گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»ـ دعای روز چهارم را علاوه بر کفعمی مرحوم سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال ج 1 ص 257 ذکر کرده است. در دعای روز چهارم تکیه بر چند نکته شده است: اول: اقامه امر، دوم: شیرینی یاد خدا، سوم: شکر و سپاس گذاری، و چهارم: درخواست قرار گرفتن در پناه الهی از مفاد این دعا در روز چهارم است.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِکَ
خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت
واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ
و بچشان در آن شیرینى یادت را
یاد خداوند در دل انسان شیرینی و حلاوتی ایجاد می کند که باعث می شود به سبب آن از گناه دوری کند؛چنان چه امیر المؤمنین (ع) می فرماید:« ذکر و یاد خداوند در دو مورد است. در یاد خدا بودن بهنگام مصیبت و گرفتارى و مهمتر از این در یاد خدا بودن است هنگام مواجه شدن با گناه و آنچه خدا حرام و ممنوع فرمود که این یاد خدا حاجز و مانعانجام گناه گردد.
پیامبر اکرم (ص) خطاب به عبدالله مسعود می فرماید:« اى پسر مسعود! چیزى را بر یاد خداوند مقدم مدار زیرا که خداى تعالى میفرماید: وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ «1» همانا یاد و ذکر خداوند بزرگتر است و نیز میفرماید: فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لِی وَ لا تَکْفُرُونِ «2».
و همچنین خداوند می فرماید: «إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ «3». و میفرماید: ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ «4».
یاد خدا و چشیدن حلاوت و شیرینی آن یک توفیق الهی است که انسان باید تلاش داشته باشد تا این حال را به صورت ملکه در خود ایجاد کند.
برخی اوقات کثرت گناهان،غفلت زیاد،نشست و برخاست با غافلان این توفیق را از انسان سلب می کند چنان چه در دعای ابوحمزه ثمالی می خوانیم:« خدایا هرگاه گفتم مهیا و آماده شدم و در پیشگاهت به نماز ایستاد و با تو راز گفتم،چرتى بر من افکندى،
آنگاه که وارد نماز شدم،و حال راز گفتن را از من گرفتى آنگاه که با تو رازونیاز کردم،مرا چه شده؟
هرگاه گفتم نهانم شایسته شد،و جایگاهم بهجایگاه توبهکنندگان نزدیک گشته برایم گرفتارى پیش آمد،بر اثر آن گرفتارى پایم لغزید،و میان من و خدمت به تو مانع شد
سرور من شاید مرا از درگاهت راندهاى،و از خدمتت عزل نمودهاى،یا مرا دیدهاى که حقّت را سبکمىشمارم پس از پیشگاهت دورم ساختى،یا شاید مرا روىگردان از خود مشاهده کردى،پس مرا مورد خشم قرار دادى
یا شاید مرا در جایگاه دروغگویان یافتى،پس به دورم انداختى،
یا شاید مرا نسبت به نعمتهایت ناسپاس دیدى،پس محرومم نمودى،
یا شاید مرا از همنشینى دانشمندان غایب یافتى،پس خوارم نمودى
یا شاید مرا در گروه غافلان دیدى،پس از رحمتتناامیدم کردى،
یا شاید مرا انس یافته با مجالس بیکارهها دیدى.پس مرا به آنان واگذاشتى،
یا شدى دوست نداشتى دعایم را بشنوى پس دورم نمودى،
یا شاید به خاطر جرم و جنایتم کیفرم نمودى،
یا شاید براى کمىحیایم از تو مجازاتم نمودى،پس اگر پروردگارا عفو کنى، سابقه اینکه از گناهکاران پیش از من گذشتهاى طولانى است،زیرا کرمتپروردگارا از مجازات اهل تقصیر بسیار بزرگتر است،
من پناهنده به فضل توام، از تو به تو گریزانم، خواهان چیزى هستم که وعده دادهاى.و آن چشمپوشى از کسانى است که به تو گمان نیک بردهاند،
خدایا فضل تو گستردهتر و بردبارىاتبزرگتر از آن است که مرا به کردارم بسنجى، یا به خطایم بلغزانى، اى آقایم من چیستم، و چه ارزشى دارم، سرور من مرا به فضلت ببخش،
وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ
و مهیا کن مرا در آنروز راى انجام سپاس‌گذاریت
واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.
به کـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه‌داریت و پرده‌پوشى خودت اى بیناترین بینایان.
پی نوشت:
1. بحار الأنوار- ترجمه جلد 67 و 68 / ترجمه موسوى همدانى، ج2، ص: 100
2.سوره عنکبوت آیه 44
3.سوره بقره آیه 152
4.سوره بقره آیه 186
5.سوره مومن آیه 60
6.کتاب الروضة در مبانى اخلاق ( ترجمه بحار الأنوار)، ص: 127
