محاکمه همسر چهارم به اتهام قتل دخترخوانده

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، ۱۵ اردیبهشت ۸۶، مردی سالخورده به محض ورود به خانه با جسد دختر ۱۶ ساله اش راحله روبرو شد. با حضور پلیس، ماموران به بررسی صحنه جرم پرداختند و پسر شش ساله خانواده را در حالی که در کمد دیواری خوابیده بود، پیدا کردند؛ راز قتل راحله، در سینه این کودک بود. او گفت: «در اتاقم بودم که دایی ام به خانه مان آمد. او و مادرم سوسن به زور خواهرم را خفه کردند و من هم از ترس در کمد دیواری مخفی شدم و همانجا خوابم برد.»

با این اظهارات، سوسن و برادرش دستگیر شدند، اما هر دو قتل را انکار کردند. پرونده برای صدور حکم در اختیار شعبه دهم دادگاه کیفری استان تهران قرار گرفت و اولیای دم قصاص خواستند. سپس سوسن گفت: «شوهرم بداخلاق بود و من چهارمین همسر او بودم. مرا کتک می‌زد، طوری که سر و صورتم همیشه کبود بود. روز حادثه برادرم به خانه ما نیامده بود. حدس می‌زنم شوهرم، راحله را کشته باشد.» برادر متهم نیز که با قرار وثیقه آزاد شده بود، منکر معاونت در قتل شد و گفت: ارتباط چندانی با خواهرش نداشت.

سپس پسر سوسن که در زمان حادثه شش ساله بود به عنوان شاهد گفت: «آن روز در اتاقم بودم که صدایی از اتاق راحله آمد. به آنجا رفتم و دیدم مادرم، پا‌های راحله را گرفته و دایی ام یک بالش روی صورت او گذاشته و فشار می‌دهد. وقتی مرا دیدند، داد زدند اگر بیرون نروی، تو را هم خفه می‌کنیم. من از ترس داخل کمد دیواری مخفی شدم.» در پایان دادگاه، سوسن به قصاص و برادرش به حبس محکوم شد، اما دیوان عالی کشور، حکم قصاص را شکست و پرونده را برای رسیدگی مجدد به شعبه یازدهم دادگاه کیفری استان تهران فرستاد.

صبح دیروز، در جلسه محاکمه، اولیای‌دم قصاص خواستند. سپس سوسن بار دیگر خود را بی‌گناه دانست و گفت: «وقتی با شوهرم ازدواج کردم، بچه داشتم، اما او ابتدا اجازه نمی‌داد بچه‌ام را به خانه بیاورم. این در حالی بود که باید از بچه‌های خودش مراقبت می‌کردم. روز حادثه درگیری خاصی اتفاق نیفتاد و من قاتل نیستم.»