علی نصیریان در گفتوگو با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» در گرگان، در رابطه با بازی در نقش خاخام یهود در فیلم سینمایی «شکارچی شنبه» گفت: اولین نکته ای که صرف نظر از هر گونه موضع گیری خاصی در انتخاب این نقش تأثیرگذار است، ساختار، پیچیدگی و اندیشه بنیادی این نقش می باشد.
وی دومین دلیل انتخاب این نقش را مخالفت خویش با تعصب مذهبی عنوان کرد و افزود: آنچه که باعث به آتش کشیدن کلام الهی از سوی یک روحانی مسیحیت می شود، آنچه که باعث می شود عده ای به نام اسلام زنان و کودکان بی گناه را بکشند و همینطور آن چیزی که پشت پرده اقدامات نامناسب رژیم صهیونیستی است تنها تعصبات بی جای مذهبی است.
این بازیگر کشورمان افزود: تفکر ضد تعصبی من باعث شد که بازی در نقش خاخام یهودی را برگزینم، دو پشتوانه فکری اصلی من در واقع پیچیدگی شخصیت و تعصب این فرد بود.
وی با بیان اینکه دستمزدی که از بازی در این نقش دریافت کردم حتی از حد معمول نیز کمتر بود، گفت: علاقه من به فلسطین و مخالفت من با اقدامات نامناسب رژیم صهیونیستی علیه انسان های بی گناه که ابدا آن را یهود نمی دانم دیگر دلیل انتخاب این نقش بود که بعد از دو نکته قبلی قرار داشت.
علی نصیریان در پاسخ به این سوال که آیا بعد از بازی در این فیلم ویزای آمریکای شما لغو گشته و مانع دیدار شما با فرزند مقیم آمریکایتان شده یا خیر، گفت: این اخبار که در برخی رسانه ها گفته شده صحیح نیست، گِرین کارت بنده expire (منقضی) شده و همچنین به علت طولانی بودن راه، فرزندانم هر ساله به دیدار من می آیند؛ اما باز هم اگر با وجود بازی در این نقش عواقبی این چنینی وجود داشت بنا به دلایل نام برده، بازی در آن را می پذیرفتم کما اینکه پیش از آن نیز می دانستم که ممکن است عواقبی در پی داشته باشد.
بازیگر کشورمان با بیان اینکه تمامی نقش هایی که تا کنون بازی کرده ام را با عشق انتخاب نمودم تصریح کرد: برای بازیگر اگر به لحاظ شخصیتی و پشتوانه اندیشه ای جذابیتی در نقش های پیشنهادی وجود نداشته باشد آن را برنمی گزیند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا وجود ماهواره باعث کمرنگ شدن سینما شده یا خیر، بیان داشت: مدتی بود که احساس می شد با آمدن تلویزیون باید فاتحه سینما را خواند و یا با آمدن سینما همه با تئاتر خداحافظی می کنند؛ اما همه این ها باقی ماند.
نصیریان نکته ارزشمند سینما را که باعث ماندگاری آن خواهد شد را آئین آن دانست و افزود: آئین و جمع انسانی است که به سینما ارزش می دهد، آنچه که در سینما وجود دارد خندیدن های با هم، تأسف های دست جمعی و حس مشترکی است که در سینمای خانگی وجود ندارد.