درمانگاه خوابگاه بسته است! مراجعه نفرمایید

گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو» - مرضیه آزادی؛ کشور ما، دارای مسئولانی است که کاملاً قانون مدار و منضبط عمل می کنند و بشدت به قانون نوشته شده و یا نانوشته پایبندند؛ پایبندی به قوانین نانوشته می تواند در برخی مواقع برای دانشجویان و مردم ایجاد زحمت کند، یکی از این موارد مشکلی است که دانشجویان دانشگاه الزهرا با آن مواجه شدند.

موضوع کوچکی که می توانست با کمی انعطاف و بخشش مسئولان حل شود و سلامت دانشجویان را به مخاطره نکشاند. ممشکلی که برای دختران خوابگاهی دانشگاه الزهرا ایجاد شد، از این قرار است: زمانی که دختری از پدر و مادرش جدا می شود و برای تحصیل پا به یک شهر دیگر می گذارد، ترس و واهمه ای در دل پدر و مادرش ایجاد می شود که آیا دخترم در شهر دیگر، دور از خانواده به مشکلی برنخواهد خورد؟ یا اگر مشکلی برایش ایجاد شد، چه کسی کمکش می کند؟ و یا دخترم اگر بیمار شد، کسی هست کمکش کند؟

دانشجویانی که از شهر و دیار خود دور می شوند به امید گرفتن خدمات بهتر به شهر دیگری پا می گذارند و می خواهند در شهر دیگر زندگی آسوده و بهتری داشته باشند، اما انگار آرزوهای کوچک دانشجویان دانشگاه الزهرا به واقعیت تبدیل نمی شود! دانشجویان دختر در این دانشگاه خوب درس می خوانند و بسیار زحمت می کشند تا موفق شوند و به مرتبه ای که آرزویش را دارند و هدفشان را بر اساس آن تعیین کرده اند، برسند، اما بیماری موضوعی است که خبر نمی دهد و هیچ آدمی نسبت به سلامت خود نمی تواند کاملاً مطمئن باشد و نمی تواند آن را دائمی بداند، همان طور که دانشجویان دانشگاه الزهرا به این نتیجه رسده اند.

دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می کنند، برخلاف وجود درمانگاه در خوابگاه، همیشه این اضطراب را دارند که بیمار نشوند؛ دلیل این استرس و اضطراب را خود دانشجویان بهتر توضیح می دهند:

لیلا ارحمی، دانشجوی ترم سه کارشناسی ارشد است که در خوابگاه دانشجویی دانشگاه الزهرا اقامت دارد. وی در مورد درمانگاه خوابگاه می گوید: درمانگاه روزهای پنجشنبه و جمعه بسته است و روزهای تعطیل نیز درمانگاه باز نمی شود و اگر کسی از جمع دانشجویان بی شماری که در خوابگاه اقامت دارند، بیمار شود، چاره ای ندارد جز اینکه با درد خود بسازد و سعی کند که تحمل دردش را بیشتر کند.

این دانشجو با اشاره به خاطره بدی که از اتفاقاتی که در خوابگاه افتاده است، می گوید: دانشجویانی که در خوابگاه اقامت دارند نباید به امید درمانگاه و پزشکانی که در آن حضور دارند، باشند؛ چون این درمانگاه در مواقع اضطراری و لزوم بسته است.

وی در ادامه اظهار داشت: دانشگاه برای ورود و خروج دانشجویان دختر از خوابگاه قوانین سخت گیرانه ای دارد و چنانچه دانشجویی بدون اطلاع به مسئولان، خوابگاه را ترک کند و یا دیر به خوابگاه بازگردد، مسئولان خوابگاه سریعاً با خانواده دانشجو تماس می گیرند، ولی وقتی که دانشجو مریض می شود، دانشگاه هیچ وظیفه ای را در قبال او نمی پذیرد.

ارحمی می گوید: چند ماه پیش درد و سرفه های شدیدی داشتم و دلیل آن را هم نمی دانستم، یکی از شب ها که دچار سرفه های شدیدی شدم، هم اتاقی هایم مرا به درمانگاه خوابگاه بردند و از آنها خواستند تا به من که حتی قادر به راه رفتن نبودم، کمک کنند، اما مسئولان خوابگاه و درمانگاه کمکی به من برای بهبود شرایط جسمانیم نکردند.

اعتراض ها راه چاره ای برای ما نیست

اسلامی دانشجوی دیگری است که در خوابگاه زندگی می کند. او می گوید: برای اینکه مشکل درمانگاه و رسیدگی به وضعیت بیماران دانشجو را به گوش مسئولان دانشگاه برسانیم، چند باری به مسئول خوابگاه معترض شدیم، اما آنها به ما گفتند که وضعیت همین است و باید با آن بسازیم.

او می گوید: هر دانشجویی که برای بهتر شدن اوضاع به مسئولان خوابگاه مراجعه می کند و انتقاد خود را مطح می نماید، جواب هایی می شنود که منطقی و قانع کننده نیست. دانشجوی شهرستانی که به تهران می آید مسلماً از مکان های بهداشتی و درمانی این شهر بزرگ آگاهی ندارد و حتی پیدا کردن متخصص و یا پزشک عمومی در مواقعی که بیمار می شود، برایش سخت است، اما نگاه مسئولان به این موضوع درست و واقع بینانه نیست.

اسلامی در ادامه می گوید: بعد از اتفاقاتی که در طول این چند سال برای من و هم اتاقی هایم افتاده است، دیگر حتی برای گرفتن کوچک ترین خدمات به درمانگاه مراجعه نمی کنیم و خودمان طبیب شده ایم؛ چون چاره ای نداریم.

دانشجویان باید درد را تحمل کنند

جعفری، دانشجوی دیگری است که چندین بار به مشکل برخورد کرده و مجبور شده به درمانگاه خوابگاه مراجعه کند. او درباره درمانگاه خوابگاه می گوید: یکی از هم اتاقی هایم دچار تب و لرز شدیدی شد که ممکن بود به تشنج ختم شود. برای بهتر شدن حالش باید پزشک او را ویزیت می کرد، ولی درمانگاه خوابگاه بسته بود.

او در ادامه بیان کرد: هم اتاقیم از شدت درد دچار حالت تهوع و بیهوشی شد و با اینکه تمام این وقایع را به مسئولان خوابگاه انتقال دادیم، اما آنها حاضر نشدند به دانشجوی بیمار کمک کنند و بیان کردند که انتقال بیمار برایشان مسئولیت دارد.

وی با اشاره به وضعیت جسمانی هم اتاقیش می گوید: هم اتاقی من مجبور شد 48 ساعت درد بکشد و ما تنها کاری که از دستمان بر می آمد، این بود که اقدامات سنتی و اولیه مثل پاشویه را برایش انجام بدهیم؛ این در حالی است که مسئولان خوابگاه می توانستند کمک کنند تا وضعیت جسمانی هم اتاقیم زودتر بهبود یابد.

تعهدی در قبال باز نگه داشتن درمانگاه نداریم

امیر خانی، معاون دانشجویی دانشگاه الزهرا در مورد درمانگاه خوابگاه می گوید: هیچ کدام از دانشگاه های تهران، خدمات درمانی و پزشکی را به دانشجویان بیمار ارائه نمی دهند و ما تعهدی در قبال باز نگه داشتن شبانه روزی درمانگاه خوابگاه نداریم.

وی با اشاره به تعداد دانشجویان خوابگاه می گوید: هم اکنون 2300 دانشجو در خوابگاه دانشگاه اقامت دارند و می توانند از خدمات درمانگاه در روز استفاده کنند و اگر شب دچار بیماری شدند، ماشینی در خوابگاه برای انتقال بیماران به مراکز بهداشتی و درمانی گذاشته ایم.

امیر خانی با اشاره به پزشکانی که در این مرکز درمانی فعالیت دارند، می گوید: در حال حاضر دو پزشک عمومی در درمانگاه حضور دارند و خدمات اولیه را به دانشجویان ارائه می دهند، ولی درمانگاه داروخانه ندارد و از ارائه خدمات تخصصی نیز بی بهره است، در حالی که ما برای بهتر شدن وضعیت سعی داریم که این قسمت را برون سپاری کنیم تا دانشجویان بتوانند از خدمات بیشتری بهره مند شوند.