مسئولان از دانشجویان ورزشکار حمایت کنند/ به آینده ورزشی‎ کشور امیدوار هستیم

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو از سمنان، ورزش نقش مهمی سلامت روح و جسم انسان‌ها دارند و بسیاری از ورزشکارن علاوه بر تحصیل به ورزش قهرمانی مشغول هستند. در سال‌های اخیر نیز شاهد پیشرفت بانوان ورزشکار بوده ایم که علاوه بر کسب علم و تحصیل در دانشگاه به فعالیت‌های ورزشی مشغول هستند.

به منظور بررسی ورزش دانشجویان دختر و مشکلات آن خبرگزای دانشجو گفت‌وگوی با دانشجویان دختر استان سمنان داشت که در این  دختران دانشجو به بیان مشکلات ورزش بانوان پرداختند.

  

دغدغه و نگرانی از آینده شغلی دختران دانشجو، وضعیت ورزش  بانوان، نقش ورزش در سلامت افراد، اهمیت توجه مسئولان به ورزش، نقش انگیزه در ادامه رشته‌های ورزشی از موضوعاتی بود که  در این گفت‌وگو به آن پرداخته شد.

 

 

مشروح گفت‌وگو به شرح ذیل است:

خبرگزاری دانشجو: خودتان را معرفی می‌کنید؟ در چه دانشگاهی درس می‌خوانید؟  

رستمی: زهرا رستمی بانوی ورزشکار سمنانی، دانشجوی رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور و متولد ۷۳ با ۱۵ سال سابقه فعالیت ورزشی هستم.

خبرگزاری دانشجو: و شما؟ کدام دانشگاه مشغول تحصیل هستید؟  

صفری:  فاطمه صفری، دانشجوی کاردانی نرم افزار دانشگاه کومش و متولد ۷۷ با ۱۰ سال سابقه فعالیت ورزشی، از حرفه ای‌های ورزش استان سمنان و کشور به شمار می‌روند.

خبرگزاری دانشجو: چه مقاماتی را تا کنون کسب کرده اید؟  

رستمی: قهرمانی ورزشکاران استان در مسابقات بین المللی جام بزرگ کاراته iokmc۲۰۱۸ البرز و کسب مقام اول تیمی، بهانه‌ای شد تا پای درد و دل این دو بانوی ورزشکار استان بنشینیم.

خبرگزاری دانشجو: چه انگیزه‌ای برای ادامه ورزش از سوی شما وجود دارد؟  

رستمی: آنچه باعث شده تا بسیاری از این افراد و همچنین من، ورزش را کنار نگذاریم همان عشق و علاقه به ورزش بود.  تنها دلیل باقی ماندنش در این عرصه را عشق و علاقه بی پایانش به فعالیت ورزشی حرفه‌ای  است و  با وجود تمامی مشکلات و ناملایمتی‌ها در قالب عدم حمایت، کمبود امکانات و تجهیزات، خداحافظی را گزینه مناسبی برای این وضعیت نمی‌دانم.

وجود برخی تبعیض‌ها در حیطه فعالیت ورزشی زنان و مردان را آسیب جدی در قهرمان پروری دانست است در حالی برخی تیم‌های سفارشی بانوان و آقایان مورد توجه و حمایت مسئولین و رسانه‌ها قرار می‌گیرند که برخی دیگر از آنان از این بستر‌های رشد و شکوفایی بی بهره اند.

انجام سفر‌های خارجی و حضور تیم در بازی‌های بین المللی را زمینه ساز رشد و شکوفایی این بخش از ورزش قهرمانی است که باید به آن اهمیت داد.
 

 

صفری: حمایت مسئولان، ورزشکاران را امیدوار می‎کند، مسئولان باید بدانند وقتی ورزشکاری همچون بنده با این سن و تجربه به چنین مقامی دست می‎یابد، نیازمند پشتکار است، در واقع حمایت آن‌ها امید، انگیزه و پشتکار ورزشکار را دوچندان می‎کند.
 

کمبود و نبود برخی امکانات برای بانوان ورزشکار قهرمان استان سمنان، نه تنها آن‌ها را در مسیر فعالیت ورزشی با مشکل مواجه کرده، بلکه تداوم مدال آوری و قهرمانی آن‌ها را نیز در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.
 
به آینده ورزشی‎ام امید دارم،  در صورتی که حمایت مسئولان باشد، ورزشکار با انگیزه بیشتری فعالیت می‎کند و به‎دنبال آن با کسب عناوین درخشان برای استان و کشور خود افتخار کسب می‎کند.

 انگیزه  را مهمترین عامل برای نگهداشت قهرمانان در فعالیت‌های ورزشی است همین آیین استقبال از قهرمانان به همراه تجلیل از آن‌ها علاوه بر حمایت مادی از نظر معنوی نیز می‌تواند تاثیر بگذارد.
 
همین رخداد‌های خوب که در چند سال اخیر در ورزش‌های رزمی شاهد آن بودیم، بسیاری از خانواده‌ها را مجاب کرده است که فرزندان دختر خود را در کلاس‌های آموزشی رشته‌های رزمی ثبت نام کنند تا علاوه بر اینکه آن‌ها را به ورزش تشویق کرده باشند، خیال‌شان راحت شود که دختران‌شان توانمندی دفاع از خود را در مقابل خطرات احتمالی را دارا هستند. آموزش هنر‌های رزمی این روز‌ها برای بسیاری از خانواده‌ها به دغدغه‌ای برای فرزندان‌شان تبدیل شده است.

خبرگزاری دانشجو: ورزشکاران دانشجو برای رسیدن به موفقیت با چه مشکلاتی روبه رو هستند؟  

رستمی: نبود و کمبود اعتبار، همواره به عنوان اصلی‌ترین مساله برای حمایت از قهرمانان مطرح شده است.  سنگ بزرگ مشکلات مالی، مهمترین سد برای انجام فعالیت‌های قهرمانان است، در حالی که ورزشکاران تنها چشم امیدشان برای حمایت، به ادارات ورزش و جوانان می‌باشد.
 
نبود حمایت‌های لازم می‌تواند در دلسردی و بی رغبتی قهرمانان ورزشکار در انجام فعالیت تاثیر بگذارد و موجب بی رغبتی آنان نیز شود.  برای اینکه ورزش قهرمانی بانوان به رشد و تعالی لازم برسد، می‌بایست زیر ساخت‌ها و منابع سخت افزاری آن نیز فراهم شود که از آن جمله سالن و فضا‌های ورزشی است.
 
خبرگزاری دانشجو: به عنوان یک دانشجوی دختر ورزشکار با چه محدودیت‌هایی مواجه بوده و این محدودیت‌ها چه مقدار موجب ناامیدی در شما  شده است؟

صفری:  هرچند دختران با برخی محدودیت‌ها مواجه هستند. اما این بدین معنا نیست که مانع پیشرفت شود.  هم مانند بقیه، گاهی از سد‌هایی که ایجاد می‌شد، خسته می‌شدم، اما همیشه سعی می‌کردم تا با امید به هدفی که دارم و با راهنمایی‌های استاد همچون مادر عزیز و همیشه همراه و پرتلاشم سرکار خانم نصیری، توان خود را حفظ کنم.

 سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشتم، اما به احترام تمامی حمایت‌های مربی عزیزم، همیشه با خودم عهد کردم که در تمامی شرایط، بهترین باشم و اجازه ندهم چیزی مانع رشدم شود. چرا که اعتقاد بنده این است، آدم یک بار حق زندگی دارد و باید بهترین روز‌ها را برای خود رقم بزند. دوست ندارم برای حرف و نظر دیگران زندگی کنم.

خبرگزاری دانشجو: خانواده‌ات با این شکل از ورزش و مبارزه‌هایی که می‌کردی، مخالف نبودند؟

 رستمی: مخالفت‌ها همیشه وجود داشت که البته این مخالفت‌ها حاصل نگرانی بود. آن‌ها می‌ترسیدند که من در این مبارزه‌ها و این ورزش، سلامتی‌ام را از دست بدهم. هرچند ضربات و آسیب‌هایی را همچون در رفتگی کتف و شکستگی دندان  نیز در مسابقات متحمل شدم. اما بار‌ها گفتم که اگر بمیرم و دوباره زندگی کنم باز هم این رشته‌ها را انتخاب می‌کنم و همین مسیری را می‌روم که تا امروز رفتم. همیشه به خدا توکل کردم و هر بار وارد میدان مبارزه می‌شوم، خودم را به خدا می‌سپارم.

 

 

اگر صاحب دختر شوم، هیچ گاه اجازه نمی‌دهم به سمت این ورزش‌ها برود، چرا که سختی‌ها و درد‌های زیادی در این راه وجود دارد و هیچ مادری توان دیدن ناراحتی فرزندش را ندارد. اما واقعیت این است که من خودم این راه را رفته‌ام و اگر دختری داشته باشم که به ورزش‌ها و هنر‌های رزمی علاقه‌مند شود، بدون شک این فرصت را بهش می‌دهم. اگر بتوانم خودم بهش آموزش می‌دهم یا او را پیش یک مربی خوب می‌فرستم.

اعتقاد من این است که ورزش‌های رزمی اگر درست آموزش داده شود، به هیچ وجه منجر به آسیب‌دیدگی نخواهند شد. فلسفه ورزش رزمی این است که مانع آسیب‌دیدن شود و افراد بتوانند مقابل خطرات از خود دفاع کنند، نه اینکه خودش موجب آسیب شود.

 خبرگزاری دانشجو: تجربه چه نقشی در موفقیت دارد؟

 

صفری:  این روز‌ها مباحث روانی در ورزش خصوصا در رشته‌های رزمی و مبارزه‌ای، بسیار حائز اهمیت است،   تصور من این است که روانشناس اصلی هر تیم مربی آن تیم است. مربی‌ای که همه تجربیات را از برد و باخت و هیجان و حسرت، در میدان مسابقه پشت سر گذاشته باشد. به طور حتم در رزمی مهم است که ورزشکار از نظر روانی آماده نبرد باشد و این باید از سوی مربی به وی منتقل شود.

 شاید حضور یک روانشناس بتواند کمک کننده باشد، اما در نهایت مربی هر تیم بهترین کسی است که می‌تواند نفراتش را از منظر روحی در شرایط ایده‌آل نگه دارد. چه بعد از پیروزی و چه بعد از شکست. همچنین باید در نظر داشت که یک مربی بیشترین شناخت را از نفراتش دارد و این شناخت می‌تواند در شرایط حساس از منظر روانی به آن‌ها کمک کند. چون می‌داند با هر شاگردش بر اساس روحیاتی که دارد چطور برخورد کند.

 خبرگزاری دانشجو: بزرگترین دغدغه بانوان ورزشکار  و دانشجوی کشور که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند؟

صفری:   به اعتقاد بنده، عدم امنیت شغلی، بزرگ‌ترین دغدغه ورزشکاران زن است. حتی آن‌هایی که در سطح بسیار حرفه‌ای و بین‌المللی فعالیت می‌کنند. خود من عمرم را در ورزش سپری کردم، اما  به این فکر می‌کنم که بعد از تمام شدن درسم باید چه شغلی را انتخاب کنم. چون ورزش نه در آمد دارد و نه بیمه‌ای که خیال فرد را از آینده‌اش راحت کند.

خبرگزاری دانشجو: چه مشکلاتی در سر راه  ورزشکاران دانشجو وجود دارد؟  

صفری: در همه کشور‌های دنیا، مربیان ورزشی از سوی دولت حمایت می‌شوند. بیمه و حقوق ثابت دارند. اما شغل ما اصلا رسمیت ندارد و این بسیار ناراحت کننده است. من شاید از یک سنی به بعد نتوانم ورزش کنم. از حالا این دغدغه را دارم که داستان زندگی‌ام در آینده چطور پیش می‌رود.

 

من به نمایندگی از همه زنان و مردان ورزشکار این خواسته را از مسئولان کشورم دارم که یک روزی حقوق بازنشستگی و بیمه داشته باشیم و مربیگری و ورزشکاربودن شغل رسمی به شمار برود. امیدوارم صدای ما به گوش مسئولان برسد.