با موافقت نمایندگان؛
لایحه موافقت‌نامه همکاری‌های فرهنگی آموزشی بین ایران و اوگاندا تصویب شد
نمایندگان مردم در خانه ملت لایحه موافقت‌نامه دوجانبه همکاری‌های فرهنگی، علمی و آموزشی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اوگاندا را تصویب کردند.
به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، نمایندگان در نشست علنی امروز (چهارشنبه 23 اردیبهشت) مجلس شورای اسلامی لایحه موافقت‌نامه دوجانبه همکاری‌های فرهنگی، علمی و آموزشی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اوگاندا را به تصویب رساندند.
بر این اساس نمایندگان با 117 رأی موافق، 13 رأی مخالف و 8 رأی ممتنع از مجموع 197 نماینده حاضر در مجلس لایحه مذکور را به تصویب رساندند.
گفتنی است کمال‌الدین پیرموذن به‌عنوان مخالف تصویب این لایحه افزود: اگر چه هنر مدیران کشورها، پل زدن بین ملل است، اما واقعیت آن است که سطح علمی کشور جمهوری اوگاندا در آن حد نیست که جوانان کشورمان به کشور اوگاندا روانه شوند.
نماینده مردم اردبیل، نیر، نمین و سرعین در مجلس نهم ادامه داد: از سوی دیگر ضرورتی برای تخصیص بورسیه و استمرار آن به کشور اوگاندا نیست، لذا به نظر می‌رسد ضرورتی نیز برای تصویب این لایحه وجود ندارد.
گفتنی است نادر قاضی‌پور در موافقت با لایحه یادشده گفت: این موافقت‌نامه 18 مرداد سال 80 تصویب شد و 11 سال در دولت باقی ماند و 3 سال نیز جهت بررسی در مجلس معطل مانده بود، حال آیا این فرصت از دست رفته نیست؟
وی یادآور شد: کشور مسلمان اوگاندا کشوری است که با فرهنگ ایرانی اسلامی همخوانی دارد و لذا نباید همه چیز را با تجارت مقایسه کرد.
حمید رسایی در مخالفت با این لایحه گفت: به راستی این لایحه چه تاثیری در زندگی مردم دارد، مگر تا چه اندازه رابطه علمی و فرهنگی با کشور اوگاندای دسته‌چندمی آفریقایی حائز اهمیت است و با استقلال جمهوری اسلامی ارتباط دارد؟
همچنین حمیدرضا عزیزی فارسانی نیز در موافقت با این لایحه عنوان کرد: تصویب این لایحه یک همکاری فرهنگی است و حضور دانشجویان اوگاندا در کشور ما می‌تواند به ارائه آموزش‌های علمی کشورمان به آنها کمک کند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.