به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در خصوص بی دغدغه شدن مسئولان کشور نسبت به برخی موضوعات اصلی اجتماع بیانیه ای نوشتند که به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
این روز ها با گذشت چهار دهه از انقلابی که روزی شراره های امید را در دل مستضعفان جهان روشن کرده بود و بشارت و نوید جامعه ای سرشار از نوای برادری و برابری و آزادی از بند رقیت و ذلت استکبار را می داد، شاهد تهی شدن مولود آن(یعنی نظام جمهوری اسلامی) از انقلاب اسلامی هستیم، که تنها از مادر خویش رویه ای در ظاهر را به ارث برده است و کمتر این روز ها از این مولود ندای همنوایی با درد های مستضعفین به گوش می رسد.
حتی شعار ها و هویت خویش را فراموش کرده است و مسئولان نیز نه تنها کور سویی از امید به مطالبه حق مظلوم از ظالم را نوید نمی دهند، بلکه به اهمال در حق ضعفا اشتغال یافته اند و جامعه ایرانی را در فضای دوگانه موهومی که در هر انتخابات به گونه ای دیگر نقاب از رخ می کشد، به این سو و آن سو هل می دهند، گویی ملت سربار آنانند، نه آنان سرباز ملت! و در میان این دوگانه های ساختگی آنچه لا یتغیر است ندای رهبر مظلومین است که از ندای اقتصاد مقاومتی تا فریاد نفوذش را این حضرات اتو کشیده ی حاضر در سه قوه در جهت امیال و افعال خویش به بند تفسیر در می آورند!
دیگر تقسیمات گذشته در ادبیات سیاسیون جایگاهی ندارد. دیگر سخنی از دوگانه جهانی استکبار و استضعاف که دعوی برهمزدن آن مرز ها را در نوردیده بود از زبان سیاست پیشگان این نظام کمتر به گوش می رسد! در این تقسیم بندی های منحوس و در میان جبهه های نشان دار دیگر خبری از افراد مستقل و عدالت خواه به چشم نمی خورد! سخنی از آزادی هم به میان نمی آید! عجیب است مگر آزادی از شعار های اساسی این انقلاب و از ارکان جمهوری اسلامی نبود؟!
جالب هم این جاست که با عوض شدن این دوگانه های رنگارنگ افراد حاضر در کرسی ها تغییری نمی کنند و گویی که این صندلی های نرم فقط قالب اندام برخی از این آقایان است! شکاف بین حاکمیت و ملت تا کجا؟! و کار به کجا رسیده همه این حضرات به طرق گوناگون سخن از مهندسی آرای ملت می گویند؟! به راستی انقلاب برای این ها بود؟!