عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به برخورد شدید امام علی (ع) با برادرش در قبال بیتالمال مسلمین، این نوع برخورد را عبرتی برای مسئولان کشور برشمرد.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، آیتالله حسینی اشکوَری، عضو مجلس خبرگان رهبری در آخرین مراسم از برنامههای دهه امامت و ولایت که شامگاه روز جمعه در مسجد سیدالشهدا برگزار شد، درباره لزوم و ضرورت تعیین جانشینی برای پیامبر صلی الله علیه و آله گفت: پرداختن به ضرورت جانشینی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله با استدلال عقلانی خیلی از اختلافات مسأله غدیر را حل خواهد کرد. ایشان طی ۲۳ سال رسالتی که بر عهده داشت، زحمات و سختیهای فراوانی را متحمل شد و از سوی دیگر بار دریافت سپس تبیین آیات الهی را بر دوش کشید. آیا معقول است کسی که این قدر سختی در مسیر رسالت خویش کشیده است، امت خود را بدون جانشینی رها کند؟!
وی افزود: وقتی یک مدیر به مسافرت کاری و یا تفریحی میرود، حداقل یک نفر را به جانشینی خود انتخاب میکند تا در غیابش کارها معطل نماند. حال که رسول گرامی اسلام (ص) در اواخر عمر شریفشان به سر میبرند و قصد دارند برای همیشه دنیا را ترک کنند، چگونه ممکن است امت را بدون امام و جانشین رها کنند؟ لذا اضافه بر اینکه آیات قرآن تصریح بر امامت و ولایت امام علی (ع) دارد، با اینگونه منطقهای عقلانی نیز میتوان به حل مسائل پرداخت.
حسینی اشکوَری با تأکید بر اینکه در صدر اسلام هیچ کسی جز علی (ع) پس از رسول الله (ص) لیاقت منصب خلافت را نداشت، گفت: با بررسی سوابق درخشان امیرالمؤمنین علیهالسلام در مسائل معنوی، اجتماعی، سیاسی، نظامی و حکومتی میتوان به راحتی پی برد کسی جز ایشان نمیتوانست بار رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله را حمل کند و امت را به سوی آرمانهای الهی رهنمود کند.
وی در این باره توضیح داد: امیرالمؤمنین علیهالسلام کسی است که تحت نظارت پیامبر (ص) تربیت یافت. وی اول کسی است که به رسولالله (ص) ایمان آورده است. اگر از منظر یک سربازِ اسلام به او بنگریم، بهترین سرباز برای حریم الهی و پیامبر خدا بود تا جایی که نبی مکرم اسلام ضربت علی (ع) بر فرق سر "عمرو بن عبدوَد" را بهتر از عبادت جن و انس معرفی کرد. علی (ع) کسی است که درب خیبر را شکست و قلعه دشمن را فتح کرد.
حسینی اشکوری ادامه داد: امام علی (ع) حتی زمانی که خلیفه مسلمین شد، زندگی خویش را در حد فقرای جامعه تنظیم کرد و در عین حال کوشاترین فرد در کسب حلال الهی و انفاق در راه خدا بود. از این منظر میبینیم عقل حکم میکند تنها شخصی که صلاحیت خلافت مسلمین را داشت، امیرالمؤمنین علیهالسلام بود، اما متأسفانه حق ایشان را گرفتند و پس از ۲۵ سال جامعهای را که در آن جز پوستهای از دین باقی نمانده بود، تحویل ایشان دادند و حضرت هم با کراهت تحویل گرفت.
عضو خبرگان رهبری در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه مدل حکومتداری علی (علیهالسلام) باید الگویی برای مسئولان جامعه باشد، افزود: امیرالمؤمنین در قبال بیتالمال حساسیت بسیار بالایی داشت تا جایی که وقتی برادرش عقیل از ایشان درخواستی نامعقول از بیتالمال کرد، برخوردی شدید با وی انجام داد. خود حضرت در این باره میفرماید: «عقیل برادرم را دیدم که به شدت فقیر شده بود و از من میخواست کیسهای از گندمهای شما را به او ببخشم. کودکانشان را دیدم که از گرسنگی موهایشان ژولیده و رنگشان بر اثر فقر دگرگون شده بود، عقیل باز هم اصرار کرد من به سخن او توجه کردم. او تصور کرد که من دینم را به او میفروشم و به دلخواه او قدم برمیدارم و از راه و رسم خویش دست میکشم. آهنی در آتش گداختم، سپس آن را به بدنش نزدیک کردم تا با حرارت آن عبرت گیرد. نالهای سر داد. گفتم: هان،ای عقیل از آن تفتیدهای که انسانی آن را به بازیچه سرخ کرده ناله میکنی، اما مرا به سوی آتشی میکشانی که خداوند جبار با شعله خشم و غضبش آن را برافروخته است.»
بنابراین کسانی که مدعی پیروی از سیره امیرالمؤمنین علیهالسلام هستند، حضرت چنین برخوردی با نزدیکان خویش در قبال بیت المال کرد و در واقع غریبه و آشنا در استفاده از بیتالمال نزد ایشان یکسان بود.