اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، با افزایش انتقادات درباره پذیرش سند۲۰۳۰ دولت با صدور بیانیه‌ای سعی کرد به این انتقادات پاسخ دهد. یکی از جدی‌ترین پاسخ‌های دولت الزام‌آور نبودن و یا پذیرش گزینشی این سند بوده است.
در بخشی از بیانیه دولت آمده است: علی رغم الزام آور نبودن سند «چارچوب اقدام آموزش ۲۰۳۰»، جمهوری اسلامی ایران باز هم نسبت به آن "اعلام تحفظ" رسمی و مکتوب کرده و دامنه شمول مفاد پذیرفته شده را محدود و مشروط کرده است.
در بخشی دیگری از این بیانیه نیز آمده: بر اساس حقوق بین الملل کشورها اختیار دارند در زمان تصویب، پذیرش یا الحاق به اسناد بین المللی از "حق شرط" برای معاهدات الزام آور یا "حق اعلام تحفظ" برای اسناد غیرالزام آور استفاده کرده و بدین ترتیب قصد خود را دایر بر عدم شمول یا تعدیل آثار حقوقی بعضی از مقررات آن سند نسبت به خود بیان نمایند.
در جواب این ادعای دولت سه پاسخ مهم وجود دارد:
برخلاف ادعای دولت در این بیانیه مبنی‌بر تفاوت میان حق_شرط و حق_اعلام_تحفظ در اسناد الزام‌آور و غیرالزام‌آور، طبق ادبیات حقوقی بین‌المللی، این دو عبارت معادل یکدیگر بوده و تحت عنوان "Reserve" معنا می‌شوند. دولت نیز در ابتدای اعلامیه خود از عبارت "Reservation" استفاده کرده است. (تصویر زیر)
بر اساس حقوق بین‌الملل حق_شرط باید سه معیار زیر را داشته باشد تا پذیرفته شود:
الف) اگر پس ۱۲ ماه با اعتراض و مخالفت کتبی هیچ‌یک از طرف‌ها روبه‌رو نگردید.
ب)اگر معاهده "حق شرط" را ممنوع نکرده باشد.
ج) اگر "حق شرط" با هدف و منظور معاهده مغایرت نداشته باشد.
در این خصوص باید گفت که شرط ایران کلی بوده و به جزئیات اشاره‌ای نشده است. از طرف دیگر با بسیاری از موارد معاهده نیز همخوانی ندارد، بنابراین پذیرفته نخواهد شد.
از طرف دیگر دولت در ابتدای اعلامیه خود، عبارت "iran not committed" را بکار برده که معنای عدم الزام ایران به برخی بندهای این سند و دلیلی بر الزام‌آور بودن کلیت معاهده است. (تصویر زیر)
ارسال نظرات