درباره یک «آقای حجازی»

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مهدی محمدی در کانال تلگرامش نوشت: این روز‌ها صحبت از ژن خوب و انتصاب آقای سیدمحمدحسین حجازی به مدیر عاملی شرکتی در شهرداری تهران، در فضای مجازی دست به دست می‌شود و بسیار محل گفت: وگوست. پس از مدت‌ها کلنجار رفتن با خود، احساس کردم لازم است به عنوان یک ناظر، برای روشن شدن اذهان، چند نکته‌ای را از باب قاعده "راستی آزمایی" شرح کنم و توضیح دهم؛ اما پیش از آن، باید به خوانندگان محترم این یادداشت یادآوری نمایم که من هیچ ارتباط تشکیلاتی با آقای حجازی ندارم و اساساً ایشان را یکی دوبار بیشتر ملاقات نکرده ام که آن هم به سلام و علیکی و لبخندی گذشته است؛ و بنابراین، این چند کلمه به حرمت راستی و درستی و حقیقت و همچنین وقوف به هدف اصلی دشمن، نوشته می‌شود بویژه اینکه برخی فضایی ساخته اند که گویی باید از دفاع از فردی، چون آقای حجازی ترسید و از خوف باریدن تیرهای ناسزا و تهمت، حقی را که گفتن آن فرض است بر زمین نهاد.

۱ -به شهادت کسانی که آقای حجازی را از نزدیک می‌شناسند و با روحیاتش آشنا هستند، ایشان به هیچ روی اهل معامله و داد و ستد نیست. بار‌ها و به کرات از دوستانی که با ایشان مراوده دارند گله‌های جدی شنیده ام که: آقای حجازی خیلی سفت هستند و سفارش ما را نمی‌کنند! به فرض که این نقل قول-‌ها درست نباشند؛ عملکرد ۲۸ ساله ایشان در دفتر رهبری بر این رویه و رویکرد شهادت می‌دهد چنانکه در آن جایگاه اگر قرار بود بهره‌های شخصی گرفته شود الان جای پای ایشان را باید در معاملات کلان نفتی و تجاری و یا بانک‌ها و بیمه‌ها و شرکت‌های چند میلیاردی و بزرگ می‌جستیم که می‌دانیم و می‌دانند چنین نیست.


۲ -از سلوک شخصی ایشان چیزهایی شنیده و دیده ام. دوستان نزدیک بار‌ها در شهرک محلاتی ایشان را دیده اند که مشغول خرید مایحتاج منزل بوده بدون محافظ و همراه؛ و یا شنیده ام ایشان برای خرید خانه فرزندان خود ناچار شد منزل شخصی در شهرک قائم را بفروشد و در خانه‌ای کوچکتر و مشترک در محله‌ای ارزان قیمت، خریداری کند تا شاید بتواند به فرزندان خویش کمکی بکند.


۳ -آقای محمد حسین حجازی را نه می‌شناسم و نه تا امروز حتی یک بار او را دیده ام. دفاعی هم از او در کار نیست. اگر خطایی در گذشته یا حال کرده رسیدگی به خطای او حتما بر دیگران اولویت دارد. این نوشته درباره پدر اوست که من عقیده دارم هدف نخستین و اصلی حملات اخیر هم در واقع پدر است و پسر را بهانه کرده اند. یکی از دوستان صمیمی محمد حسین چند روز پیش می‌گفت، گاه گاهی که او به دیدارم می‌آید، اغلب از این که حاج آقا نسبت به شغل ایشان بی تفاوت است و سفارشی نمی‌کند گله‌مند است. او اضافه کرد: یک مورد آن را به یاد دارم که محمد حسین خیلی تمایل داشت استخدام سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی شود، اما چون در آن زمان مدرک کارشناسی ارشد نداشت طبق قوانین این امر ممکن نبود. او از من تقاضا داشت که کمکش کنم و گله از این داشت که پدرش با وجود این که سازمان فرهنگ و ارتباطات زیر نظر دفتر رهبری است، حتی حاضر به یک تلفن هم نشده است.


۴ -آنچه در مورد انتصاب محمدحسین حجازی رخ داده البته امر عجیبی نیست. او دوازده سال در بخش فرهنگی شهرداری کارمند و مدیر بوده است. مدیر فرهنگی چند منطقه بوده و عملکرد و کارنامه مشخص و روشنی دارد. سه سال نیز معاون همان شرکتی بوده که اکنون مدیرعامل است. اگر عملکرد خوبی داشته و شایسته این مسئولیت بوده، انتصابش مساله پیچیده‌ای نیست و امری کاملاً طبیعی می‌نماید، و اگر نداشته، آقای نجفی است که باید پاسخ بدهد. اگر دوستانی نظر دارند که در این فرآیند اعمال نظر شده و روشی غیر قانونی پیموده شده، باید از خود بپرسند چرا در زمان آقای قالیباف که ارتباط دیرینه تری با دفتر رهبری داشته و به جهت خط سیاسی به برخی مسئولین دفتر نزدیک‌تر است، این اتفاق نیافتاده است؟ اگر آقای حجازی بنابر توصیه داشت کدام شهردار به وی نزدیک‌تر بود؟ قالیباف یا نجفی؟ و اگر قرینه‌ای بر توضیه آقای حجازی نباشد –که قطعا نیست- آیا باید بابت هر شغلی که فرزند او به دست آورد یک بار پدر را مواخذه کرد؟!
۵ -مسئول تشخیص این امر که سید حسین حجازی صلاحیت دارد یا نه و عملکرد او چگونه است بر عهده شهردار تهران است نه آقای حجازی! اگر شهردار این گونه تشخیص داده باید پاسخگو باشد. خوب است این امر از شهردار محترم تهران سوال شود و همچنین از ایشان پرسیده شود آیا آقای حجازی اعمال نظر کرده اند یا خیر؟ تا آنجا که من پرسیده ام و شنیده ام آقای حجازی تن‌ها یک بار پیش از انتصاب آقای دکتر نجفی با ایشان تماس داشتنه اند و پس از آن هیچ تماس و ارتباطی میان این دو نبوده است.


۶ - من قضاوتی در مورد آقای محمد حسین حجازی و عملکرد او ندارم چرا که نوشتم حتی یک بار هم او را ندیده ام. قضاوتی هم در مورد اینکه او چقدر از اسم "حجازی" استفاده کرده، ندارم. اما از خوانندگان عزیز این مطلب تقاضا می‌کنم دو نکته را مدنظر داشته باشند: نخست آن که با یقین به روحیات و شیوه آقای حجازی که پرهیز از اعمال نفوذ و سفارش است، چرا به جای سوال از "سید محمد حسین حجازی"، "سید علی اصغر حجازی" را مخاطب قرار داده اند؟ و دوم، اگر کسی واقعا آنگونه که ادعا می‌کند انقلابی است، آیا نباید یک لحظه با خود بیندیشد که هدف واقعی نه محمد حسین حجازی است و نه حتی سید علی اصغر حجازی و آن‌ها که در این آتش می‌دمند، هدفی دیگر و بالاتر دارند. اگر در همین یک زمینه صادق باشند، تکلیف خیلی چیز‌ها روشن می‌شود.