به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری دانشجو، نشریه «نشنالاینترست» در گزارشی به پیامدهای منفی تحریمهای آمریکا علیه ایران بر واشنگتن پرداخت.
در بخشی از این گزارش به قلم «رونی کریستین» آمده است که دولت ترامپ بار دیگر تحریمهای ایران را که در سال ۲۰۱۵ در پی توافق هستهای با ایران (برجام) لغو شده بود را اعمال کرد و صادرات نفت، بانکی و کشتیرانی از جمله بخشهایی هستند که هدف این تحریمها قرار گرفتهاند. واشنگتن تلاش میکند تا به این وسیله ایران را وادار کند که در برابر خواستههایش کوتاه بیاید. «مایک پامپئو» وزیر خارجه آمریکا گفت: «من کاملا یقین دارم که تحریمها ... تاثیر موردنظر در زمینه تغییر رفتار رژیم ایران را دارد و این چیزی است که ما انتظارش را داریم.»
این انتظاری است که احتمالا ناامیدی به دنبال خواهد داشت و مانند آنچه «مارک روبیو» و «تام کاتن» ادعا کردهاند نخواهد بود چرا که این اقدامات به اندازه کافی سختگیرانه نیستند. تحریمها معمولا بیاثر هستند. این تحریمها به ندرت میتوانند قدرت را تحمیل کنند. نیویورک تایمز با ادعای اینکه ایران کشوری غیردموکراتیک است نوشت که شهروندان عادی تحت تاثیر این تحریمها قرار خواهند گرفت.
در چنین شرایطی خطر پیامدهای ناخواسته وجود دارد. تهدید سلامتی مردم، آسیب به روابط آمریکا همپیمانان این کشور و درگیر شدن در جنگ سوم خلیجفارس از دیگر پیامدهای این تحریمها هستند. چنین اقدامات تنبیهی بدون اینکه هیچ نتیجه مثبت قابل قبولی به دنبال داشته باشد، مسیری به سمت تقابل هر چه بیشتر است و در راستای همکاری سازنده، صلح و یا منافع آمریکا نخواهد بود. هدف ما باید همکاری سازنده با ایران باشد.
در سیاست خارجی آمریکا، تحریمها را در شرایطی که جنگ نوعی زیادهروی محسوب میشود، همه ابزاز موجود هستند و دولت ترامپ هم بر همین اساس عمل میکند، اما شواهد مبنی بر این است که تحریمها در بهترین حالت ناپایدار هستند و نتایج مثبت و قابل اعتمادی به دنبال ندارند. آنهایی که به تحریم علاقمندند احتمالا چند داستان از موفقیت تحریمها دارند. تحقیقی از ۸۵ تحریم برای امنیت بینالمللی نشان میدهد که این اقدام در طول چند دهه فقط چهار مورد موفقیت داشته است. کارشناسان معتقدند که به وسیله تحریمها نمیتوان اهداف اصلی را به دست آورد. هر چند که هزینههایی را بر جمعیت هدف از جمله شهروندان بیگناه که تاثیر کمی بر دولت دارند، تحمیل میکنند.
نشنالاینترست نوشت که آنچه که یکبار کارایی داشته است، لزوما بار دیگر هم کارایی نخواهد داشت و تکیه بر تحریمهای سنگینتر خطر جنگهای غیرضروری و اجتنابپذیر را افزایش میدهد. با این حال به کارگیری چنین سیاستی برای امنیت آمریکا خطرناک است. چرا که علاوه بر منزوی کردن آمریکا در برابر همپیمانانش، گزینههای ایالت متحده را هم محدود میکندکه احتمال تقابل نظامی را هم به دنبال دارد. رویکردی دقیقتر و واقعگرایانه برای آمریکا و مردم ایران بهتر خواهد بود، اما چنین چیزی در شرایطی که ترامپ از توافق هستهای با ایران خارج شد و هر مبنای کوچکی در روابط خوب را نابود کرد، دشوار است. با این حال تنها گزینه این است که به وضوح از درگیری و بحران غیرضروری جلوگیری شود. خوشبختانه پایبندی ایران به توافق نشان میدهد که مذاکرات، امنیت آمریکا را در معرض خطر قرار نمیدهد. در مجموع هر چند ممکن است امیدوارکننده نباشد، اما مطمئنترین راه این است که به راحتی اجازه داده شود که ایران بداند آمریکا میخواهد مذاکره کند.