به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
علیرضا رحیمی در توئیتی نوشت: «تعدادی از وزیران طی نامه‌ای از مقام رهبری درخواست کرده‌اند برای تسریع در بررسی CFT و پالرمو توسط مجمع تشخیص مصلحت، ایشان تاکید مستقیم فرمایند.»
گفته می‌شود ۶ وزیر و دو معاون این نامه را امضا کرده‌اند. گویا در این نامه ادعا شده الحاق به، FATF و CFT چاره مقابله با تحریم‌هاست.
در جلسه یکشنبه دولت نیز گزارشی از لایحه الحاق به کنوانسیون پالرمو (جرایم سازمان یافته فراملی) و روش بررسی آن ارائه شد. بنابر گزارش سایت رسمی دولت، «هیئت وزیران ضمن تاکید بر مواضع اصولی ایران در مبارزه همه جانبه با تروریسم و جرایم مالی بین‌المللی، تأیید نهایی این لایحه را که به تصویب مجلس رسیده، برای مقابله با تحریم های غیرقانونی و توطئه‌های آمریکا ضروری دانست و ابراز امیدواری شد که با توضیحات کارشناسی اقتصادی و حقوقی، همه ابهامات مربوط برطرف شده و دو لایحه باقی مانده در جهت مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم نیز هرچه زودتر آماده ابلاغ گردد و سلامت و شفافیت مبادلات مالی جمهوری اسلامی ایران را از حمایت حقوقی لازم برخوردار نماید.»
این رویکرد در حالی است که رئیس‌جمهور و وزارت خارجه، در اوج هیجان مذاکرات منتهی به برجام، از یک سو وعده می‌دادند همه تحریم‌های بانکی و مالی با توافق هسته‌ای لغو خواهد شد و رونق اقتصادی و اشتغال پدید خواهد آمد و از طرف دیگر تصریح می‌کردند امکان ندارد آمریکا و غرب زیر تعهدات خود بزنند. اما این دو ادعا کاملاً برعکس از آب درآمد و خسارات هنگفت، ناشی از واگذاری امتیازات نقد و گرفتن مشتی وعده فاقد تضمین، متوجه کشورمان شد.
اکنون باید از دولتمردانی که پذیرش چند مطالبه باقی مانده از ۴۱ مطالبه FATF (نظیر الحاق به CFT و پالرمو) را توجیه می‌کنند، پرسید چه تضمین عینی و غیرقابل خدشه می‌دهید که آمریکا و اروپا، همین بازی را پس از دریافت اطلاعات محرمانه مالی و بانکی ما، دوباره تکرار نکنند و آن‌گاه با اشراف اطلاعاتی دقیق‌تر، منافذ دور زدن تحریم‌ها را نبندند؟ وقتی آمریکا و اروپا، برجام (سندضمیمه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل) را به این سادگی پایمال و لوث کرده‌اند، چرا نتوانند با بهانه‌تراشی‌های جدید، مانع از برداشته شدن مجدد تحریم‌ها نشوند؟! در آن صورت گریبان چه کسی را باید گرفت و اصلاً چه فایده‌ای دارد که مثلاً مردم و نظام، گریبان توجیه‌گران امروز الحاق به FATF و ملحقات آن را بگیرند؟!
و بالاخره باید از این مدیران پرسید چرا به جای همراهی با نقشه ایده‌آل دشمن (خودتحریمی)، به مسئولیت‌های بر زمین مانده در زمینه اقتصاد مقاومتی نظیر گسترش همکاری‌های اقتصادی با همسایگان و کشورهای غیرغربی، حمایت از تولید در مقابل قاچاق و واردات بی‌رویه، شفافیت در مالیات و معاملات و واگذاری‌ها، کاهش هزینه‌های سرسام آور و رو به گسترش دولت، اصلاح سیستم بانکی و مبارزه با رانت‌خواری و از این قبیل نمی‌پردازید؟ چرا اشتباه تبدیل کل دولت به وزارت خارجه و تبدیل وزارت خارجه به دفتر معاملات برجامی با غرب را تکرار و تداوم می‌بخشید؟ مگر خیانت و خدعه غربی‌ها برای شما ثابت نشد؟!