یادداشت/
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ نعیمه موحد- همان طورکه بعدها احمد مولوی، معاون مولوی عبدالحمید؛ امام جمعه اهل سنت زاهدان گفت چون روحانی در دو اعلامیه به صورت مکتوب اعلام کرده بود که به حقوق اقوام و اقلیت ها توجه می کند، جامعه اهل سنت تشخیص داد که ایشان می تواند نماینده خوبی برای مردم ایران باشد، دوشعار «حقوق شهروندی» و «مشارکت اقوام برای اعتلای ایران» رای بسیاری برای روحانی در میان اقلیت های قومی و مذهبی به ارمغان آورد
روحانی در سومین بیانیه انتخاباتی خود با اشاره به اینکه بخشی از فصول حقوق ملت در قانون اساسی باید از شعار به عمل دربیاید، 10بند را در توجه به مسائل و مشکلات اقوام یادآور شد که از مهم ترین آنها انتصاب نیروهای شایسته درپست های مدیریتی مناطق و تغییر نگاه امنیتی نسبت به اقوام بود. اما شاید به دلیل اینکه آن زمان در رقابت های انتخاباتی قرار داشتیم، بسیاری این سخنان رادر حد یک شعار انتخاباتی قلمداد کرده و به عنوان مثال از روحانی توضیح دقیقی راجع به نگاه امنیتی نسبت به اقوام طلب نکردند. اما روحانی بعد از ریاست جمهوری نشان داد که برنامه هایی دراین زمینه دارد و اولین اقدام او انتصاب حجت الاسلام علی یونسی به سمت نوظهور مشاور رئیس جمهور در امور اقلیت ها بود.
تا اینجای کار کسی نیست که این عمل را بد بداند یا بخواهد مانع آن شود، اما موضع گیری های علی یونسی به خصوص در بازه زمانی یک ماه گذشته و اظهارات بعضا عجیب و غریب وی در رابطه با اقوام، حساسیت هارا به این موضوع بیشتر کرده است. شاید حالا زمانش رسیده است که به این موضوع دقیقتر شویم و بپرسیم مفهوم «حفظ و تقویت وحدت ملی» که به گفته رهبری یکی از وظایف مهم مسئولین نظام است و در تعاریف وحدت ملی در تمامی کشورها بر آن تاکید ویژه شده است در برنامه دولت راجع به اقلیت ها چه جایگاهی دارد؟
درحالی که دربند مربوط به اقلیت ها در منشور شهروندی تنها از احترام به تنوع فرهنگی و مذهبی و قومی و اجازه برگزاری مراسمات مذهبی که در قانون اساسی به رسمیت شناخته شده اند؛ یعنی مواردی که تاکنون اقلیت ها ازآن برخوردار بوده اند، صحبت شده، تاکیدات بیش ازحد رئیس جمهور و دستیار ویژه وی به گونه ای بوده است که گویی اقلیت های قومی و مذهبی تاکنون از هیچ حقوقی برخوردار نبوده اند.
آموزش زبان مادری در مدارس و دانشگاه ها یکی از اولین مقولاتی بود که شاید به عنوان مقدمه، از سوی مشاور رئیس جمهور و رسانه های اصلاح طلب مطرح و به طور گسترده ای به آن پرداخته شد.این موضوع که درگذشته نیز هرازگاهی مطرح می شد این بار با نفع این نظریه که آموزش زبان مادری به زبان رسمی لطمه نمی زند فقدان آموزش زبان مادری را اجحافی در حق اقلیت های قومی قلمداد کردند.
در اینکه زبان های قومی مقوم فرهنگ هستند و باید تقویت شوند شکی نیست و می تواند درقالب طرحی منسجم از راه مرسوم پیگیری شود اما طرح این مباحث درکنار موضوعاتی چون حقوق شهروندی اقلیت ها وجهه ای فراتر از نگرانی درباره فرهنگ و زبان قومی به خود می گیرد.
حالا که افکار عمومی کم وبیش ظلم مضاعف در حق افلیت ها را پذیرفته، یونسی در جریان ترور دادستان زابل اعلام می کند که بیش از هر چیزی باید اقلیت‌های مذهبی به خصوص اهل سنت را در تصمیمات ملی دخالت بدهیم. و بلافاصله شخصی مانند مولوی عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان با کارنامه ای مملو از مواردی چون خطبه علیه نظام جمهوری اسلامی، موضع گیری درمقابل سخنان رهبری، حمایت از فتنه گران و تروریست های سوری و مصاحبه با رسانه های ضد انقلاب؛ از این حرف به عنوان چراغ سبزی از سوی دولت به شدت استقبال می کند و در روزهای آتی تصویر و سخنان این شخص به صفحه اول روزنامه رسمی دولت را پیدا می کند.
تمام اظهارات علی یونسی ازیک نسخه واحد پیروی می کنند آن هم طرح یک موضوع درست با نتیجه گیری غلط است. وی در مصاحبه ای مفصل با مجله توقیف شده آسمان می گوید که چون نظر وزارت اطلاعات مبتنی بر جذب است پس تلاش می شود اقلیت ها درهمه ارگان های و نهادهای نظامی و امنیتی حضور داشته باشند و در جایی دیگر از این مصاحبه ابتدا با طرح این مقدمه که باید حساب تروریست ها را از منتقدین جداکرد اینطور نتیجه گیری می کند که ضدیت تا نظامی نشده است باید از پیگرد قوه قضائیه مصون باشد.
برداشتی که میتوان از اینگونه سخنان داشت این است که مشاور رئیس جمهور با طرح مباحثی که تصمیم گیری در مورد آنها در حیطه وظایف مسئولین امنیتی و قوه قضائیه است و طبعا برای بسیاری از آنها نمی توان به طور صریح پاسخگوی افکار عمومی شد، اینگونه القا کند که بین اقلیت و اکثریت شکاف عمیقی وجود دارد و ضمن تحریک احساسات قومیت ها و اقلیت های مذهبی، دیگران را نیز نسبت به این مقوله حساس کند تا با استفاده از مقدمتین غلط، نتیجه و مطالبات غلط صورت بگیرد.
جدای از اینکه رئیس جمهور و مشاور وی در مورد عدم وجود نزاع های قومی در کشوری با تنوع قومیتی بالا چون ایران، هیچگونه صحبتی نمی کنند در این میان علت نبود این اختلافات و زندگی آرام اقلیت های قومی و مذهبی در کنار یک دیگر راهم نادیده می گیرند.
ایران تنها کشوری در دنیا نیست که از قومیت های گوناگونی دارد، مراجعه به سرنوشت این گروه های اقلیت در کشورهای دیگر نشان می دهد که قومیت ها در ایران نسبت به آنها از حقوق شهروندی مناسبی برخوردارند. اگر زد و خوردهای تجزیه طلبانه در برمه و فیلیپین، شورش های نژادی در هندوستان، اخراج آسیایی ها از اوگاندا و گابن و دهها مورد دیگر را در زمینه وضعیت کمتر توسعه یافته این کشورها قلمداد کنیم؛ جدائی طلبان باسک در اسپانیا، ناراضیان حکومت ایتالیائی ها در جنوب تیرول، شورش ناسیونالیستی اسکاتلندی ها و ولزی ها در انگلیس، احساسات جدایی طلبانة فرانسوی ـ کانادایی در استان کِبک، منازعه نژادی مستمر در ایالات متحده آمریکا و بروز نزاع های مشابه در انگلستان، نمونه هایی از درگیری های قومی در بخش عظمیی از دموکراسی های فراصنعتی اروپای غربی و شمال است.
صحبت از عدم به کارگیری اقلیت ها در پست های کلیدی، نگاه امنیتی به این قشر و عدم دستیابی برخی اقلیت ها به مدارج علمی و شغلی بدون هیچ مثال ملموس و عینی و عدم ذکر این نکته که این موارد ممکن است برای هر فردی با هرقوم و مذهبی به وجود بیاید پاک کردن صورت مسئله لزوم امنیت یکپارچه و اتحاد ملی در کشور است و ابزاری است در دست دولت تا به این وسیله خود را دلسوز و همراه قومیت ها مخصوصا بخشی از این قشر که در مناطق کم برخوردار کشور هستند نشان دهد. گواه این حرف سخنان علی یونسی در مصاحبه با روزنامه جام جم است که قوم لر و مردم آذری زبان را با این استدلال که از مناسبات قدیمی اقوام فاصله گرفته اند وشهرنشین! شده اند فاقد قومیت دانست و با تاکید بر توجه بیشتر به اهل تسنن، ترکمن ها، کردها وبلوچ ها لزوم به وجود آمدن احزاب ملی را مطرح کرد.
تمام این بحث ها با دامن زدن دولت و رسانه های منتسب به وی درحالی مطرح می شود که سال های متمادی است اهل تسنن و ترک وکرد وبلوچ و ترکمن و... در سخت ترین شرایط این کشور در کنار یکدگیر بدون اختلاف و درگیری اساسی تحت رهبری کل قوا و امنیت حاصل از استقلال کشور زندگی می کنند. اگر تمام مشکلات اقلیت با تعطیلی روز شنبه برای دانش آموزان کلیمی و رسمی شدن زبان مادری در مدارس رفع و رجوع می شود می توان از دولت تدبیر و امید برای این موضوع تشکر کرد اما باید دید اقدامات رئیس جمهور و مشاور وی در امور اقلیت ها با طرح موضوع احزاب ملی، توجه به قومیت های خاص و تاکید بر مشکلات زیاد اقوام ایرانی به همین جا ختم می شود یا قرار است ابعاد تازه ای به خود بگیرد.
تعداد نظرات: ۱۱
ارسال نظرات
نبايد اشتباهاتي انجام بدهند كه مورد ملامت واقع شوند. البته قبول دارم حجم بالاي كار مسئولين كشور را نبايد فراموش كرد. مديريت وئواقعاً دشوار است
چراهمه چي يادتون رفته
بزاريد يادتون بيارم
ماجراي سقيفه يادته
ماجراي درو ديواريادته
ماجراي در سوخته يادته
ماجراي محسن شيش ماهه يادته
ماجراي سيلي خوردن حضرت زهرايادته
ماجراي دستاي بسته امام علي رو يادته
ماجراي بغض وكينه رو يادته
صورت وبازوي كبود مادرشيعه هارو يادته
قبر مخفي حضرت زهرارو يادته
سكوت حضرت علي رو يادته مظلوميتشو چي؟
فرق شكافته علي جگرپاره پاره حسن گودال خوني سربي تن حسين گلوي خوني علي اصغر
هلهله ورقص وشادي براي اسراي كربلا.....
بازم بگم يعني ميخواي بگي شيعه هستي ونميدوني ياخودتو زدي به نفهمي؟
همه اين ماجراهااز سقيفه شروع شد از ماجراي دروديوار
اين آدماكه تو تاريخ سابقشوت خرابه ولايت امام علي رو قبول نكردن حالابيايم بهشون پست ومقام بديم كه علي زمان مارو هم ازبين ببرند