افطاری دادن از مصادیق خیرات است

به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» شرح دعاهای ماه مبارک رمضان را به قلم حجت الاسلام والمسلمین محمد امینی گلستانی منتشر می کند.

 

اللَّهُمَّ وَفِّرْ فِيهِ حَظِّي مِنْ بَرَكَاتِهِ وَ سَهِّلْ سَبِيلِي إِلَى خَيْرَاتِهِ‏ وَ لاَ تَحْرِمْنِي قَبُولَ حَسَنَاتِهِ يَا هَادِياً إِلَى الْحَقِّ الْمُبِين‏ [1]
 

اى خدا در اين روز بهره مرا از بركاتش وافر گردان و بسوى خيراتش راهم را سهل و آسان ساز  و از حسنات مقبول آن مرا محروم مساز اى راهنماى بسوى دين حق آشكار .

 

اللَّهُمَّ وَفِّرْ فِيهِ حَظِّي مِنْ بَرَكَاتِهِ
 

« وفر » به معني « زياد كن » خدايا روزي من كن تا از بركات ماه مبارك رمضان حظ و بهره فراوان ببرم ، و بركات ماه رمضان همان قرآن خواندن ودعاي ابو حمزه خواندن است و گريه كردن بر سختي مرگ و آنچه پس از مرگ در پيش رو داريم.

 

وَ سَهِّلْ سَبِيلِي إِلَى خَيْرَاتِهِ
 

خدايا راه خيرات را براي من آسان كن ،  يكي از خيرات افطاري دادن هست ، اگر تمكن مالي داريد افطاري بدهيد ، كه ثواب زيادي هم دارد ،لذا از خدا بخواهيد كه راه خيرات را براي ما آسان بكند ؛ بايد از حال همسايه خود با خبر باشيد ؛ بعضي ها سحري ندارند بخورند با نان خالي روزه مي گيرند ؛ و شما مسئول هستيد حتي اگر بي خبر باشيد ! بايد تحقيق كنيد و از حال همسايه فقيرتان اطلاع داشته باشيد .

 

وَ لاَ تَحْرِمْنِي قَبُولَ حَسَنَاتِهِ
 

خدايا مرا از قبول حسنات محروم نكن ، خدايا اگر كار خوبي مي كنم اهل نماز شب و دعاي ابوحمزه و... هستم حسنات آن اعمالم را به من برسان  و محرومم نكن ؛ يعني كاري نكنم كه حسناتم از بين برود ، مثلا  اگر يك غيبت كنم تمام اعمال چهل روزه من از بين مي رود در حديث آمده است كه اگر كسي غيبت كند عبادات چهل روزه او در نامه كسي كه مورد غيبت قرار گرفته است نوشته مي شود .  

 

يَا هَادِياً إِلَى الْحَقِّ الْمُبِين‏
 

اي خدايي كه راهنمايي  مي كني به سوي حق ؛ الان چقدر بايد از خدا شكر گزار باشيم كه ما را به دين حق هدايت نموده است و همه ، شيعيان امير المومنين علي بن ابيطالب  ( عليه السلام ) هستيد . «و الي الحق المبين » ولايت اهل بيت هست كه خداوند ما را به سوي ولايت اهل بيت هدايت نموده است.

 

امیر المومنین (ع) اول مظلوم تاریخ
 

امروز که نوزدهم ماه مبارک رمضان است یکی از روزهای مصیبت بار برای عالم تشیع و شیعیان مولای متقیان، مظلوم تاریخ، امیر المؤمنین است. حضرت در نماز صبح نوزدهم ماه مبارک رمضان با شمشیر مسموم ابن ملجم مرادی به شدت مجروح شدند،

 

ابن ملجم مرادی را بیشتر بشناسیم ؟
 

بعد از كشته شدن عثمان، مردم با أمير مؤمنان عليه السلام بيعت كردند، حضرت نامه‏اى به حاكم يمن بنام «حبيب بن منتجب» كه از طرف عثمان در آنجا مشغول بود، نوشت و سمت او را تثبيت نمود و از او خواست بعد از قرائت نامه، به مردم يمن، ده نفر از نخبگان آن نواحى را به حضور امام بفرستد
 

مردم يمن از خوشحالى بخلافت رسيدن حضرت، اشك شوق ريختند و ده نفرشان را اعزام نمودند و به خدمت امام شرفياب شدند همگى اظهار وفادارى و اخلاص نمودند؛ در ميان آنها جوانى با كلمات پر شور و جالب از امام تعريف و تمجيد كرد و اشعارى درمدح حضرت خواند و گفت: سلام برتو باد اى امام عادل و بدر تمام و ليث همام و بطل ضرغام و فارس قمقام و ... آن قدر از اين كلمات گفت:
 

حضرت از گفتار و كيفيّت بيان او خوشش آمد و سر مباركش را بلند كرد و پرسيد نامت چيست اى جوان؟ جواب داد: اسم من عبدالرحمن است فرمود: پدرت گفت:
 

ابن ملجم مرادى فرمود: أمرادىّ أنت؟! قال: نعم يا أمير المؤمنين آيا مرادى هستى؟ بلى اى اميرمؤمنان فرمود: انّاللَّه و انّااليه راجعون و لا حول ولا قوّة الّا باللَّه العلىّ العظيم؛
 

حضرت مكرر دستان مباركش را بهم مى سائيد و آنكلمات را تكرار مى‏نمود، امام از او پرسيد آيا يادت هست كه در بچه‏گى دايه يهودية داشتى هر وقت گريه مى‏كردى به پهلو و صورت تو ميزد و مى‏گفت: ساكت شو، تواز عاقر ناقه صالح شقى‏ترى! بزودى جنايت بزرگى را ببار مى‏آورى و بغضب خدا گرفتار شده و به سوى آتش جهنم خواهى رفت! گفت: بلى اى امير مؤمنين اما من تو را و دوستدارانت را دوست دارم فرمود: به خدا قسم حرف حق زدم و حق شنيده‏ام.[2]

در موارد گوناگون اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: ابن ملجم قاتل من است تا اين كه روزى فرمود: «أما هذا قاتلى» گفته شد چه مانع است تو او را بكشى؟! فرمود: انّه لم يقتلنى بعد»[3]  او هنوز مرا نكشته است (تا قصاص قبل از جنايت كنم) وانگهى پس بعد كهِ مرا مى كشد.

روزى از حضرت سؤال نمود كه شما براى من بيش از ديگران توجه دارى و اسبت را به من دادى و از حقوق خودت براى من كمك مى كنى؟ فرمود: چون تو قاتل منى!! باتعجب و شگفتى گفت: آقا من دستم بشكند اگر اين كار را بكنم، ولى گذر زمان مسئله را به حقيقت و واقعيت رساند.

 

گزارشی از حالات امیر المومنین در شب نوزدهم

على عليه السلام شب 19 ماه رمضان تا صبح نخوابيد كشنده عمروبن عبدودها و مرحب خيبرى‏ها كَنَنده دَرِ خيبر و قهرمان بدر و حنين، صاحب مدال افتخار آسمانى لا فتى إلّا علىّ و لا سيف إلَّاذوالفقار نگران و مضطرب است،
 

مكرر از اطاق به حياط خانه، سر مى‏زند و به آسمانها مى‏نگرد و مى‏گويد: واللّه هى، هى به خدا قسم همان است و همان، نه به من دروغ گفته‏اند و نه من دروغ شنيده‏ام.
 

أذان صبح نزديك مى‏شود، امام عليه السلام كمربند را محكم مى‏بندد، و شتابان رو به سوى معبود مى‏رود، بر مناره (ومأذنه) مسجد بالا ميرود أذان صبح با صداى على عليه السلام بلند و مردم با صداى او بيدار و خرامان به سوى مسجد، شتابانند، چون نماز صبح اولين شب قدر را با على مى‏خوانند، ثواب نماز گزاردن با معصوم را به دست مى‏آورند.
 

تكبيرة الإحرام گفته شد همه ساكت و آرام غير از حسيس نفس‏ها چيزى شنيده نمى شود براى ركوع ركعت اول خم مى‏شود و ذكر ركوع راگفته و مى‏ايستد و براى سجده اول پيشانى به خاك مى‏سايد و سر از سجده برميدارد و شمشير ابن ملجم بانيروى بازوى خصمانه، پائين مى‏آيد و بطور مخالف به همديگر اصابت مى كند از محل جاى زخم شمشير عمروبن عبدود تا موضع سجده پيشانى، شكافته مى‏شود ناگهان‏ صداى امام عليه السلام بلند مى‏شود بسم اللّه و باللّه و على ملّة رسول اللّه، فزت و ربّ الكعبة و خاك محراب را بر زخم فرق مباركش مى‏ريزد و مى‏گويد: مِنْها خَلَقْناكُمْ وَ فِيها نُعِيدُكُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُكُمْ تارَةً أُخْرى‏ خون سر مباركش بر محاسنش جارى و مى‏گويد: هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ، زمين لرزيد و درياها موج برداشت و آسمانها، متزلزل گشت و درهاى مسجد بهم خورد و خروش از ملائكه آسمانها بلند شد و بادسياهى سخت وزيدن گرفت به طورى كه جهان را تاريك ساخت و صداى جبرئيل ميان آسمان و زمين در نورديد، بگونه‏اى كه همه مردم آن صدا را شنيدند «تهدّمت و اللّه أركان الهدى، وانطمست أعلام التّقى، وانفصمت العروة الوثقى، قُتِلَ ابن عمّ المصطفى قتل الوصىّ المجتبى قتل علىّ المرتضى قتله أشقى الأشقياء، به خدا سوگند كه اركان هدايت درهم شكست، و ستاره‏هاى علم نبوّت، تاريك شد، و نشانهاى پرهيز كارى، بر طرف شد، و عروة الوثقاى الهى از هم گسيخت، پسر عموى مصطفى، كشته شد، وصىّ منتخب، شهيد گشت، و علىّ مرتضى به شهادت‏.[4]
 

[1] - بحارالأنوار ج : 95 ص : 149

 اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّي مِنْ بَرَكَاتِهِ وَ سَهِّلْ سَبِيلِي إِلَى حِيَازَةِ خَيْرَاتِهِ وَ لَا تَحْرِمْنِي الْقَلِيلَ مِنْ حَسَنَاتِهِ يَا هَادِي إِلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ                    

[2] -مراجعه شود به کتاب  از مباهله تا عاشورا: بخش 3 مولود كعبه فصل (ابن ملجم از كجا آمده) بود ص 392 از بحارالأنوار: 42/ 259 روايت مفصّل و خواندنى و بيش از 20 صفحه در بحار است كه بنا بفرموده علامه مجلسى قدس سره او نيز آن رامختصركرده است كه تازه به بيست صفحه تقليل يافته است!.

[3] - الاستيعاب: 3/ 1127، مناقب خوارزمى: 393 ح 412، تاريخ الخميس: 2/ 280، عيون‏المعجزات: 50، الأحاديث الغيبية: 2/ 148 ح 440 از 14 كتاب موثق.

[4] -بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏42، ص: 282