طبق آخرین تحقیقات انجامشده توسط پژوهشگران ایرانی، سطح سواد سلامت دانشجویان، وضعیت مناسبی ندارد و جنسیت در کنار سطح درآمد خانوادگی دانشجویان، نقش ویژهای را در خصوص این مفهوم بازی میکند.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، تعریف سازمان جهانی بهداشت از سواد سلامت، عبارت است از «مهارتهای شناختی و اجتماعی که انگیزه و توانایی افراد را برای به دست آوردن، درک و استفاده از اطلاعات بهداشتی در راه ارتقاء و حفظ سلامتی خوب، تعین میکند».
سواد سلامت ناکافی، پیشبینیکننده رفتارهای بهداشتی کمتر، میزان بالاتر بستری شدن در بیمارستان، دشواری در برقراری ارتباط کلامی با ارائهکنندگان خدمات و همچنین وضعیت ضعیفتر سلامت است.
اولین گام برای غلبه بر آثار نامطلوب سواد سلامت پایین، تشخیص بیماران دارای مشکل احتمالی در سواد و اندازهگیری سواد سلامت آنها است.
بهطورکلی سواد سلامت مسئلهای جهانی است و طبق بیانیه سازمان جهانی بهداشت، نقشی محوری و اساسی در تعیین نابرابریهای سلامت، چه در کشورهای غنی و چه در کشورهای ضعیف دارد.
در این راستا، گروهی از پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشکده پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، به بررسی میزان سواد سلامت و عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان خوابگاهی پرداختهاند.
در این مطالعه، ۳۳۷ نفر از دانشجویان مستقر در خوابگاههای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از طریق پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفتند. ۶۱ درصد از این دانشجویان دختر و باقی پسر بودند.
نتایج این تحقیق نشان از برتری سواد سلامت دختران نسبت به پسران داشته است. همچنین بر اساس این نتایج، دانشجویان برآمده از خانوادههایی با درآمد بالا، نسبت به آنهایی که درآمد کمتری داشتند، سطح سواد بالاتری را نشان دادهاند.
بهطورکلی و بنا بر ارزیابی نهایی محققان، حدود ۹ درصد از دانشجویان موردمطالعه سواد سلامت ناکافی و حدود ۲۸ درصد آنها سواد سلامت نهچندان ناکافی را نشان دادند.
طبق این نتایج، تنها حدود ۲۰ درصد دانشجویان فوق دارای سواد سلامت عالی بودند و به گفته محققان، بهطور خلاصه میتوان گفت: سطح سواد سلامت در دانشجویان موردمطالعه، متوسط ارزیابی میشود.
نتایج این مطالعه که در مجله دانشگاه علوم پزشکی همدان منتشر شده، نشان داده است که بیشتر دانشجویان، اطلاعات موردنیاز خود را در رابطه با بیماری و سلامتی، از طریق اینترنت دریافت میکردهاند؛ بنابراین با توجه به تمایل بالای دانشجویان، میتوان برنامهها و مطالب مرتبط با بیماری و سلامت را از طریق اینترنت و شبکههای اجتماعی در اختیار آنها قرار داد و از این طریق گام مهمی برای بهبود سواد سلامت آنها برداشت.