به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، پس از انتشار فیش‌های چند ده‌میلیونی حقوق مدیران بیمه مرکزی، این بار فیش حقوقی ۲۳۴ میلیون تومانی مدیرعامل بانک رفاه خبرساز شد و موجی دیگر در جامعه ایجاد کرد. موجی که نشان‌دهنده وضعیت زندگی اشرافی برخی مدیران دولت تدبیر و امید دارد.
قطعا حقوق‌های نجومی در موسسات دولتی و بانکها به شخص مدیرعامل محدود نمی‌شود. مدیرعامل وقتی می‌تواند چنین حقوق‌هایی را برای فیش خود در نظر بگیرد که به اصطلاح عامیانه هوای اطرافیان را داشته باشد و دهان انها را ببندد.
بنابراین نمی‌توان باور کرد حقوق مدیرعاملی ۲۳۴ میلیون باشد ولی حقوق معاونش ۷ میلیون. قاعدتا این حقوق‌های چند صد میلیونی در سلسله مراتب مدیریتی بانکها و موسسات جاری است و معاونان و مدیران نیز درصد قابل توجهی از مبلغ فوق‌الذکر را دریافت می‌دارند. البته ناگفته نماند این مبالغی است که در فیش حقوقی رسمی آنها منتشر شده و قطعا دریافتی‌های غیررسمی این مدیران تحت عناوین پاداش و غیره بسیار بیش از این مبالغ است.
با وضعیت فعلی، شاید اکنون بهتر بتوان گزارش چند روز گذشته مرکز پژوهش‌های مجلس درباره وضعیت بانکها را باور کنیم که آورده بود تنها عاملی که باعث شده تا بحال ورشکستگی رسمی بانکها اعلام نشود استقراض از بانک مرکزی است.
شاید مساله‌ی زیر بار نرفتن بانکها برای وام ازدواج ۱۰ میلیونی هم به علت نبود اعتباری است که قبلا به صورت حقوق یا تسهیلات در اختیار قشر ۱درصدی جامعه قرار گرفته است!
به راستی با بذل و بخشش‌های حاتم‌گونه‌ای که مدیران بانکها (البته برای جیب خود و نه برای مردم) انجام می‌دهند به راستی پولی هم می‌ماند که صرف حمایت از تولید ملی، اشتغال و صنعت شود؟
