به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ نیویورک تایمز نوشت، هر روز که در محله ای واقع در غرب تهران برای خرید به خوار و بار فروشی می روم، از کنار صف بلندی از درختانی عبور می کنم که احتمالا چند دهه پیش کاشته شده اند.
هفته گذشته، 3 درخت کهنسال از این درختان بریده شد و درست یک روز پس از آن نیز، 3 درخت دیگر ناپدید شدند. از نگهبان یک باشگاه ورزشی در آن حوالی پرسیدم، درخت ها چه شدند؟
وی در حالی که شانه های خود را بالا انداخت، گفت: همه از بین رفتند. آنها کاملا خشک شده بودند. شهرداری آمد و همه آنها را برید.
وی با توضیح اینکه اخیرا، در جریان یکی از توفان های بهاری تهران، شاخه خشکیده ای به سرش اصابت کرده است، افزود: آنها خطرناک بودند.
کلانشهر تهران، شهر توفان خیزی نبوده است. این شهر سال هاست که برف و باران چندانی نیز نداشته است.
نشانه های خشکسالی در ایران که به گفته کارشناسان، 20 سال پیش نمایان شده است، به نظر می رسد در پایتخت آن چندان مشهود نیست. پارک ها و درختان زیادی در این شهر وجود دارند اما اشتباه نکنید، تهران خشک است. آب های زیرزمینی آن خشک شده و مدت هاست که مقامات هشدار داده اند روزی درختان شهر خشک خواهند شد و جیره بندی آب اجتناب ناپذیر خواهد گردید.
خارج از شهر تهران، وضع به مراتب بدتر است و شماری از کارشناسان پیش بینی می کنند که در صورت تداوم خشکسالی، جنوب ایران غیر قابل سکونت خواهد شد.
لیکن با وجود ترس و وحشت آگاهان از مشکل کم آبی، هنوز هم بسیاری از شهروندان تهرانی خودروهای خود را با آبی که از چاه ها تامین می شود، می شویند. با وجود اینکه میانگین بارش در تهران کاهش یافته و جمعیت این شهر در 30 سال گذشته سه برابر شده، تهرانی ها به خطر کم آبی فکر نمی کنند و تا اندازه ای بر این باورند که آب چاه ها به طور معجزه آسا پر می شود.
از همسایه ام که در حال شستن خیابان بود، پرسیدم، آیا واقعا شستن خیابان لازم است؟
وی در حالی که سطل آب را روی آسفالت خالی می کرد، جواب داد: آب چاه تمام نمی شود. خداوند این آب را به ما داده تا از آن استفاده کنیم.