کوثری در نشست کتاب «آهنگران»:
به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، نشست «مردم شناسی آهنگران به مثابه یک رسانه تمام عیار» با حضور علی اکبری مزدآبادی، پژوهشگر و نویسنده کتاب، محمد علی صمدی ویراستار این کتاب و مسعود کوثری، عضو هیئت علمی گروه ارتباطات دانشگاه، عصر امروز در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.
دکتر کوثری از سخنرانان این جلسه بود.
وی در ابتدا گفت: کتاب آهنگران اگر دیر آمده خوب آمده است، موضوع کتاب هم بسیار مهم است البته موضوعات بسیار زیادی از دوران دفاع مقدس مانده که کار نشده اند، در پنج شش سال اخیر حوزه هنری کارهای متفاوتی ارائه کرده است اما باید بیش از اینها برای تاریخ جنگ فرصت گذاشت بنابراین به این دوستان تبریک می گویم که این کتاب را که کتاب آهنگران است نوشته اند، ضمن اینکه می دانم چنین کاری با چه سختی ها و مشکلاتی روبرو است، طبیعتاً وقتی بخواهی از آدمی مانند آهنگران خاطراتی را جمع آوری کنی با دشواری های فراوانی روبرو می شوی.
کوثری افزود: کتاب آهنگران از وجوه مختلف قابل تقدیر است، از این وجه که چگونه یک چهره ذره ذره رشد می کند و به یک چهره فرهنگی تبدیل می شود؛ کتاب خوبی درآمده است، بخش نوحه ها هم بسیار خوب و مهم است، بنابراین کار بزرگی انجام گرفت.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افزود: به نظر می رسد در تاریخ جنگ چهره های فرهنگی هستند که در تمام دنیا به این گونه چهره ها بسیار اهمیت داده می شود اما بیست سال از جنگ گذشته و هیچ کتابی در خصوص اینگونه افراد فرهنگی نوشته نشده است بنابراین از این جهت هم کار دوستانی که این کتاب را نوشته اند قابل تقدیر است. تازه آقای آهنگران شخصیت درجه اول بود که بعد از بیست سال کتابش منتشر شد. شخصیت های درجه دو و سه که جای خود دارد؛ آهنگران به واقع یک ژنرال فرهنگی است.
وی در توضیح این مطلب ادامه داد: آهنگران یک مداح معمولی نیست، یک مداح خاص است. در مقدمه کتاب آهنگران به چند نکته در این خصوص اشاره شده است اما من نیز نکاتی به آنها اضافه می کنم؛ یکی از ویژگی های مداحی آهنگران بسیج فرهنگی مردم بود یعنی به نوعی آهنگران مردم را برای ثبات در جنگ تهییج می کرد. دوم، تهییج رزمندگان بود. به هر حال آماده شدن رزمندگان برای شهادت کار بسیار مهمی بود. جنگ کار سختی است و تهییج رزمندگان کاری بود که توسط رزمندگان و کویتی پور انجام می گرفت؛ سوم، آماده شدن برای مناسک مرگ و شهادت بود. به هر حال مردم دوست دارند برای شهادت و حتی برای مرگ از قبل آماده شوند این کار توسط آهنگران و افراد شریف او انجام می گرفت بنابراین طبیعی است چنین فردی به بخشی از تاریخ فرهنگی کشور تبدیل شود.
کوثری در ادامه این مطلب بیان کرد: ما با آهنگران و کویتی پور یک ژانر جدید مداحی داریم. این ژانر پیوند بین مداحی سنتی و سرود است اما در عین حال نه مداحی سنتی است و نه سرود. ما در گذشته نوحه ها و مقاتل زیادی از کربلا شنیده ایم اما با نوحه های آهنگران احساس خودمانی تری می کردیم، نوحه های آهنگران به دلیل سادگی شان برای مردم درونی تر بودند، مادری که می خواست فرزندش را روانه جبهه ها کند با نوحه های ساده آهنگران احساس بهتری پیدا می کرد، ما در اشعار آهنگران نام اسامی و مکان ها را می شنویم. این امور موجب ملموس تر شدن نوحه ها برای مردم می شود، بنابراین نوحه های آهنگران بخشی از خاطرات جمعی ما است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران ادامه داد: نوشتن تاریخ فرهنگی جنگ در ایران مستلزم فاصله گرفتن از جنگ است یعنی یک فرد نباید تلاش کند «ایدئولو ویژه» به جنگ نگاه کند. ما در کتاب آهنگران گاهی تردیدهای وی را نیز داریم. به هر حال ما در تاریخ هم تردید، هم یقین و هم فراز و فرود داریم. این مسائل در تاریخ فرهنگی دیده می شود باید در تاریخ تمام این مسائل گنجانده شود تا مردم بتوانند از این فرد یا از این تاریخ الگو بگیرند، نوشتن تاریخ جزء پروسه تولید هویت است ما نباید برای تولید هویت شعار بدهیم؛ باید کار کنیم و نوشتن تاریخ فرهنگی یکی از قدم های است که باید برداشته شود.
لازم به ذکر است؛ کتاب آهنگران آذرماه سال گذشته منتشر شده و با استقبال کم نظیر مردم مواجه شد.
ارسال نظرات