مرگ رویای آمریکایی/ اینجا برای سیاهان جایی نیست!

گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، تاریخ آمریکا با برده‌داری و استثمار انسان‌ها شروع می‌شود. اروپاییانی که در قرن 17 وارد قاره آمریکا شدند با خود برده‌هایی به این منطقه بردند که بعدها زمینه‌ساز انقلاب صنعتی و رشد اقتصادی این کشور شد. برده‌داری تا زمان پایان جنگ‌های داخلی سال‌های 1865 در آمریکا عملی قانونی بود و تا پیش از ممنوعیت برده‌داری در این کشور جمعیت برده‌ها به بیش از چهار میلیون نفر رسید.

به رغم ممنوعیت قانونی برده‌داری، نه تنها این فرهنگ از بین نرفت بلکه ذهن تاریخی سفیدپوستان آمریکا تا امروز به سیاه‌پوستان نگاه برابری نبوده است. در حالی که رهبران این کشور رسالت خود را ترویج برابری انسان‌ها، حقوق بشر و دموکراسی تعریف کرده‌اند.

ذهنیت تاریخی سفیدپوست‌های آمریکا در این باره که سیاه‌پوستان همان برده‌های قرون 17 و 18 هستند باعث شده این کشور هر سال شاهد کشته شدن تعداد بی‌شماری از سیاه‌پوستان به دست پلیس‌های سفیدپوست باشد. پلیس آمریکا در سال گذشته میلادی یک هزار و ۲۰۰ نفر را که عمدتا از اقلیت‌های حاضر در این کشور بودند کشته است. به نقل از راشا تودی سیاه‌پوستان ۱۵ تا ۳۴ ساله ۱۵ درصد از این افراد تشکیل می‌دهند. این در حالی است جمعیت سیاه پوست (۱۵ تا ۳۴ ساله)  فقط ۲ درصد از جمعیت ایالات متحده را شکل می‌دهند اما میزان کشته شدن آن‌ها از سوی پلیس در مقایسه با هم سن و سال‌های سفیدپوست آن‌ها ، ۵ برابر بیشتر است.

تحقیقات دو ساله روزنامه واشنگتن‌پست نیز نشان می‌دهد، تیراندازی به سیاه‌پوستان دو و نیم برابر بیشتر از تیراندازی به سفیدپوستان است. با اینکه کمتر از 10 درصد از همه افرادی که کشته می‌شوند مسلح نیستند و یک چهارم آن‌ها از نظر ذهنی بیمار بوده‌اند. طبق آمار منتشر شده در چهار ماهه اول سال جاری میلادی نیز تعداد قربانیان نژادپرستی در آمریکا به 71 نفر رسید که نقش پلیس در کشتن سیاه‌پوست‌ها بسیار بارز است.

در همین رابطه سه‌شنبه گذشته، زمانی که «آلتون استرلینگ» در ایالت لوییزیانا به دست پلیس بر اثر اصابت گلوله کشته شد، صدها نفر در اعتراض به  این حادثه و در همان نقطه‎ای که او کشته شد، تجمع اعتراضی برگزار کردند. اما کشته شدن یک سیاه‌پوست دیگر در ایست راهنمایی مینه سوتا در درگیری با پلیس، اعتراضات ضد نژادپرستی را در کشور منادی حقوق بشر گسترش داد.

این بار اوباما با اعلام انزجار از چنین حوادثی دسترسی آسان مردم به سلاح را دلیل تکرار این فجایع دانست. به نظر می‌رسد موضع‌گیری رئیس‌جمهوری آمریکا صرفا استفاده از فضای موجود برای به کرسی نشاندن سیاست خود برای محدودیت و ممنوعیت فروش آزادانه سلاح در بین مردم باشد. زیرا سیاهانی که در این قضایا جان خود را از دست دادند با شلیک مستقیم پلیس به این سرنوشت دچار شدند و بر این اساس نسخه تکراری اوباما برای این مساله دردی را دوا نمی‌کند. زیرا خشونت نیروهای پلیس این کشور که تحت هر قانونی اجازه داشتن اسلحه را دارند نسبت به سیاهان چهار برابر بیشتر از سفید پوستان است.

واقعیت آن است که تبعیض علیه سیاه‌پوستان در آمریکا صرفا محدود به رفتار خشن پلیس مسلح علیه جوانان این اقلیت نمی‌شود. طبق اعلام مرکز ملی آمار ایالات متحده، 14.2 درصد از جمعیت 313.9 میلیون نفری آمریکا را، سیاه پوستان تشکیل می‌دهند با این حال حتی در شهری مانند فرگوسن که سیاه پوستان اکثریت آن را تشکیل می‌دهند، مناصب و شغل‌ها و امکانات به طور هماهنگ تقسیم نشده تا جایی که ۹۴ درصد از نیروهای پلیس و افراد برجسته دولت محلی نظیر شهردار سفیدپوست هستند. ضمن آنکه از مجموع جمعیت سیاهان فقط 25 درصد از سیاهان توانسته‌اند منصب‌های شغلی به اصطلاح یقه سفید در آمریکا را از آن خود کنند.

همچنین این مرکز اعلام کرد 11.8 درصد مردم این کشور زیر خط فقر هستند که این آمار برای سیاه‌پوستان 28.1 درصد است. در آمریکا 63.9 درصد از مردم صاحب خانه و 36.1 درصد از آن‌ها نیز اجاره‌نشین‌اند که این آمار برای سیاه پوستان این کشور 42.5 درصد صاحب خانه و 57.5 درصد اجاره نشین است.

گزارش‌ها حاکی از آن است که از هر پانزده مرد سیاه‌پوست یک نفر زندانی می‌شود که این رقم برای سفیدپوستان ۱ به ۱۰۶ است. بر اساس آمار قضائی آمریکا از هر سه سیاه‌پوست یک نفر احتمال دارد که در طول عمرش به زندان برود. تعداد زنان سیاه‌پوست نیز که روانه‌ی زندان می‌شوند سه برابر سفیدپوستان است. این تبعیض‌ها حتی نوجوانان سیاه‌پوست را نیز شامل می‌شود. هرچند سیاه‌پوستان ۱۶درصد از جمعیت نوجوان آمریکا را تشکیل می‌دهند، اما ۳۷ درصد از پرونده‌های آن‌ها وارد روند قضایی می‌شود و ۵۸ درصد از آن‌ها به زندان بزرگ‌سالان انتقال داده می‌شوند.

باتوجه به این وضعیت خبر تیراندازی یک جوان 25 ساله سیاه‌پوست که سابقه حضور در افغانستان زیر پرچم آمریکا را نیز داشته است به سوی نیروهای پلیس نباید چندان شوک آور باشد. تیراندازی مذکور در ایالت تگزاس که به کشته شدن 5 پلیس و زخمی شدن 6 تن دیگر منجر شد یکی از مرگبارترین تیراندازی‌ها علیه نیروهای پلیس در یک‌صد سال اخیر به شمار می‌آید. این رویداد زمانی رخ داد که سیاه پوست ها به نشانه اعتراض به حوادث لوئیزیانا و مینه سوتا در حال راهپیمایی بودند.

واکنش دونالد ترامپ و هیلاری کلینتون، نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، هم به این وقایع ناامیدکننده بود. ترامپ از حمله به کشور سخن گفت و کلینتون نیاز جامعه به محبت را راه حل دانست. اما گمان می‌رود تا زمانی که ذهنیت مردم آمریکا به خصوص نسل‌های آینده این کشور تغییر کند، ایالات متحده همچنان صحنه این درگیری‌ها خواهد بود.

آمریکا با بیشترین حوادث مربوط به تبعیض نژادی مواجه است. روزنامه نیویورک پست پس از حوادث دالاس تیتر زد: « جنگ داخلی». آمریکا درگیر یک جنگ داخلی خاموش است که آسیب‌های روانی آن به مراتب بیش از یک جنگ داخلی آشکار است. احساس عدم امنیت در جامعه و در میان نیروهای پلیس می‌تواند بر عملکرد آن‌ها در اجتماع، سیاسی، اقتصاد و مسائل امنیتی اثر منفی بگذارد. دیگر از آمریکایی که کشور فرصت‌ها بود خبری نیست. امروز در آمریکا همه از تهدیدها حرف می‌زنند. از مرگ رویای آمریکایی!