویند دیگر ارزش ترجمه شدن ندارد، ولی کارهای وی به قدری بزرگ است که هنوز هم ترجمه می‌شود.
وی ادامه داد: بچه‌هایی که می‌خواهند وارد ادبیات فلسفی شوند، به لطف موسسه نشر شهر مجموعه‌ای را در اختیار دارند.
این نویسنده کشورمان در پاسخ به سوالی مبنی بر وضعیت ادبیات متفکر گفت: الان در کشورمان ادبیات متفکر دو مسیر مختلف را طی می کند، یک مسیری که قشر دانشگاهی فلسفه آن را انتخاب کرده و بیشتر به مسیر معلمین شبیه است؛ چرا که آنها با مسائل، تند برخورد می‌کنند، ولی مسیر دیگر مسیری است که نویسندگان و شعرای ما آن را طی می‌کنند، آنها اعتقاد دارند که باید منطق و تفکر را به بچه‌ها منتقل کرد تا آنها خود تصمیم بگیرند، با این حال هنوز نتوانسته‌ایم یک نویسنده مانند لئولیونی در کشور تربیت کنیم.
رحماندوست در همین زمینه افزود: امیدوارم در آینده‌های نه چندان دور قصه‌هایی از کشور ما برخیزد که بتواند در جهان به عنوان یک ادبیات متفکر مطرح شود.
وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر ویژگی‌های تصویرگری در کتاب‌ها افزود: در واقع ما دو نوع کتاب داریم؛ یکی کتاب مصور و دیگری کتاب تصویری، کتاب مصور کتابی است که اگر تصویر آن برداشته شود لطمه زیادی به کتاب نمی‌زند، ولی کتاب تصویری کتابی است که در آن تصویر نوعی از ادبیات به شمار می‌رود و بدون تصویر کتاب معنا ندارد؛ در مجموع آثار لئولیونی هم کتاب مصور داریم و هم کتاب تصویری.
این نویسنده کشورمان اظهار داشت: گاهی احساس می‌کنیم بهترین حرف قشنگی را که می‌توانیم بزنیم حرف‌های کودکانه است که در مجموع آثار لئولیونی این حرف‌ها زده شده است.
رحماندوست در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه انتظار شما از خبرنگاران و رسانه‌ها در حوزه ادبیات و کتاب چیست، گفت: یکی از دردهای بزرگ جامعه ما این است که همدیگر را به رسمیت نمی‌شناسیم، در واقع اخلاق در جامعه ما مرده است؛ مسئله دوم این است که مردم در کشور ما زیاد کتاب نمی‌خوانند؛ مسئولان ارشاد آمار مطالعه کتاب را حتی دو ساعت و 37 دقیقه هم اعلام کرده بودند، در حالی که این دروغ است؛ چرا که می‌بینیم در جامعه اثری از کتابخوانی وجود ندارد.
وی با بیان اینکه خبرنگاران باید در جهت بالا بردن سرانه مطالعه در کشور گام بردارند، تصریح کرد: اگر می‌خواهیم در مسیر چشم‌انداز 20 ساله حرکت کنیم، اولین گام این است که کودکانمان کتاب بخوانند و بعد از آن است که می‌توانیم علم تولید کنیم.
ارسال نظرات