به گزارش بین الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه سعودی مکه در مقاله ای مدعی شد شهاب حسینی، بازیگر سینما و تلویزیون ایران از قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس ایران نیز خطرناکتر است.
این روزنامه سعودی با برشمردن خدماتی که ایرانیان به تمدن و فرهنگ عربی و اسلامی کرده اند، مدعی شد باید میان رژیم ایران و مردم این کشور تفاوت قائل شد.
این روزنامه در ادامه ادعاهای خود نوشت: با وجود برتری عربستان در سطح سیاسی، در سطح فرهنگی و رسانه ای همچنان در سطحی پایین قرار داریم. با وجود پخش برنامه همسایه از شبکه الاخباریه که بوسیله "محمد سلمی،" کارشناس مسائل سیاسی اجرا می شود، ایران جهان را با صنعت حرفه ای سینمایی خود درنوردیده است؛ همچنانکه پیشتر نیز درباره فیلم "ملک سلیمان" سخن گفته بودم. ملک سلیمان فیلمی بود که لابی صهیونیست را نگران کرد.
نویسنده این روزنامه با اذعان به پیشرفت های ایران در عرصه سینمایی می نویسد: ایرانی ها همچنان برتری خود را در عرصه سینمایی با فیلم هایی مانند " حضرت موسی (ع)" و فیلم محمد رسول الله (ص) به نمایش گذاشتند و به تازگی نیز ستاره ایرانی"شهاب حسینی" جایزه بهترین بازیگر را در جشنواره 2016 کن بدست آورد.
نویسنده این روزنامه در ادامه نوشت: این در حالی است که ما در جهان تنها کشوری هستیم که در آن نمایش سینمایی وجود ندارد.
اخر عاقبت همه مان را بخیر کن
آقا مهدی برو اصلاح کن " اتقاکم " عزیزم اول درستش رو بنویس بعد بیانیه بده
به چه قیمتی ؟کارتون واقعا زشته مثلا شما دم از دین هم میزننید
زمانی صنعت سینمای ما حرفه ای میشه که بازیگرامون توی چهارچوب انقلاب تعریف بشن وگرنه تقلید از تمدن غربی که هنر نیس، اینکه فلان بازیگر خانم ژست فمینیست بگیره، فلان جشنواره امون بشه مزون لباس های عجیب و غریب، عامو شما ها صفرید، واسه همین هر عددی ازتون بالاتره ولی اسم سینمای ما رو حرفه ای رو که شاید سالی دو الی سه تا فیلمش تو چهارچوب نظام و انقلاب تعریف شده باشه و خوب از آب در بیاد که حرفه ای نیست عزیز من!
همینکه شهاب حسینی تونسته سعودی های یهودی رو عصبانی کنه
دمششششششش گرم
ای ول داری سید شهاب
حتما همه تون این داستان حضرت موسی(ع) رو شنیدین، وقتی خدا به ایشون گفت برو بدترین آفریده ی منو برام بیار، رفت و هرکاری کرد دلش راضی نشد بدکارترین آدما رو بیاره، و گفت شاید اون از من بهتر باشه.
این داستان و توصیه های اخلاقی شبیه به این از اهل بیت و قرآن، باعث شده بعضی از ماها دچار یه خلط فکری و اعتقادی بشیم. اگه دقت کنین توی این توصیه ها همیشه بحث سر مقایسه خود با دیگرانه. و همیشه توصیه شده که دیگرانو بهتر از خودتون ببینین. اما در مورد قیاس بقیه افراد با همدیگه، اولا تا لازم نشده ما مجاز به این قیاس نیسیم، چرا که ممکنه منجر به غیبت افراد، چه لفظی و چه ذهنی! بشه. و به ما توصیه شده فقط به گناهان و اشتباهات خودمون فکر کنیم، نه دیگران. اما در مواردی بر اساس دستور دین مجبور به قیاس و فکر کردن به اعمال دیگران هسیم. مواردی که به اعمال حاکمان جامعه مربوط، یا مواردی که منجر به امر به معروف و نهی از منکر میشه و مواردی از این دست. در این موارد اگر کار به قیاس بکشه، یا موارد شبیه این مورد که یکی یه حرفی زده و ما در مقام نقدش هسیم، طبیعیه که ملاک تقواس و قطعا تقوا هم یه نمودهایی داره. کسی که جونش رو کف دستش گذاشته و برای دین خدا آواره غربت شده و میجنگه، قطعا قابل قیاس با کسی که کارش اینه که تو این فیلم و اون فیلم، شوهر این زن نامحرم و اون زن نامحرم بشه و توی چشاش عاشقونه نگا کنه و بگه دوستت دارم و اصلا شغلش این باشه که برای بازی توی هر فیلم، کاملا آگاهانه و ارادی هزار بار به نامحرمها نگا کنه (که اکثرا هم حجابشون درست نیس و بنابراین) هزار بار خلاف شرع مرتکب بشه و.. . و اگر بخوایم وارد ماهیت این جشنواره ها بشیم و این که همه میدونن که این جشنواره ها سیاسی هسن و دشمن برای انتخابهاش کلی فکر کرده و نقشه و برنامه داره رو باز کنیم، که دیگه بحث خیلی جدی تر میشه. انصافا توی این مقیاس واقعا خنده داره که این آدمهارو با هم قیاس کنیم. که البته از احمقهایی مثل سعودی ها بعید نیس.
اما خدمت برادرهای خودم که به واسطه ی اخلاقی بودن، گاهی دچار خلط میشن، باید بگم که همیشه هم اینجوری نیس که ما محکوم به سکوت در برابر اعمال دیگران باشیم و هیچ عکس العملی نباید از خودمون بروز بدیم. و انشاا.. که این دوستان همیشه اینقد اخلاقی باشن، مثلا وقتی هر رسانه ای بدون مدرک و سند درمورد کسی چیزی میگه یا وقتی خودمون شروع میکنیم به تحلیل شخصیت این سیاسی و اون سیاسی. و اخلاقی بودنشون فقط در مواردی که قراره از شخصیت یه مجاهد بزرگ دفاع بشه یا وقتی قراره در برابر یه رفتار نادرست ایستادگی بشه گل نکنه.