به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو،پیش از این عباس عبدی کم عقل خواندن منتقدان از سوی روحانی را نشانه فقدان اعتماد به نفس در وی توصیف کرد. قبل از وی زیباکلام به اندیشه پویا گفته بود: متأسفانه روحانی قدری متکبر و حتی متفرعن است.
اما اکنون روزنامه آفتاب یزد می‌نویسد: «3 سال پیش نوشتیم: دیر یا زود دولت باید از حال و هوای شادی توافق بیرون بیاید و پاسخگوی وعده‌های اساسی خود به مردم باشد» چه اینکه انعقاد برجام اگر چه یک کار مهم بشمار می‌رفت اما گویا دولت روحانی فراموش کرده بود که این مذاکرات باید زمینه‌ساز و بستر رسیدن به هدفی مهمتر یعنی گشایشگری در امور مردم می‌شد.
با این حال دولت ماه‌ها پس از توافق هسته‌ای، به هوای چیدن میوه‌های برجام نشست و بر پایه این دلخوشی، برنامه‌ها و سیاست‌های کاری خود- دوران پسابرجام- را نوشت اما ماحصل این انتظار، فرصت‌سوزی، از دست رفتن منابع موجود به هوای گشایش برجام و در نهایت کاهش صبر اجتماعی با استمرار فشارهای اقتصادی بود.
دولت روحانی اگر چه در دوره نخست خود به آمارهای مثبتی در کاهش نرخ تورم و طرح‌هایی مانند اجرای طرح تحول سلامت دست یافت اما در ایام انتخابات دریافت که این دستاوردها در عمل نتوانسته دل مردم را در حمایت از دولت محکم کند. از این رو اگر تکنیک بیان شخص روحانی در روزهای آخر نبود چه بسا انتخابات اردیبهشت ماه به دور دوم کشیده می‌شد.
اما با گذشت ماه‌ها از انتخابات و علیرغم هشدار حامیان و آگاهان، موتور دولت دوازدهم دور لازم را پیدا نکرد. مع‌الاسف، آنچه اما از درون کابینه قابل مشاهده و ارزیابی است شکاف مبنایی در تدابیر اقتصادی و تأثیر و نفوذ برخی از اعضای هیئت دولت بوده که حتی به حذف فکری حامیان انتخاباتی در درون کابینه رسیده است.
در دولت یازدهم رئیس جمهور در سفرهای استانی خود وعده بهبود اوضاع و امور را برای سال‌های متوالی نوید می‌داد. باید متذکر بود که امروز روزشمار دولت حکایت از پایان دوران وعده‌ها دارد و منتظر عملی شدن تدابیر دولت برای پاسخ به مطالبات است.
گفتنی است عباس عبدی در انتقاد از توهین‌های روحانی در روزنامه اعتماد نوشته بود: «اگر قصد داریم به جامعه امید تزریق کنیم، در مرحله نخست خودمان باید اعتماد به نفس و امید لازم را دارا باشیم. زمانی که فردی از اعتماد به نفس مطلوبی برخوردار باشد بدین شکلی که در سخنان رئیس‌جمهور ما شاهد آن هستیم، با مخالفان خود برخورد نمی‌کند. اینکه قرار باشد مخالف باب میل ما صحبت کند را چه کسی تعیین کرده است؟ هر فردی در جامعه می‌تواند آزادانه نظر خود را مطرح کند و صاحب قدرتی که قصد نشان دادن واکنش به آن موضوع را دارد، با توجه به میزان اعتماد به نفس خود در برابر آن موضوع متانت به خرج می‌دهد و منتقد یا مخالف را بی‌عقل خطاب نمی‌کند.»