آقای رئیس جمهور! لطفا برای منافع ملت عصبانی شوید!

به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» کمیته صیانت از منافع ملت ایران در نامه‌ای به حسن روحانی رئیس جمهور، سه سوال اساسی پیرامون مذاکرات هسته‌ای و تعامل با طرف‌های غربی مطرح کرده است. متن نامه شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«عده‌ای اینجور وانمود می‌کردند که اگر با آمریکایی‌ها دور میز مذاکره بنشینیم بسیاری از مشکلات حل می‌شود، البته ما می‌دانستیم اینجور نیست اما قضایای یک سال اخیر برای چندمین بار این واقعیت را اثبات کرد... از این ارتباطات [با امریکا] نه تنها فایده‌ای عاید نشد بلکه لحن آمریکایی‌ها تندتر و اهانت‌آمیزتر شد و توقعات طلبکارانه‌ی بیشتری را در جلسات مذاکرات و در تریبون‌های عمومی بیان کردند... آمریکایی‌ها نه تنها دشمنی‌ها را کم نکردند بلکه تحریم ها را هم افزایش دادند! البته می‌گویند این تحریم‌ها، جدید نیست اما در واقع جدید است و مذاکره در زمینه‌ی تحریم هم، فایده‌ای نداشته است».

رهبر انقلاب – 22 مرداد 1393

جناب آقای حجت الاسلام حسن روحانی

رئیس جمهور محترم کشورمان

با سلام

 همانگونه که مستحضرید هفته‌ی گذشته برای پنجمین دور متوالی بعد از توافق نامه‌ژنو، طرف غربی و مشخصاً آمریکا اقدام به وضع تحریم‌های جدید علیه کشورمان با گنجاندن اسامی افراد و شرکت های مرتبط با ایران در فهرست تحریم کرد. متأسفانه از زمان انعقاد متن توافقنامه که تمام دارایی هسته ای کشورمان در زمینه سانتریفیوژهای نسل جدید، رآکتور آب سنگین اراک، اورانیوم غنی شده 20 درصد، سایت صنعتی غیر قابل نفوذ فردو، حق سابقاً مسلم غنی سازی (حق معلق کنونی)، و همچنین ارائه اطلاعات محرمانه و اجازه بازرسی های گسترده و فراپروتکلی و بسیاری از موارد دیگر معامله شد، صراحتا مهمترین دست آورد این توافقنامه، نه لغو تحریم های سابق، بلکه صرفا جلوگیری از اعمال تحریم جدید علیه کشورمان اعلام می شد، که تاکنون با گنجاندن 60 شرکت و شخص جدید به لیست تحریم ها مشخص گردیده همین تصور حداقلی نیز سرابی بیش نبوده است. 

بعد از اینکه بیشتر از ده روز پس از تحریم های جدید، منتظر یک موضع قاطع از جنابعالی در برابر آمریکایی ها برای دفاع از حقوق پایمال شده کشورمان بودیم و متاسفانه جز «اقدام زشت» خواندن این تحریم ها در کنفرانس خبری تان، سخن، تهدید و یا اقدام عملی دیگری ندیدیم، بر آن شدیم تا بر مبنای نصیحت ائمه مسلمین، چند نکته بسیار مهم را با حضرتعالی که سوگند یاد کرده اید مدافع حقوق ملت باشید، در میان بگذاریم:

یکم: معنای اعترافات تلخ و رنج آور مسئولین و مذاکره کنندگان چیست؟

در روزهای ابتدایی بعد از توافق نامه و پس از اولین تحریم های مجدد آمریکایی ها علیه کشورمان، واژه ای در داخل کشور از طرف تیم مذاکره کننده بر سر زبانها افتاد با نام «روح توافقنامه». ظاهرا برداشت اولیه رسانه های داخلی و خارجی از واکنش مسئولین کشورمان به تحریم های جدید با عنوان «تجاوز به روح توافقنامه» این بود که مسئولین کشورمان تحریم‌های جدید را خلاف متن توافقنامه نمی دانند و صرفا آن را خلاف روح حسن نیت و همکاری که قرار بود بعد از توافق رخ بدهد اعلام می کنند. 

به کار بردن این عبارت پیش از همه چیز ابتدا در خود اقرار به ضعیف بودن متن توافقنامه را در برداشت و اعتراف به این نکته که این متن ضعیف، کاملا قانونی و مشروع، اجازه هرگونه تحریم مجدد به آمریکایی ها را می دهد و ما صرفا می توانیم با عنوان تجاوز به روح توافقنامه -نه متن آن-، به این رفتار اعتراض کنیم.

به کار بردن مکرر چنین عبارتی، آن هم از طرف مسئولینی که تا چند روز پیش خود را قهرمانان دیپلماسی و توافق نامه را زانو زدن غربی ها در برابر ایران تفسیر می کردند و مدعی بودند که در «جنگ واژه‌ها»، متن آن واژه به واژه مورد مداقه قرار گرفته است، به خودی خود تلخ و رنج آور است.

تلخ تر از آن، سخنان چند روز پیش آقای ظریف در نشست خبری با وزیر خارجه فنلاند است که صراحتا اعلام کردند «آمریکایی ها با استفاده از برخی ریزه کاری ها و موارد فنی موجود در توافق نامه دست به اعمال این تحریم های جدید می‌زنند».

این به این معنی است که آقای ظریف در یک نشست عمومی و در میان رسانه ها با صراحت اعتراف می کنند که توافق نامه نقص هایی دارد و آمریکایی ها توانسته اند با استفاده از ریزه کاری ها و کم اطلاعی تیم مذاکره کننده ایران، خلاءهایی را در توافق نامه بگنجانند که بعد از انجام توافق و گرفتن امتیازات برگشت ناپذیر از ایران و خلع سلاح کشورمان، باز به رویه سابق ادامه بدهند و حتی ما نتوانیم یک اعتراض حقوقی به این رویه انجام بدهیم.

دوم: آیا زمان تجدید نظر فرا نرسیده است؟

متاسفانه در داخل کشورمان با استفاده ابزاری از شورای عالی امنیت ملی و ایجاد محدودیت برای رسانه ها و همچنین با استفاده از ممنوعیت حضور منقدین در رسانه ملی برای نقد رویدادهای مرتبط با توافق ژنو، در یک فضای یک‌طرفه، توافق‌نامه ای که در رسانه‌های خارجی، عقب نشینی تاریخی و عجیب و غریب ایرانی ها معرفی می شد را سند به رسمیت شناخته شدن تمام حقوق ایران معرف کرده اید و از اولین روزهای توافق که منتقدین توافق‌نامه ضعیف، با برگزاری همایش‌ها و نشست های تخصصی در دانشگاه‌ها، «ریزه کاری»های متن توافق‌نامه را دلسوزانه تذکر می دادند و مشکلاتی که در آینده گریبان‌گیر تیم مذاکره‌کننده خواهد شد را گوشزد می‌کردند، جنابعالی و تیم مذاکره‌کننده تمامی منتقدین را کاسبان تحریم، افراطی، تغذیه شونده از جای خاص، همنوا با اسرائیل، کم‌سواد، بی شناسنامه و بزدل های ترسو معرفی می‌کردید، و سرانجام نیز جمعی از نمایندگان مجلس و اساتید دانشگاه و رزمنده ها و دانشجویان آرمانخواه را دسته جمعی به جهنم حوالت دادید.

آیا با این تحریم های جدید که حتی نمی توانید اعلام کنید خلاف متن توافقنامه است و صرفا آنها را خلاف روح و با سوء استفاده از ریزه کاری های متن معرفی می کنید، به این نتیجه نرسیده اید که اگر از ابتدا با آغوش باز، حرف های دلسوزان را می شنیدید و همان لبخند و حسن نیتی که برای آمریکاییها به کار می برید را در مورد منتقدین هم بکار می بردید و در رفتارتان تجدید نظر می کردید، شاهد چنین روزهایی نبودیم؟

آیا بهتر این نبود که همان قدر که اوبامای کودک کش و جانی بین المللی را «مودب» و «باهوش» یافتید، منتقدین را هم دلسوز و دلواپس انقلاب می یافتید؟

آیا همچنان رویه جلوگیری از صدور مجوز در دانشگاهها و ممانعت از برگزاری نشست های انتقادی و همچنین احضار کردن های کارشناسان و اساتید دانشگاه به دادگاه را می خواهید ادامه دهید و در تریبون های عمومی با عصبانیتی که شایسته رئیس جمهور ایران نیست، همچنان تمام دلسوزان را به باد برچسب و تهمت خواهید گرفت؟ یا با یک تجدید نظر از ظرفیت منتقدین و مشورت ها و نقطه نظر های شان برای صیانت از منافع ملت بهره خواهید برد؟

سوم: آیا «روح توافقنامه» تبدیل به آلت دستی برای تبرئه آمریکایی‌ها شده است؟

اگرچه منتقدین ممکن است این اعترافات دیرهنگام مسئولین را به فال نیک بگیرند، ولی دلواپسی جدید آنجاست که کلیدواژه «روح توافق» تبدیل به آلت دستی برای فراموش کردن منافع ملت ایران شود.

جای سوال است که در شرایطی که برخی کشورهای حاضر در مذاکرات، به دلیل تحریم های صورت گرفته پس از توافق ژنو، رسما از آمریکا به علت نقض توافقنامه گلایه می کنند، و این رفتارها را خلاف تعهدات توافق نامه ژنو می دانند، چرا مسئولین کشورمان کماکان اصرار دارند آمریکا را از نقض توافقنامه تبرئه کنند و صرفاً عبارت تجاوز به روح توافق نامه را به کار می برند و به نوعی اقدام آمریکایی ها را مشروع جلوه می دهند؟

جنابعالی که وعده ترک برداشتن دیوار تحریم ها با توافق نامه را داده بودید، وقتی با چنین تحریم های جدیدی ضخیم تر شدن دیوار تحریم ها در 9 ماه گذشته و چه بسا بلندتر شدن آن را می بینید، آیا جوانمردانه تر آن است که در پیشگاه ملت به بدعهدی آمریکایی ها و اشتباه بودن مسیر رفته تان و مواضع اغراق برانگیزتان در مورد توافق‌نامه اعتراف کنید، یا همچنان مانند گذشته آمریکایی ها را تبرئه کنید و خدای ناکرده به دلیل نداشن جرئت اقرار به اشتباه و نگرانی از اعلام نقض توافقنامه با تکرار واژه «روح توافقنامه»، دست آمریکایی ها را برای اعمال تحریم های بیشتر باز بگذارید؟ 

آیا گمان نمی کنید عدم موضع گیری صحیح در اولین دور تحریم های جدید بعد از توافق‌نامه، باعث شد آمریکایی ها گمان ببرند که هرکاری انجام دهند، باز هم مسئولین ایرانی به دلیل نیازی که در داخل دارند، شکست مذاکرات و نقض توافق‌نامه را اعلام نخواهند کرد و همین موجب شد که به رویه شان گرگ صفتانه تر از پیش ادامه دهند؟

و سخن آخر این که بدون شک، روزهای تلخ کنونی، تهدیدهای روزانه ملت ایران، و تحریم های بیش از پیش و رفتار تحقیرآمیز آمریکایی ها خواهد گذشت و تلاش شما و تیم مذاکره کننده برای حل پرونده هسته ای و راهبردتان مانند رفتار گذشتگان به تاریخ خواهد پیوست. آنچه در اذهان ملت ایران می تواند به نیکی ثبت شود، اقدام شجاعانه شما در اقرار به اشتباه در رویکرد انتخاب شده و تحلیل ذهنی تان در مورد توافقنامه است که جز با متوقف کردن این مسیر شکست خورده و اعلام رسمی خروج کشور از بیراهه‌ی این توافق بی‌سود و پرضرر صورت نخواهد پذیرفت، که بدون شک این کار شجاعانه مورد تقدیر عموم ملت ایران نیز قرار خواهد گرفت.

آغوش منتقدین، همیشه برای فرزندان انقلاب در صورت بازگشت‌شان به مسیر استقلال و عزت باز است، و مطمئن باشید از عصبانیت ها و بی تحملی ها و اهانت ها به دلسوزان و دلواپسان این روزهای انقلاب، گذشت خواهد شد.

با آرزوی توفیق در جهت حفظ استقلال و عزت کشور

کمیته صیانت از منافع ایران

15/6/1393