یافته جدید محققان؛
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، مطالعه فعلی بر مبنای تحقیق قبلی این محققان بر روی آنتی اکسیدان فیستین است که نشان می‌دهد می‌تواند به درمان زوال روانی مرتبط با سن و مشکلاتی نظیر آلزایمر یا سکته کمک کند.
پاملا ماهر، سرپرست تم تحقیق از آزمایشگاه سلولی نوروبیولوژی سالک کالیفرنیا، در این باره می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌ها آنتی اکسیدان فیستین را در انواع محصولات سلامت شان می‌گنجانند، اما به قدرکافی آزمایش جدی بر روی این ترکیب انجام نشده است.»
وی در ادامه می‌افزاید: «ما معتقدیم فیستین می‌تواند نه تن‌ها برای آلزایمر، بلکه برای بسیاری از بیماری‌های روانی مرتبط با افزایش سن نقش پیشگیرانه داشته باشد.»
مطالعه قبلی نشان داده است که فیستین موجب کاهش زوال حافظه مرتبط با آلزایمر در موش‌های مبتلا به این بیماری شد.
محققان در این مطالعه به موش‌های ۳ ماهه که زودتر از موعد پیر شده بودند، به مدت ۷ ماه روازنه دوز مشخصی فیستین دادند. گروه دیگر با شرایط یکسان غذای مشابه بدون فیستین دریافت کردند.
در طول مطالعه، موش‌ها تحت تست‌های گوناگون حافظه و فعالیت قرار گرفتند. محققان همچنین میزان پروتئین‌های خاص مرتبط با عملکرد مغز، واکنش به استرس و التهاب را در موش‌ها بررسی کردند.
به گفته ماهر، «در ۱۰ ماهگی، تفاوت بین این دو گروه از موش‌ها قابل توجه بود. موش‌های درمان نشده با فیستین در تمامی تست‌های شناختی مشکلاتی داشتند و همچنین دارای نشانگرهای بالای استرس و التهاب بودند، اما در موش‌های دریافت کننده فیستین تفاوتی با زمان ۳ ماهگی شان مشاهده نشد.»
به گفته تیم تحقیق، این یافته‌ها نشان می‌دهد فیستین برخی تاثیرات شناختی مرتبط با افزایش سن را کاهش می‌دهد.
پاملا ماهر، سرپرست تم تحقیق از آزمایشگاه سلولی نوروبیولوژی سالک کالیفرنیا، در این باره می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌ها آنتی اکسیدان فیستین را در انواع محصولات سلامت شان می‌گنجانند، اما به قدرکافی آزمایش جدی بر روی این ترکیب انجام نشده است.»
وی در ادامه می‌افزاید: «ما معتقدیم فیستین می‌تواند نه تن‌ها برای آلزایمر، بلکه برای بسیاری از بیماری‌های روانی مرتبط با افزایش سن نقش پیشگیرانه داشته باشد.»
مطالعه قبلی نشان داده است که فیستین موجب کاهش زوال حافظه مرتبط با آلزایمر در موش‌های مبتلا به این بیماری شد.
محققان در این مطالعه به موش‌های ۳ ماهه که زودتر از موعد پیر شده بودند، به مدت ۷ ماه روازنه دوز مشخصی فیستین دادند. گروه دیگر با شرایط یکسان غذای مشابه بدون فیستین دریافت کردند.
در طول مطالعه، موش‌ها تحت تست‌های گوناگون حافظه و فعالیت قرار گرفتند. محققان همچنین میزان پروتئین‌های خاص مرتبط با عملکرد مغز، واکنش به استرس و التهاب را در موش‌ها بررسی کردند.
به گفته ماهر، «در ۱۰ ماهگی، تفاوت بین این دو گروه از موش‌ها قابل توجه بود. موش‌های درمان نشده با فیستین در تمامی تست‌های شناختی مشکلاتی داشتند و همچنین دارای نشانگرهای بالای استرس و التهاب بودند، اما در موش‌های دریافت کننده فیستین تفاوتی با زمان ۳ ماهگی شان مشاهده نشد.»
به گفته تیم تحقیق، این یافته‌ها نشان می‌دهد فیستین برخی تاثیرات شناختی مرتبط با افزایش سن را کاهش می‌دهد.
ارسال نظرات