واحد‌های تولیدی به‌جای اینکه در مسیر گسترش نیروی کار پیش روند، ظرفیت تولید خود را کاهش می‌دهند!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-محدثه زراندود*، پایه اقتصاد‌های بزرگ دنیا بر اشتغال استوار است. اشتغال موتور محرک اقتصاد بوده و جامعه و جمعیت جوان را از بحران‌ها مصون نگه می‌دارد. اشتغال به قدری برای اقتصاد‌های روز دنیا و اقتصاد‌های نوظهور جهان مانند هند، بریل، چین مهم است که جنگ ارزی‌ای که چند سالیست به گوشمان می‌خورد دقیقاً بر همین اساس است که شکل می‌گیرد.

کشور‌ها سعی می‌کنند اشتغال را بالا و در حد معقولی نگه دارند تا علاوه بر رونق تولید و صنعت و بهره وری بالا در اقتصاد و صنعت، جامعه و کشور را نیز از این طریق حفظ کنند. اغلب کشور‌های صادر کننده و بزرگ دنیا با ابزار‌ها و راهکار‌های متفاوت اقتصادی سعی دارند تا کشور خود را به مزیت صادراتی رسانده و از این طریق صادرات خود را افزایش دهند تا بتوانند اشتغال ایجاد کرده و از جامعه بیکار خود بکاهند.

تا از این طریق هم اقتصاد خود را بهبود ببخشند و هم از بروز بحران‌های احتمالی جلوگیری کنند. حال که اشتغال به این مقدار برای اقتصاد‌ها مهم است استان ما برای این زمینه چه کرده است؟ معمولا این امر از طرق مختلفی، چون وارد کردن سرمایه‌های خصوصی به زمینه تولید و صنعت، هدف گذاری‌ها و برنامه ریزی‌های دولتی، بهبود بستر کار و کارآفرینی برای فعالان این بخش صورت می‌گیرد.

اگر زمینه برای سرمایه گذار خصوصی و حتی دولتی جذاب نباشد دلیلی نخواهد داشت تا سرمایه خود که ترسو‌ترین عنصر عالم است را وارد این میدان پر ریسک کنند. کافیست ساعاتی در خیابان‌های زنجان قدم بردارید تا ساختمان‌های بلند بانکی و تجملات بی حد و حساب این سیستم لیبرالی را مشاهده کنید که در این رکود و نابسامانی اقتصادی، برای زنده ماندن و نفس کشیدن با انواع و اقسام ترفند‌ها و سود سپرده‌های وسوسه انگیز سعی دارند تا پول و سرمایه مردمی را که با زحمت فراوان جمع آوری کرده اند را وارد سیستم مالی خود کنند و برای فرار از نمایان شدن اوضاع نابسامان خود سعی در آراستن چهره خود بوسیله ساختمان‌های سر به فلک کشیده و تجمل گرائی‌های بیشمار دارد.

آیا مقامات عالی استان حتی در این حد هم اختیار ندارند که مانع از این مسابقه تجمل گرائی برای بانک‌ها شوند؟ آیا نمی‌توانند از ساخت و ساز بی حساب و کتاب بانکی که با پول مردمان و سرمایه دیگران یکه تازی می‌کنند، در حد همین استان خودمان ممانعت کنند؟ تا زمانی که سرمایه‌های مردم زنجان در یک بستر مناسب، امن و دقیق وارد تولید و اشتغال نشود بیکاری بلای خانمانسوز جوانان زنجانی است. تا زمانی که مالیات بگیران زنجانی نتوانند بین اخذ مالیات و شیرین کاری برای مقامات مافوق خود و مشوق‌های مالیاتی برای سرمایه گذاران و جذاب نمودن محیط سرمایه گذاری از این طریق مهم و اهم را تشخیص دهند، بیکاری بلای جان جامعه زنجان خواهد بود.

واحد‌های تولیدی با مشکل کمبود نقدینگی مواجه هستند و نمی‌توانند بازپرداخت وام‌های خود را به صورت باز پرداخت اصل تسهیلات و سود تسهیلات دریافتی برگردانند. واحد‌های تولیدی عوض اینکه در مسیر توسعه و بهبود زمینه فعالیت خود و گسترش نیروی کار پیش بروند ظرفیت تولید خود را کاهش می‌دهند و در پی آن ظرفیت نیروی انسانی خود را نیز کاهش می‌دهند. مسئولان زنجانی یا نمی‌دانند اوضاع معیشتی و اشتغال جوانان و خانواده‌های آنان در چه حال و روزی است و یا میدانند و کاری از دستشان بر نمی‌آید، که در هر دو صورت مسئول و پاسخگو باید باشند.

در همین اوضاع نابسامان اقتصادی که کل کشور را فرا گرفته و آنگونه که نشان می‌دهد اندیشه‌ای سیاسی در نهان آن نهفته است، استان‌هایی را مشاهده می‌کنیم که نه تنها در زمینه اشتغال و صنعت از زنجان جلو هستند، بلکه سرمایه گذاران و تولیدکنندگان فعال در استان زنجان را نیز به سمت خود می‌کشند. استان زنجان حتی نتوانسته در طول این سال‌ها در زمینه کشاورزی که به دلیل اقلیم خود یک مزیت برای آن حساب می‌شود را در زمره مزیت‌های اقتصادی جهت سرمایه گذاری معرفی کند.

زیتون طارم به نام استان‌های دیگر صادر می‌شود و سرمایه گذاران را به آن مناطق جذب می‌کند. نبود چرخش اقتصادی در استان نه تنها بر روستا‌ها که پایه اقتصاد کشاورزی استان محسوب می‌شوند، اثر گذاشته است بلکه شهر‌های استان را نیز با مشکلات ناشی از مهاجرت نیروی کار از روستا به شهر مواجه کرده که ظهور بافت‌های حاشیه‌ای شهری و تکدی گری تنها مواردی پیش پا افتاده از خیل مشکلات آن است. با همه این اوصاف مردم و نخبگان استانی اگر از خواب بی تفاوتی برنخیزند، بی برنامگی و بی موالاتی مسئولان استان هزینه‌های زیادی را در آینده به مردم تحمیل خواهد کرد.

محدثه زراندود-فعال دانشجویی دانشگاه زنجان