به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سیدمصطفی آقامیرسلیم یکی از کاندیداهای انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری در گفتوگویی با رادیو جوان طی سخنانی اظهار داشت: بحرانهای اقتصادی در دنیا یکی از عواملی هستند آسیبهایی به فضای کسب و کار وارد میکنند.
وی ادامه داد: یکی از راهکارهای بهبود فضای کسبوکار اعطای تسهیلات توسط دولتها به بنگاههایی اقتصادی است اما به دلیل وجود مشکلاتی بین دولت و بنگاهها بخشی از تسهیلات ذوب میشوند. همچنین یکی دیگر از مشکلات در این زمینه موضوع فساد و ویژهخواری است بنابراین اگر بخواهیم تسهیلات به شکل درست در اختیار بنگاهها قرار گیرد، باید فساد اقتصادی و ویژهخواری را چارهجویی کنیم.
این کاندیدای انتخابات در پاسخ به سوالی در مورد لزوم اصلاح نظام بانکی گفت: عملیات بانکها باید بدون ربا باشد اما اینگونه نیست. در واقع بانکها سرمایههای مردم را جمع کرده تا اقدامات اقتصادی انجام دهند و سپردهگذاران از عواید اقتصادی آن بهره ببرند اما در حال حاضر بانکها این سرمایهها را وارد اقدامات بنگاهداری کرده و در اختیار برخی شرکتها قرار میدهند که اقدامات آنها، ربوی است. این ربا برای اقتصاد کشور خطرناک است.
میرسلیم افزود: بانکها به این مسائل آلوده شدهاند. از طرفی وقتی بانک وامی در اختیار بنگاه اقتصادی قرار میدهد، چون رکود اقتصادی در کشور حاکم است و بنگاههای اقتصادی تولید ندارد، قادر به پرداخت تسهیلات خود نیستند. وقتی هم که بنگاهها تسهیلات خود را بازپرداخت نکنند، بانکها در پرداخت سود مردم دچار مشکل میشوند لذا تراز مالی کشور نیز با خطر مواجه میشود.
وی با بیان اینکه روش اخذ مالیات از بنگاهها نیز روش درستی نیست، گفت: در حال حاضر دولت برای اخد مالیات علی الراس اقدام میکند. وقتی خود دولت مالیات را اخد کند، مشکلاتی بوجود میآید، هم اینکه شفافیت وجود نخواهد داشت و هم اینکه احتمال زد وبند وجود دارد. در این شرایط نه حق دولت در اخذ مالیات ادا میشود و نه حقوق کارآفرینان استیفا میشود بنابراین باید روش گرفتن مالیات اصلاح شود.
این کاندیدای ریاست جمهوری در خصوص برنامههایش برای صنایع کوچک نیز اظهار داشت: برای اینکه در کوتاه مدت بتوانیم بر مشکل بیکاری فائق شویم، باید اولویت را به بنگاههای کوچک و متوسط بدهیم. پس کمک کردن به بنگاههای کوچک راه خوبی برای مهار مشکل بیکاری است. دولت باید با کمکهایی از این قبیل مساعدهایی که نه جنبه اعطای تهسیلات دارد و نه برای دولت سنگین باشد، این بنگاهها را رونق بخشد. دولت میتواند برای ایجاد اشتغال جوانان، به عنوان مثال درآمد دو روز در هفته کارگران این بنگاهها را تامین کند. با این روش هم اشتغال صورت گرفته و هم دولت کمک کرده است.
میرسلیم راه حل مشکل اقتصادی را نگاه به ظرفیتهای داخلی برشمرد و گفت: اساس ما باید بر درونزایی یعنی شناخت استعدادهایی موجود کشور باشد. کشور ما دارای منابع طبیعی و معادن بسیاری است اما سرمایه اصلی نیروی انسانی است. متاسفانه استعدادهای نیروی انسانی شکوفا نشده است. برای اینکه بتوانیم بر مشکل بیکاری فائق آییم، باید باید بر این دو زمینه اهتمام بورزیم و نگذرایم سرمایههای اجتماعی هدر رود.
این کاندیدای ریاست جمهوری تاکید کرد: ما از نظر تاریخی نیروی انسانی کارآزموده داریم و فرهنگ کار و تلاش در کشور وجود دارد. هرروشی که به این روحیه کار و فرهنگ آمادگی برای پذیرش سختیها ضربه بزند، باید با آن مقابله کرد. متاسفانه چون تاکنون به درآمد نفتی متکی بودیم، خود را از کارهای سخت رها کردیم. در حالیکه نفت باید تبدیل به زیربنا شود چون ثروت و سرمایه کشور است.
"البته منکر برونگرایی نیستم. در دنیا از نظر فنی و علمی پیشرفتهای خوبی شده که میتوانیم با تعامل با دیگران از علم و تجربه آنها استفاده کنیم. استفاده از علم و دانش برون مرزها و تطبیق آنها با فرهنگ خودمان راه درست است.
میرسلیم در مورد چایگاه جوانان در کابینهاش گفت: جوانان آیندهسازان کشور هستند. آینده کشور ما در دست جوانان است و آیندهسازان جوانان امروز هستند پس بسیار اهمیت دارد که ما به جوانها اعتنا کنیم اگر فقط بخواهیم سراغ سالمندان برویم خسارت هنگفتی را باید بخریم این جوانان هستند که از نشاط برخوردارند و خستگیناپذیر هستند. دولت ما باید دولت جوانی باشد نه دولت بیتجربهها. بین دولتی که از جوانان خام و بیتجربه استفاده میکند با دولتی که از جوانان با تجربه استفاده میکند، فرق است.
وی افزود: ما برای فعالیتهای آیندهای که در پیش رو داریم باید دولت ما دولت جوانی باشد نه دولت بیتجربه و بین دولت بیتجربهای که صرفا تازه فارغالتحصیل شدهاند استفاده میکند و اعتنایی به تجربه ندارد اما دولتی که از افراد با تجربه استفاده میکند بسیار مهم است باید سن هیأت وزیران کمتر از ۵۰ سال باشد و در این صورت دولت نسبتا جوانی خواهد بود.
این کاندیدای ریاست جمهوری در مورد نقش شرکتهای دانشبنیان در رشد اقتصادی گفت: هر کاری که بر مبنای دانش نباشد و انجام بگیرد ضرر آن بیشتر از منفعت آن خواهد بود و ما باید به این اصل دقت کنیم و بدانیم تمام کارهای ما را باید با برنامهریزی دقیق با توجه به اهداف چشمانداز و برنامههای ۵ ساله انجام دهیم. اینها همه نیازمند این است که از دانش بهره بگیریم.
میرسلیم در بخش دیگری از سخنانش خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه کالاهای ما در حوزه امور پژوهشی و دانشی و شرکتهایی که در این رابطه محصولات خوبی عرضه کردند قابلیت ارائه به بازار را ندارند و نمیتوانند فروش داشته باشند چرا که تجاریسازی نشدهاند لذا مرحله آن باید طی شود.
وی در مورد نزدیک راه برای رسیدن به عدالت اقتصادی تاکید کرد: وقتی صحبت از عدالت میشود، باید ببینم چه چیزهایی مانع استقرار عدالت اقتصادی شده است. اولین نکته محرومیت اقتصادی است لذا باید محرومیت را رفع کنیم. باید معیشت محرومین را تامین کنیم. متاسفانه دلالیگری و واسطهگری باعث ایجاد شکاف شده است. اختلاف درآمد در قانون باید بین یک تا ۷ باشد اما اکنون به بین یک تا ۷۰۰ هم میرسد که در بخش خصوصی از یان هم بدتر است.
باید کاری کنیم مایحتاج مردم مستقیم در اختیارشان قرار گیرد. از تولید به مصرف را ترویج دهیم. این روش سبب میشود دست زالوصفتانی که به عوایدی میرسند، کوتاه شود. باید با توزیع غلط درآمد مقابله شود و مالیات بر ثروت رایج شود چراکه ثروتهای بادآورده کشور را بیچاره کرده است.
این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در مورد انتقال پایتخت هم گفت: دلیلی ندارد تمام وزراتخانهها و مراکز اصلی تجاری و اقتصادی در تهران متمرکز شود. متاسفانه محدوده تهران رعایت نشده و گسترده هم شده است. به دلیل توزیع نادرست امکانات و ثروت مهاجراتهای زیادی به تهران صورت گرفته است. در حالیکه قابلیتهای زیادی در مناطق دیگر کشور است لذا این تمرکز در تهران باید کاهش یابد.
میرسلیم در مورد حل مشکل مسکن نیز تصریح کرد: مسکن یکی از مسائل اساسی کشور است. در گذشته مسکن را به صورت سنتی بخش خصوصی میساخته است. اما در دولت دهم به این نتیجه رسیدند که دولت باید وارد صحنه شود و مسکن مهر را در نظر گرفتند. کار با عجله صورت گرفت. فکر اولیه بد نبود اما تا این فکر بخواهد به جایی برسد، نیازمند برنامهریزی دقیق علمی و طراحی هوشمندانه است. در دولت دهم فرصت به این امور نرسید. دولت یازدهم هم سرمایهگذاری نکرد.
وی ادامه داد: تولید مسکن ارزان جزو برنامههای اصلی ما خواهد بود. اگر مسکن ارزان را سامان دهیم، ۳۰۰ صنف از مشاغل شکل میگیرد و رونقی هم در بازار کسب و کار بوجود میآید. اساسا مسکن ارزان را برای زوجهای جوان میخواهیم. باید به صورت اجاره به شرط تمکین به زوجهای جوان بدهیم. همچنین سرعت ساخت مسکن ارزان باید به ۴۰۰ الی ۵۰۰ هزار مسکن در سال رساند.