مراقب اعصاب و روانتان باشید؛ ویروس «رپ» ناقل بیماری‌های روانی!

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ بازگشت فراموش‌ شده‌ها؛ این تیتر شاید تعریف گویایی باشد از تلاش‌های عجیب و غریب برای حضور قانونی خواننده‌های خاص و سبک‌های زیر زمینی! سبک فراموش شده و رو به افولی که می‌خواهد با شوک مصنوعی «قانونی شدن» خودش را زنده نگه دارد! در این گزارش کوتاه سعی شده تا به برخی جنبه‌های مغفول مانده از موسیقی «رپ» پرداخته شود و در ضمن هشداری باشد برای کسانی که بدون توجیهات علمی و هنری سعی در اشاعه این سبک خاص دارند.

تاریخ جهانی موسیقی در بردارنده بروز و ظهور سبک های متفاوت موسیقی و نفوذ بسیار زیاد آن در زندگی مردم سراسر دنیا است، به همین دلیل علم روانشناسی به بررسی این پدیده و تاثیرات آن بر زندگی مردم به عنوان یک گرایش بسیار مهم روی آورده است. روانشناسی از یک سو برای درمان برخی از بیماری های روانی «موسیقی درمانی» را پیشنهاد می‌کند و از سوی دیگر نیز تعدادی از سبک‌های آن را کاملا مضر و حتی در مواردی برای اقشار گوناگون خطرناک معرفی می‌کند.

«رپ» به شکل امروزی محصول آفریقایی‌آمریکایی‌های شهر نیویورک در دهۀ ۷۰ میلادی است؛ جایی که سیاهان آمریکاییِ ستم‌دیده از تبعیض نژادی، از رسانه و فضایی برای بیان اعتراضات‌شان محروم بودند. آن‌ها اعتراضات‌شان را در قالب تجمعات خیابانی، تولید صداهای ناموزون با ابزارهای ابتدایی و خواندن ریتمیک متن‌هایی که در واقع همان ترانه‌های رپ بود، بیان می‌کردند؛ به‌همین‌دلیل رپ، «سی.ان.ان سیاهان» نامیده شد! فرهنگ رپ و به بیانی بهتر آن فرهنگی که به طور خاص به جوانان سیاه و اقشار میانه در جوامع غرب تعلق دارد و بیشتر فرهنگ کوچه و خیابانی است از آمریکا سرچشمه می‌گیرد. این فرهنگ در سالیان بعد به دیگر شهرهای آمریکا و برخی دیگر از کشورها سرایت کرد تا ابزاری برای بیان اعتراضات سیاهان باشد. رپ اما تنها به مضامین اعتراضی محدود نماند؛ ورود دو پدیدۀ «سکس» و «مواد مخدر» به رپ که برخی اندیشمندان انتقادی آن‌ را توطئۀ جریان سرمایه‌داری برای منحرف‌کردن اعتراضات سیاهان می‌دانند، به‌سرعت کارکردهای این سبک موسیقی را گسترش داد. به‌تدریج، سفیدپوستان هم وارد موسیقی رپ شدند و زیرسبک‌های جدیدی در این ژانر موسیقی به‌وجود آمد. امروزه موسیقی رپ زیرشاخه‌های فراوانی دارد و موضوعات متنوعی را شامل می‌شود. پس گزارۀ «موسیقی رپ، موسیقی اعتراضی است» تنها به دوران اولیۀ شکل‌گیری آن برمی‌گردد.

دلیل این مدعا که «رپ» دارای قدرت آسیب رسانی قابل توجه به افراد است، سبک پر تنش و استرس‌زای این نوع موسیقی، لحن آزاردهنده خوانندگان آن و از همه مهمتر محتوای نامناسبش است.

در این شیوه برای خلق یک قطعه موسیقی از ملودی‌های غیرمعمول با ضرب آهنگ بسیار تند استفاده می‌شود که از نظر روانشناسانه فشار خون شنونده را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. مدل خوانندگی در این سبک نیز با سبک‌های دیگر کاملا متفاوت بوده و به طور معمول به حالت فریاد و با صدایی خشن و خش‌دار اجرا می‌شود. این موارد فلسفه وجودی این سبک را تشکیل می دهند یعنی «رپ» با این موارد است که «رپ» می‌شود! شعر در این سبک به معنای مصطلح وجود ندارد! و بیشتر گفت و گوهای معمولی را به شیوه‌ای موزون و به صورت سریع و پشت سر هم بیان می کنند. محتوای آن نیز غالبا خشن، فارغ از معذورات اخلاقی و حتی گاهی همراه با فحاشی‌های رکیک است.

اصلا بعید نیست ملحق شدن خواننده‌های رپ مشهور به گروه تروریستی داعش ریشه در همین ناملایمات روحی و روانی خوانندگان این سبک داشته باشد.

دسو داگ ۳۸ ساله خواننده موزیک رپ گانگس که به داعش پیوست

عبدالماجد عبدالباری خواننده رپ اهل انگلیس که به گروهک موسوم به «جنگندگان جوان انگلیسی داعش» (Beatles) پیوست

علی رغم آنکه بسیاری از متخصصان رشته موسیقی، پزشکان، روانپزشکان و روانشناس ها در سراسر جهان با ویژگی های ذاتی اجرای این سبک مخالف هستند و آن را برای سلامت روح و جسم مضر می دانند، اما برخی‌ها در ایران مخالفت‌ها با این سبک را صرفا به جهت تازگی آن می‌کنند. به اعتقاد ایشان اگر عرصه برای فعالین آن باز شود، همان طور که سبک «پاپ» در کشور جا افتاد این سبک نیز می‌تواند جای خود را در میان علاقه‌مندان به موسیقی باز کند.

با در نظر داشتن ویژگی‌های ذاتی رپ، این سبک قابل قیاس با سبکی همچون پاپ نیست، زیرا اصولا رپ دارای این قابلیت که بتواند در مخاطب ایجاد حس آرامش بکند نیست و به دلیل تاثیر مخربی که بر اعصاب و ذهن فرد می‌گذارد نمی‌توان یک قطعه از آن را چند بار پشت سرهم گوش داد.

همچنین از منظر کارشناسان علم روانشناسی باید گفت که این سبک به دلیل آثار مخربی که بر روح و روان افراد می‌گذارد نباید به عنوان یک شیوه‌ی متداول و به صورت عمومی اجرا شود. کودکان و نوجوانان نباید در معرض شنیدن مکرر این سبک قرار بگیرند چرا که نه تنها محتوای آن نامناسب است، بلکه ویژگی‌های سمعی دیگر آن نیز بسیار مخرب است.

با توجه به تحرکات اخیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ارائه مجوز قانونی به خوانندگان زیر زمینی رپ و به تبع شناختن این سبک به عنوان یک سبک رسمی و نیز اتفاقات غیرمنتظره اخیر در این زمینه امیدواریم بررسی‌های علمی انجام شده در این مورد از سوی مسئولین مربوطه در ارگان‌های ارزشی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مورد توجه قرار گیرد تا شاهد نسلی دارای اختلالات اعصاب و روان در سال‌های آتی نباشیم.