به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور در واکنش به انفعال دستگاه دیپلماسی کشور در قبال فاجعه منا بیانیهای صادر کرد.
در بخشی از این بیانیه آمده است: متأسفانه در حالی که ملت ایران عزادار عزیزان خود است که تشنهکام و مظلومانه در مسلخ منا قربانی میشدند، مسئولین بلندپایه دولتی سرگرم گشت و گذار نه چندان ثمربخش در راهروهای سازمان ملل بودند و در شرایطی که وزارت امورخارجه مسئولیت مستقیم دفاع کنسولی از حقوق شهروندان آسیبدیده در این فاجعه را دارد، جناب وزیر محترم دو هفته تمام در نیویورک اطراق کرده و وزارت تحت مدیریت خود را در این شرایط بحرانی بدون سرپرست باقی گذاشته بود.
شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی با اشاره به اقدام ظریف وزیر امور خارجه مبنی بر واگذار کردن منتقدان به خدا به جای پاسخگویی به مطالبات مردم آورده است: اگر چه شکی نیست که همه ما در مورد اقدامات خود در پیشگاه خداوند قهار مسئولیم اما قطعاً وظیفه مسئولین حکومت اسلامی بسیار سنگینتر و پاسخگویی به اشتباهاتشان در پیشگاه خداوند دشوارتر خواهد بود. آنچه واضح است اینکه حواله دادن منتقدان به خدا به جای عمل به وظایف نمیتواند در ایجاد آرامش برای خانوادههای نزدیک به 500 قربانی ایرانی فاجعه منا مؤثر باشد.
متن کامل این بیانیه به این شرح است:
بسمالله الرحمن الرحیم
هر چه از فاجعه خونبار و تأسفآور منا میگذرد، عمق و شدت این جنایت هولناک که جهان اسلام را به سوگ نشانده و عید بزرگ آنان را به عزا بدل کرد، بیش از پیش آشکار میشود. فاجعهای که منجر به از دست رفتن هزاران تن از حجاجی شد که به عشق زیارت حرم امن الهی مهمان این خان رحمت شده بودند و در این میان خانوادههای نزدیک به 500 زائر ایرانی نیز برای ابد چشم به راه بازگشت مسافرشان خواهند ماند.
در این شرایط عاملان بیکفایت این فاجعه هولناک که با سلطنت خانوادگی و قرون وسطایی خود، چندین سال است حرمین شریفین را تحت اشغال داشته و با جمود فکری و خشونت ذاتی دهههاست آرزوی یک زیارت توام با آرامش را بر دل مسلمانان باقی گذاشتهاند؛ نه تنها از وقوع این جنایت عذرخواهی نکرده و مسئولیت مستقیم خود در ایجاد آن و تبدیل کردنش به بحرانی تمام عیار را نمیپذیرند بلکه با متهم کردن جان باختگان بیگناه و مظلوم، در جایگاه مطالبهکننده ایستادهاند!
در هیاهوی این گستاخی کمسابقه اما دستگاه سیاست خارجی کشورمان در انفعالی مطلق به سر میبرد و از همه گزینههای دیپلماتیکی که میتوانست برای حل هر چه سریعتر این فاجعه و اجبار رژیم سعودی به پاسخگویی استفاده کند صرفاً به احضار کاردار این رژیم در ایران بسنده کرده است.
با کمال تأسف باید گفت در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران و شهروندان شریف آن اصلیترین قربانیان این فاجعه عظیم هستند اما هیچ عزم جدی و تحرک قابل توجهی از سوی دولت برای احقاق حقوق این شهروندان مشاهده نمیشود.
متأسفانه در حالی که ملت ایران عزادار عزیزان خود است که تشنهکام و مظلومانه در مسلخ منا قربانی میشدند، مسئولین بلندپایه دولتی سرگرم گشت و گذار نه چندان ثمربخش در راهروهای سازمان ملل بودند و در شرایطی که وزارت امورخارجه مسئولیت مستقیم دفاع کنسولی از حقوق شهروندان آسیبدیده در این فاجعه را دارد، جناب وزیر محترم دو هفته تمام در نیویورک اُطراق کرده و وزارت تحت مدیریت خود را در این شرایط بحرانی بدون سرپرست باقی گذاشته است.
به نظر نمیرسد این خواسته افکار عمومی ملت ایران که بلندپایهترین مقام سیاست خارجی کشور در این شرایط بحرانی به جای پرسهزدنهای اتفاقی در راهروهای سازمان ملل که به انجام کارهای «غلط تصادفی» منجر میشود، تمام توان دستگاه دیپلماسی کشور را برای احقاق حقوق از دست رفته شهروندان ایرانی بسیج کند؛ انتظار زیادی باشد.
شاید خالی از لطف نباشد که به مسئولین دیپلماسی کشور یادآوری شود که دیپلماسی صرفاً پرسهزنی در اطراف کاخهای ابرقدرتهای جنایتکار و دل بستن به این جنایتپیشهگان نیست و شاید وزارت خارجه فراموش کرده است که ریاست جنبش بسیار مهم عدم تعهد با عضویت بیش از 100 کشور دنیا در اختیار ایران است و جمهوری اسلامی ایران میتواند از این ظرفیت بسیار مهم برای پیگیری این فاجعه استفاده کند.
تجربه ثابت کرده است که ابعاد فاجعه منا با زانو زدن مقابل امیر کویت و یا درخواست ملاقات با وزیر بینزاکت امورخارجه رژیم سعودی روشن نخواهد شد. باید به مسئولین سیاست خارجی کشور یادآوری کرد که دنیای واقعی با جهان خیالی ساخته ذهن برخی افراد متفاوت است. در این دنیای واقعی برخلاف تصورات غلط حاکم بر ذهن برخی افراد، کشورهای گستاخی وجود دارند که با «زبان احترام متقابل» بیگانه بوده، در مقابل کوچکترین وادادگی و عقبنشینی، جریتر شده و چندین گام به پیش میآیند. اما در برابر ابراز اقتدار به لرزه افتاده و حاضر به پذیرش خواسته به حق مظلومان هستند. شاهد مثال این مسئله، دستپاچگی رژیم سعودی در برابر زبان اقتدار رهبر معظم انقلاب است.
برای ملت ایران قابل تحمل نیست که مسئولین سیاست خارجی کشورشان به بهانه تنشزدایی و تعامل با دنیا کار را به جای برسانند که رژیم حقیر و ضعیف سعودی پس از زمینهچینی برای قتلعام حجاج نه تنها حاضر به عذرخواهی یا پاسخگویی نباشد بلکه به درخواست ملاقات وزیر امورخارجه کشورمان نیز وقعی ننهاده و حتی حاضر به پذیرش وزیر فرهنگ و ارشاد برای بررسی وضعیت حجاج ایرانی نباشد.
ملت رشید ایران نمیتواند شاهد انفعالی باشد که برخی جاخوش کردگان در دستگاه دیپلماسی با برداشت نادرست و احساسی از سیاست خارجی حتی برای ورود وزیر بهداشت به عربستان، دست به دامن وساطت سایر کشورهای منطقه شده و این پیام غلط را به دشمنان ارسال کنند که دولت ایران حتی توان دفاع از حقوق شهروندان خود را نیز ندارد.
مسئولین وزارت خارجه باید پاسخ دهند که احضار 4 باره کاردار عربستان به وزارت خارجه چه تحولی در رفتار این رژیم گستاخ ایجاد کرده و اگر تغییری ایجاد نکرده برنامه جایگزین این وزارتخانه برای مجبور کردن آلسعود به پذیرش مسئولیت خود و روشن شدن ابعاد فاجعه چیست؟
جناب دکتر ظریف در قبال انتقادات وارد به سیاستهایش باز هم به جای پاسخگویی و اقناع افکار عمومی به بیان سخنان شاعرانه بسنده کرده و منتقدان را به عذاب خدا حواله دادهاند! اگر چه شکی نیست که همه ما در مورد اقدامات خود در پیشگاه خداوند قهار مسئولیم، اما قطعاً وظیفه مسئولین حکومت اسلامی بسیار سنگینتر و پاسخگویی به اشتباهاتشان در پیشگاه خداوند دشوارتر خواهد بود. آنچه واضح است اینکه حوالهدادن منتقدان به خدا به جای عمل به وظایف نمیتواند در ایجاد آرامش برای خانوادههای نزدیک به 500 قربانی ایرانی فاجعه منا مؤثر باشد.
با این تفاسیر دانشجویان انقلابی ایران مصرانه از دولت به ویژه دستگاه دیپلماسی میخواهند تا به انفعال عذابدهنده فعلی پایان داده و پیگیری تشکیل هیئت حقیقتیاب اسلامی را در اولویت کاری خود قرار دهد تا شاید با مجازات مقصرین فاجعه، قدری از سنگینی داغ بازماندگان قربانیان کاسته شود.
خواسته شفاف مردم ایران و جنبش دانشجویی این است که برنامه عملیاتی دولت برای وادار کردن عربستان به عذرخواهی از ملت ایران و بررسی حقوقی و قضایی واقعه منا در دادگاه صالحه بینالمللی که منجر به کشف حقیقت و مجازات عاملین جنایت باشد توسط دستگاه دیپلماسی کشور در اسرع وقت اجرا شود.
بدیهی است دانشجویان مسلمان ایران بر این خواسته به حق و حداقلی خود ایستادگی کرده و کوتاه نخواهند آمد.