گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»؛ شام، موزیک، کیک؛ همه ی این ها تداعی کننده ی مراسمی است که هنگام شادی برگزار می شود. وقتی کسی به دنیا می آید، وقتی یک اتفاق خوب چندساله می شود، وقتی دو نفر به هم می رسند...
اما این که المان های یک جشن بشود کیک های خاص با رنگ های تیره و گل رز مشکی نشان از نوعی هنجارشکنی دارد که نه با ساختارهای عرفی جور است و نه شرعی.
چندی پیش، خبر برگزاری جشن های مفصل طلاق با با تدارکات ویژه و آنچنانی در رسانه ها مخابره شد و گزارش هایی از این مراسم ها، منتشر گشت. چیزی که در وهله ی اول پدیده ای نو به نظر می رسید و نشان از یک نوع هنجارشکنی آسیب زا داشت.
غیرقابل پیش بینی نیست که جشن طلاق، یک تقلید کورکورانه از فرهنگ غرب است. فرهنگی که در آن هنگام تمام شدن یک رابطه، برای کاهش آلام روحی تمام یادگاری های فردی که ارتباطشان را با او تمام می کنند از بین می برند و برای تلقین این که این جدایی بر آن ها تاثیر منفی ندارد، اقدام به برگزاری جشن می کنند.
جشن طلاق با حضور دوستان و آشنایان و اقوام یکی از طرفین و یا هر دو طرف برگزار می شود. در این جشن که آن را زن یا مرد و گاهی هر دو برگزار می کنند، کیک با طراحی های خاص، حلقه های شکسته، گل های رنگ تیره و تزئینات خاص به چشم می خورد. شامی که آن را شام آخر می نامند هم سرو می شود و همه آنهایی که در جشن ازدواج دو نفر حضور داشتند، شاهد جدایی آن ها هم خواهند بود.
آمار طلاق این روزها فاجعه است. طبق برخی آمار از هر پنج طلاق در شهرها یکی منجر به جدایی می شود. وقتی این پدیده ی اجتماعی در حال افزایش است، باید منتظر این نوع نابهنجاری ها در سطح جامعه هم باشیم.
پایان هر چیز، حتی اگر سخت و طاقتفرسا هم باشد باز هم شادی به دنبال نمی آورد. طلاق هم به عنوان معضوب ترین حلال خداوند، از این امر مستثنی نیست. وقتی اساس یک زندگی از هم می پاشد و دو نفر که مدتی در کنار هم زندگی کرده اند، به یکباره تنها می شوند، دچار مشکلاتی خواهند شد که قابل انکار نیست. شادی برای فروپاشی خانواده نه در منطق و نه در فرهنگ بومی و دینی ما جایی ندارد.
چندی پیش آیت الله امامی کاشانی با بیان این‌که اخیرا برخی جشن طلاق می‌گیرند و برای آن کارت پخش می‌کنند، گفت: این یک کار بسیار خطرناک و سمی است برای کشتن جامعه در تمدن اسلامی. مرد و زنی که برای طلاق جشن می‌گیرند حتما شیطانی‌اند و این‌ها ارزش انسانی ندارند.
آسیب شناس ها نیز در این باره، هشدارهای فراوانی داده اند و آن را الگویی غلط که از غرب وارد فرهنگ ما شده است دانسته اند. آنها معتقدند چنین رفتارهای کورکورانه و تقلید گرانه در کشوری که چنین باورهای دینی و اجتماعی دارد باعث تشویق جوانان بی‌تجربه به طلاق و سست شدن بنیان خانواده می‌شود.
با توجه به بالارفتن آمار طلاق و پیامدهای آن، توجه به این رفتارهای هنجارشکنانه که قبح این عمل را ریخته و باعث می شوند خطرات طلاق کمرنگ جلوه کند، بیش از پیش مورد تاکید قرار می گیرد و لازم است مسئولان و برنامه ریزان فرهنگی، با برنامه ریزی و اتخاذ سیاست های مطلوب، از شیوع چنین وقایعی جلوگیری کنند.