به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، تازه‌ترین مطالعات محققان در مؤسسه ملی بهداشت آمریکا نشان می‌دهد، چاقی پدر و مادر در رشد فرزندانشان تأثیرات منفی به جای می‌گذارد.
بر اساس تحقیقاتی که انجام شده است، پدران و مادرانی که دچار اضافه وزن هستند، نه تنها خود را با بیماری‌ها و مشکلاتی ناشی از چاقی درگیر می‌کنند، بلکه این مسئله بر روی فرزندانشان نیز تأثیر مستقیم می‌گذارد و آنها را دچار اختلالات رشدی، حرکتی و حتی اجتماعی می‌کند.
بر اساس این مطالعات، کودکانِ مادران چاق بیشتر از سایر کودکان در معرض تأخیر در رشد قابلیت حرکت عضلات کوچک قرار دارند و کودکان پدران چاق هم احتمال زیادتری دارد که در فعالیت‌های اجتماعی مانند ارتباط برقرار کردن با دوستان هم‌سن خود ناموفق باشند.
کودکانی که مبتلا به تأخیر در رشد حرکت عضلات کوچک مثل حرکات انگشتان هستند، قادر به بهره‌گیری از عضله‌های کوچک خود نیستند، پس کارهایی مثل نگه داشتن مداد رنگی با انگشتان، گرفتن قاشق در دست، نوشیدن آب و تمام فعالیت‌های این‌چنینی برای این دسته از خردسالان سخت است و نیاز به دقت دارد، ضمن اینکه والدین نیز باید حواسشان به کودک خردسالشان باشد.
اضافه وزن، عدم ارتباط برقرار کردن با خردسالان هم‌سن خود، ضعف در حل مسائل و عدم بهره‌گیری درست از عضلات کوچک از جمله مواردیست که فرزندان والدین چاق در سن کودکی با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند.
هم‌چنین مطالعات بر روی حیوانات نشان می دهد که چاقی در دوران بارداری التهاب را افزایش می‌دهد که روی مغز جنین تأثیر می‌گذارد.