گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ روز گذشته به قصد بازدید از دو بخش حوزوی و دانشگاهی به نمایشگاه بین المللی قرآن کریم رفتم. در بدو ورود به نمایشگاه به بخش اطلاعات مراجعه کردم و از آنها مکان بخش حوزه بانوان را سوال کردم. آن ها به اشتباه من را به بخش بانوان راهنمایی کردند، در حالی که بخش حوزوی، مجزا نبود و حوزه بانوان نیز در همان بخش حوزوی قرار داشت. اگر تماس یکی از دوستان نبود، به کلی مسیر را اشتباه می رفتم؛ این در حالی است که برخی دیگر از بازدیدکنندگان نمایشگاه نیز از اشتباهات بخش اطلاعات نمایشگاه شکایت می کردند.
بخش حوزوی دو قسمت اصلی داشت. یک طرف آن غرفه های حوزه های مختلف بود که برخی آثار منتشره از حوزه های علمیه و یا برخی علمای بزرگوار بود. قسمت دوم غرفه های مشاوره بود که در یک ردیف مقابل غرفه های حوزه ها قرار گرفته بود. اکثر کارشناسان هم استاد حوزه بودند و هم استاد دانشگاه. سال گذشته حدود 60 کارشناس برای پاسخ گویی به شبهات جوانان و و مشکلات خانواده ها در نمایشگاه حضور داشتند. اما امسال حدود 30 درصد آن تعداد و یا کمتر در نمایشگاه حاضر بودند. اما کیفیت این قسمت بالا بود. اگر تعداد آن ها بیشتر بود، به خصوص در روزها و ساعات شلوغ، مخاطبان بیشتری را به این بخش جذب می کرد.
بخش دانشگاهی نیز در همان راستا و با فاصله ای که محل تردد بود، قرار داشت. بسیار تلاش کردم مانند بخش حوزوی بخش های مثبت را بازگو کنم تا سپس به نقد آن برسیم اما هر چه تلاش کردم تقریباً هیچ نکته مثبتی در این بخش ندیدم. این بخش به واقع کم مایه بود. گرچه ضیاء هاشمی، معاون فرهنگی وزارت علوم طی یک نشست خبری مبسوط، برنامه بلند بالایی فعالیت های بخش دانشگاهی نمایشگاه قرآن ارائه کرد، اما برنامه ای که به واقع درخور بحث باشد نبود.
البته نمی خواهیم زحمات وزارت علوم را زیر سوال ببریم، قطعاً تلاش بسیاری برای برقراری این بخش از نمایشگاه در بهترین وضعیت کرده است. معونت فرهنگی وزارت علوم به خوبی توانسته اکثر نهادهای مرتبط با آموزش عالی را درگیر نمایشگاه کند اما زمانی که فضایی به این کوچکی در اختیار بخش دانشگاهی قرار می دهید، سپس این تعداد نهاد آموزشی را در همین فضای کم جا می دهند، طبیعی است که از کیفیت کاسته شده، بخشی بی محتوا در مقابل مردم قرار می گیرد. تنها می توان به بخش پایان نامه های قرآنی اشاره کرد که قابل استفاده برای دانشجویان بود.
مهمترین مشکل بخش حوزوی نیز به این امر باز می گشت. به جز قسمت مشاوره، به دلیل کمبود جا، غرفه هایی از برخی حوزه ها حضور داشتند که در نهایت نه به سطح معلومات مردم کمک می کرد و نه برایندی از فعالیت های حوزه های علمیه می رساند. مهمترین مشکل هر دو بخش حوزوی و دانشگاهی بی هدفی این بخش ها بود. اگر در طول این دو بخش قدم بزنید، انگیزه ای برای توقف در مقابل غرفه ها نمی یابند. اگر نیز غرفه ها را با دقت بیشتری نگاه کنند، بی تأمل از کنار آنها عبور می کنند.
مسئولان نمایشگاه اصرار دارند تمام بخش های سال های گذشته را هر چند به صورت مینیاتوری در نمایشگاه امسال نیز برپا دارند. همین است که چنین فضای کوچکی در اختیار بخش های مختلف قرار داده اند، اما در نهایت نتوانستند نیاز مخاطب را پاسخ گویند و این بخش ها تبدیل به بخش هایی بی هدف و بی محتوا شده اند. بنابراین اولاً مسؤلین نمایشگاه باید توضیح دهند به چه دلیل نمایشگاه قرآن را از مصلی امام خمینی (ره) به باغ موزه دفاع مقدس منتقل کرده اند که فضای آن این اندازه کم است. البته آنگونه که از خبرها بر می آید مسؤلین وزارت ارشاد چاره ای برای انتقال نمایشگاه به باغ موزه نداشتند. دوماً بهتر نبود برخی از بخش ها را حذف کرده بخش های دیگر را با کیفیت بهتر برپا می کردند. یا حتی در هر بخش، تعداد غرفه ها را کمتر کرده و به غرفه های مناسب را برجسته می کردند؟ مثلاً در بخش حوزوی دو غرفه بزرگ از حوزه بانوان و حوزه آقایان قرار می دادند تا حوزه علمیه در مجموع تمام دستاورد های یک ساله خود را ارائه کند و در عوض آن غرفه های مشاوره را افزایش می دادند تا در ساعات و روزهای شلوغ، مردم بیشتر بتوانند از این بخش استفاده کنند.