پژوهشگران چینی در این آزمایش ثابت کردند که می‌توان حتی در آزمایشگاه دمای سه برابری خورشید را تولید کرد. آنها توانستند در حداکثر توان مغناطیسی راکتور گداخت هسته‌ای دمای 50 میلیون درجه سانتیگراد را تا حدود 102 ثانیه حفظ کنند.
مهم‌ترین وجه موفقیت دانشمندان چینی مهار گاز پلاسما درون چمبره راکتور تحت میدان عظیم مغناطیسی است، چرا که هیچ ماده جامدی در کیهان قادر به تحمل چنین دمایی نیست. پس تنها راه ممکن برای مهار پلاسمای هیدروژن، جلوگیری از برخورد با دیواره‌های راکتور با کمک نیروی عظیم مغناطیسی است.
این موفقیت در شرایطی بدست آمده که گروه آلمانی مستقر در راکتور ایتر با استفاده از امواج دو مگاواتی، گاز هیدروژن را تنها برای مدت یک چهارم ثانیه تا 80 میلیون درجه گرم کردند.
چینی‌ها با استفاده از راکتور گداخت هسته‌ای از نوع توکاماک، یک قدم به تکنولوژی تولید برق از طریق گداخت هسته‌ای یا سوخت ستارگان نزدیک شدند.
انرژی فیوژن یا همجوشی هسته‌ای با استفاده از دو ایزوتوپ هیدروژن با نام‌های دوتریوم و تریتیوم درون چمبره راکتور مجهز به نیروی مغناطیسی عظیم برای بالا بردن گاز و مهار پلاسما بدست می‌آید.
دانشمندان در مورد ویژگی اتم‌ها در شرایط پلاسما عنوان کردند: برای وارد کردن هیدروژن به وضعیت پلاسما از نیروی مغناطیسی عظیم برای گرم کردن اتم‌ها استفاده می‌شود. در این شرایط الکترون‌ها از اتم میزبان خود جدا شده و حالت یون پلاسما را تولید می‌کنند که مقدار غیرقابل تصوری انرژی در این واکنش تولید می‌شود.
بسیاری از کارشناسان صنایع تامین انرژی معتقدند که در صورت موفقیت دانشمندان در مهار انرژی ناشی از همجوشی هسته‌ای، قطعا بحران تامین انرژی در جهان به پایان خواهد رسید.