مهدیار اسماعیلی، کارشناس اقتصاد ایران در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری دانشجو در مورد معرفی زنگنه بعنوان وزیر نفت، گفت: در حوزه وزارت نفت، وقتی ایشان 4 سال پیش وزیر شدند، نگرانی‌هایی وجود داشت. قراردادهایی وجود داشت که در موردش شکایت بین‌المللی رخ داده بود و با روی کار آمدن مجدد آقای زنگنه این احتمال وجود داشت باعث محکومیت در دادگاه شود. متاسفانه در دولت قبل به این موضوع توجهی نشد، علیرغم اینکه متخصصان تذکرهای لازم را داده بودند. این امر باعث شد در پرونده‌ای که نام معروفی دارد و گفته‌اند از آن اسمی نبرید، به ضرر ما تمام شد.
وی افزود: ما اگر بخواهیم زنگنه را با خودش مقایسه کنیم، ایشان در این دوره 4 ساله ضعیف‌تر از دوره‌های قبلی بوده است. ایشان در واقع در دولت یازدهم برای صنعت نفت ما کاری نکرد.
اسماعیلی با توجه به عملکرد ضعیف زنگنه در این دوره 4 ساله گفت: استراتژی زنگنه در صنعت نفت هم همان قهر کردن بوده است. بعنوان مثال در حوزه افزایش تولید نفت وقتی اجلاس اوپک برگزار شد، برگزارکنندگان اوپک اقدام به کنترل قیمت نفت کردند. زنگنه اصلا اجلاس اوپک را نرفت و بدون حضور وی به ایران تخفیف دادند تا مصرف خود را کاهش ندهد. در اجلاس دوم هم ایشان رفت اما اصلا حرف نزد و هیچ دیالوگی شکل نگرفت. به این نمی‌گویند دیپلماسی نفتی. سپس ایشان مدعی می‌شود که این اتفاق برجام نفتی بوده است. لذا من می‌گویم آقای زنگنه در افزایش تولید نفت ایران هیچ نقشی نداشت.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به داستان قطعی گاز در شمال ایران توسط ترکمنستان گفت: در ماجرای قطع شدن گاز ترکمنستان، ایشان رفت و با آن کشور به مذاکره پرداخت. وقتی از ترکمنستان برگشت، گفت ما برجام دوم نفتی را هم رقم زدیم و توانستیم با مذاکره توافق کنیم. اتفاقی که افتاد این بود که در اوج سرمای زمستان باز هم با قطعی گاز از سوی ترکمنستان مواجه شدیم. از سوی دیگر چون مشکل انتقال پول داشتیم، با ماجراهای زیادی پول‌ها را از طریق غیررسمی منتقل کردیم. لذا هیچ برجام دومی هم شکل نگرفت. هم گاز را قطع کردند، هم پولش را گرفتند. کجای این کار برجام است؟
وی در مورد شیوه جدید قراردادهای نفتی افزود: در مورد قراردادهای نفتی هم ماجراهای زیادی داشتیم. آیا واقعا هیچ راهی جز IPC وجود نداشت که بعد از 4 سال ما فقط موفق با بستن یک قرارداد در حوزه نفت شدیم؟ آن هم یک قرارداد ساده در حوزه استخراج نفت؟ خصوصا اینکه حرف دولت در مورد IPC این بود که ما در تحریم هستیم و نوع جدیدی از قراردادها را نوشتیم تا جذابیت بوجود آید و شرکت‌های خارجی بیایند و قرارداد امضا کنند. سوال اساسی این است که حال دیگر تحریم نیستیم، چرا باید IPC بسته شود؟ تحریم هم برداشته شد، IPC هم نوشته شد، باز هم در کل 4 سال یک قرارداد بسته شد.
اسماعیلی با اشاره به جریان‌سازی رسانه‌ای در مورد توتال گفت: به نظر من ماجرای توتال هم کلا بازی است. می‌خواهند بگویند ما موفق شدیم یک شرکت خارجی را بیاوریم و قرارداد امضا کنیم تا رای اعتماد بگیرند. از همه بدتر می‌خواهند یک حرفی از امثال بنده در بیاید و توتال هم قهر کند برود و بعد هم که نخواهند توانست قرارداد جدیدی امضا کنند همه چیز را گردن ما بیندازند و بگویند ما خواستیم قرارداد ببندیم، شما نگذاشتید.
این کارشناس اقتصادی افزود: یک بشکه به ظرفیت پالایشی کشور افزوده نشد. ما بجز فروش نفت هیچ کار جدیدی نکردیم. این ضعف را چطور باید پوشش بدهیم، با سیاسی کاری! ما همچنان در آوردن پول نفت فروشی هم مشکل داریم. در قضیه توتال هم رقمی که قرار بود این شرکت بیاورد، می‌توانستیم از طرق مختلف جذب کنیم. توتال فقط برای رای اعتماد گرفتن زنگنه وارد ایران شد، در کنار این منتظرند تا توتال قهر کند تا آن را به گردن جریان انقلابی بیندازند.