به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی معتقدند که ایران خطر اول در منطقه است و هم‌چنین معتقدند مقاومت مسلحانه یکی از بارزترین توجیهات ایران برای مداخله در کشورهای عربی همسایه اسرائیل است به همین دلیل باید این توجیه برداشته شود و بر شخصیتی فلسطینی که مسیر را برای پایان دوره مقاومت مسلحانه و نیز پایان دوره سیاسی حماس آماده کند، توافق شود.
روزنامه لبنانی «السفیر» در ابن باره نوشت: شاخص‌های بسیاری وجود دارد که «محمد دحلان» عضو جدا شده جنبش فتح (فلسطین) همین شخصیت فلسطینی مورد اشاره در فوق است؛ آیا وی (به پست مورد نظر) می‌رسد؟
اول: شخصیت دحلان
دحلان شخصیتی بحث برانگیز دارد. وی همچنان در مرحله جوانی سیاسی (55 ساله) است در اردوگاه خان‌یونس طعم پناهندگی را چشید در 20 سالگی به زندان‌های اسرائیل افتاد. در صفوف فتح و فرماندهان آن در کرانه باختری جنگید و به پشت پرده‌های سازمان آزادیبخش فلسطین «ساف» و اسرار آن از طرق فرماندهانش آشنا شد و در انتفاضه اول نقش داشت.
وی سپس مسئولیت‌های امنیتی بزرگ در نوار غزه و کرانه باختری را بر عهده گرفت و ترقی یافت. سپس روابطش با اطلاعات آمریکا را افزایش یافت. در کشورهای عربی بسیاری زندگی کرد و در نهایت مقیم امارات شد. گفته می‌شود وی نقش‌های مهمی از فلسطین تا یمن بازی کرد مثلا در یک مورد مجله نیوزویک فاش کرد وی نقش میانجی میان مصر و اتیوپی و سودان در پروژه سد «النهضه» داشته است.
دحلان به سه زبان عربی، عبری و انگلیسی براحتی صحبت می‌کند و در حال حاضر ثروت خوبی دارد.
دوم: آنچه آمریکا از دحلان می‌گوید
این قابل توجه است که در اوج اشغال عراق توسط آمریکا و عراق در سال 2003، «کالین پاول» وزیر خارجه وقت آمریکا در مقابل «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه سه بار از دحلان یاد کرد، وی گفت: محمود عباس باید توانایی رهبری خود را در کنار محمد دحلان نشان دهد تا این فعالیت‌های تروریستی به پایان برسد، بعد از این موضوع بود که عباس ریاست تشکیلات را بر عهده گرفت و دحلان وزیر داخله شد.
«جرج بوش» رئیس‌جمهور سابق آمریکا نیز سه بار با دحلان دیدار کرد و وی و روابطش با واشنگتن را ستود.
سوم: آنچه اسرائیل از دحلان می‌گوید
«روبین بارکو» مستشرق اسرائیلی می‌گوید: مصر، عربستان و اردن آشتی فتح را برای کمک به دحلان رهبری می‌کنند تا وارث احتمالی عباس باشد. این همان چیزی است که روزنامه «اسرائیل هیوم» و «عاموس هرئیل» تحلیلگر نظامی روزنامه «هاآرتص» نیز به آن اشاره کردند و نوشتند: دحلان شخصیت نزدیک به آویگدور لیبرمن وزیر دفاع فعلی است و چه بسا برگه محرمانه وزیر باشد تا در شرایط مناسب از آن استفاده کند.
«یوسی بیلن» معاون وزیر خارجه رژیم صهیونیستی نیز پیش‌بینی کرد دحلان در آغاز سال آینده رئیس تشکیلات خودگردان شود ، بیلن سپس دحلان را شخصیتی باهوش، مصلحت‌گرا و مذاکره‌کننده‌ای خوب با اسرائیل توصیف کرد.
رابطه این موضوع با ایران و سوریه چگونه است؟
دحلان تا کنون خودش را به عنوان یکی از بارزترین مخالفان اخوان‌المسلمین در منطقه معرفی کرده است. وی سپس پرچم دشمنی با ترکیه را بالا برد، پایگاه اطلاعاتی انگلیسی «میدل ایست آی» از تلاش وی برای حمایت مالی از کودتا علیه اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه و کمک به دشمن وی «فتح الله گولن» خبر داد.
همه اینها مهم است اما موضوع مهم‌تر نقش ایران است. اسرائیل ، عربستان، امارات و اردن و مصر همچنان ایران را دشمنی خطرناک می‌دانند و اینها در حال حاضر با نگرانی به بازگشت نزدیکی حماس و تهران می‌نگرند و چه بسا این کشورها در مرحله آینده با کمک آمریکا ، معادله فلسطینی-اسرائیلی در درگیری و مقاومت مسلحانه برای ورود به توافق نهایی را تغییر دهند و فرش را از زیر پای مقاومت در داخل و خارج بکشند و به نقش حامیانش پایان دهند.
مجتهد افشاگر عربستانی در 30 اوت 2013 نوشت دحلان با حمایت مالی عربستان و امارات و نیز حمایت نظامی و اطلاعاتی مصر و نیز کمک انسانی عباس و اردن در راستای پاکسازی مابقی غزه از حماس خواهد کوشید.
نگرانی اسرائیلی، ترکی، آمریکایی و کشورهای حاشیه خلیج فارس درباره احتمال پیروزی محور مقاومت در قلب معادله سوریه وجود دارد؛ عاموس یدلین رئیس مرکز پژوهش های امنیت داخلی اسرائیل در این باره می‌گوید: منفعت اسرائیل در تخریب محور شیعی در سوریه، ضعیف ماندن ایران و حزب الله است ما می‌خواهیم سوریه سنی و سکولار باقی بماند و این به معنای آوردن بدترین دشمن ما از فاصله 1500 کیلومتری به فاصله صفر در مرزهای جولان است.
بنابراین جنگ ابدا سودی ندارد و باید به ابزارهای دیگر توسل جست که از جمله آنها تکیه بر دحلان و ابزارهای سیاسی است خصوصا اینکه این مرد روابط خوبی با روسیه دارد. وی در یک کنفرانس در سن‌پترزبورگ در سال گذشته با حضور ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور این کشور شرکت کرد، وی گفت: جنگ در سوریه هنوز آغاز نشده بلکه پس از رفتن بشار اسد آغاز می‌شود و نمی تواند پایان یابد جز با یک توافق آمریکایی-روسی و عربستانی. هم‌چنین دحلان همان کسی است که در تاسیس حزب «الغد» سوریه به ریاست «احمد الجربا» در قاهره شرکت داشت.
درست است که دحلان در عربستان با انتقادهایی روبروست اما آمریکا، مصر، اردن ، امارات، عربستان ، روسیه و اسرائیل برای پایان درگیری عربی-اسرائیلی می‌جنگند و همه آنها معتقدند مقاومت مسلحانه در داخل و خارج باید تمام شود. رسیدن دحلان به ریاست تشکیلات خودگردان با توجه به موانع کنونی آسان نیست اما یک موضوع محال نیز نیست.
ارسال نظرات