همه شرکت کنندگان در مذاکرات توافق به‌دست‌آمده را «خوب» مي‌دانند
به گزارش گروه بین الملل «خبرگزاری دانشجو» به نقل از شبکه خبری یورونیوز، فدریکا موگرینی در گفتگو با ریحانه مظاهری خبرنگار شبکه در مورد مشکلاتی که در راه مذاکرات وجود داشت گفت ما تصمیم گرفتیم که با آخرین موانع سیاسی روبرو شویم. ما همواره می گوییم دو مشکل سیاسی، اما در واقع باید شش یا هفت مورد را در چهار چوبی حل می کردیم که فضای مطلوب مذاکرات حفظ شده و در پایان آن طرفین بتوانند بگویند این یک توافق خوب است. البته باید جامعه بین المللی را هم در نظر می گرفتیم زیرا مذاکرات با اجازه سازمان ملل آغاز شد. بنابراین، ما آنرا نه تنها برای مردم اروپا، ایران، آمریکا و دیگران انجام می دادیم بلکه باید کل جامعه بین المللی را هم مد نظر قرار می دادیم.
مظاهری پرسید آیا لحظاتی بود که فکر کنید توافق غیر ممکن است؟
موگرینی در پاسخ گفت در لحظاتی مواضع چنان دور از یکدیگر بود که توافق غیر ممکن بنظر می رسید. اما، از سوی دیگر، اراده سیاسی، تعهد، اراده و مسئولیت همه، مسئولیتی که همه با خود به میز مذاکرات آوردند چنان فراگیر بود که امکان حل مشکلات را فراهم آورد. همه برای این فرصت تاریخی به اتحادیه اروپا تکیه کردند؛ این فرصت نه تنها برای حل مسئله هسته ای ایران بلکه برای تغییر ماهیت روابط فی مابین و اعتماد سازی بود.
مظاهری در ادامه پرسید آیا در پی این مذاکرات ایران و اتحادیه اروپا به یکدیگر نزدیکتر خواهند شد؟
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت کشورهای عضو اتحادیه اروپا روش خود را برای کمک به اعمال این توافق دارند. این بسیار مهم خواهد بود و البته ممکن است بعدها ما بروی تحکیم همکاریهای سیاسی یا روابط با ایران کار کنیم.
خبرنگار شبکه گفت روسیه هم در مذاکرات شرکت داشت . آیا این راه را برای همکاری با این کشور باز خواهد کرد؟
فدریکا موگرینی گفت همکاری با روسیه در این چارچوب و بر روی این روند بسیار مثبت بوده است. البته همه طرفین ذینفع دلایل قاطع سیاسی خودشان را برای تسهیل و دستیابی به این توافق داشتند. روسیه هم نقش خود را ایفاء کرد. نکات دیگری هم هستند که اتحادیه اروپا و روسیه همراه با دیگران در حال کار بر روی آنها هستند. برای مثال، روند صلح خاور میانه که اتحادیه اروپا، روسیه، آمریکا و سازمان ملل با عنوان «کوارتت» بر روی آن متمرکز شده اند. همکاری ما در این زمینه به خوبی پیش می رود. این بدان معنی است که همکاریهای ما در زمینه مسائل منطقه ای یا بین المللی ممکن است و من معتقدم این روند باید گسترش یابد.
