یادداشت وزیر بهداشت درباره حقوق‌های نامتعارف

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، وزیر بهداشت، درمان و آموزشی پزشکی در حساب شخصی خود در فضای مجازی در یادداشتی با عنوان شمشیر دو لبه نوشت: اگر مدیری طبق ضوابط موجود حقوقی دریافت داشته که نا متعارف است، راه حل این مشکل بجای آبرو بردن از او و «افشاگری های توده وار»، اصلاح آن ضوابط از مجاری قانونی است.

حسن قاضی زاده هاشمی در این یادداشت یادآور شد: دو ماه از انقلاب نگذشته بود که اولین وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران به نام دکتر حسن نزیه، عضو کابینه مرحوم مهندس بازرگان برای زیارت و کار اداری به همراه هیئت بلند پایه به مشهد آمده و در هتل هایت مشهد اقامت داشتند. در آن زمان من دانشجوی سال سوم دانشکده پزشکی بودم.

وزیر بهداشت در ادامه می افزاید: اولین باری که فیش در کشور افشا شد مربوط به همین سفر بود که هزینه سه روز اقامت هیات همراه وزیر 17 هزار تومان شده بود؛ هواداران حزب توده کپی فیش مربوطه را بر در و دیوار خیابان ها و دانشگاه ها چسبانده بودند و بلوایی در کشور بپا کردند. البته بعدها این سنت سیئه که ضد ارزشهای اخلاقی و اسلامی است تا امروز ادامه یافت و هر روز دریغ از دیروز...

قاضی زاده هاشمی تصریح کرد: در مباحث اخیر نیز، برخی دوستان باید بدانند این شمشیری که بر پیکر انقلاب اسلامی وارد می کنند، دولبه دارد؛ درست است که از یک طرف آن روحانی و دولت او را می زنید، ولی با طرف دیگر، روحانیت و نظام را نشانه رفته اید!

وی می افزاید: من معتقدم که حقوق نامتعارف، یا طبق ضوابط و مقررات پرداخت شده و یا خارج از آن. اگر مدیری طبق ضوابط موجود حقوقی دریافت داشته که نا متعارف است، راه حل این مشکل به جای آبرو بردن از او و «افشاگری های توده وار»، اصلاح آن ضوابط از مجاری قانونی است. اگر هم فردی خارج از ضوابط و مقررات وجهی از بیت المال دریافت داشته، حتما باید به قوه قضاییه معرفی شود و احدی حق ندارد قبل از قطعیت تخلف او در دستگاه قضایی، آبروی کسی را ببرد. به عبارتی در هر دو صورت فرد افشاگر مستوجب پیگرد قضایی است.

وزیر بهداشت در ادامه این یادداشت تاکید می کند: فراموش نکنیم که دین حنیف آیین پوشیدگی است نه افشا گری؛ در این ماه که ماه بندگی است سرکشی نکنیم، با آبروی انسان ها بازی نکنیم، اعتماد مردم را بیش از گذشته به کارآمدی دین در اداره کشور سلب نکنیم و از گزند نفس اماره به خدا پناه بریم. شمشیرها را در غلاف نگه داریم و به هوش باشیم که ممکن است حرکت ما به اراده دیگرانی آغاز شده باشد که در کمین نابودی این انقلاب (که موهبت الهی است) نشسته اند. کفران نعمت نکنیم و از خشم و غضب خدا و خلق خدا بترسیم.