به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سعید جعفری خبرنگار پایگاه اینترنتی المانیتور ضمن انتشار این تحلیل می‌نویسد: اصلاح‌طلبان شروع به فاصله گرفتن از دولت «حسن روحانی» کرده و مسئولیت شکست‌های او را متوجه خود نمی‌بینند. اما این گام‌ها خیلی دیر برداشته شده و چهره اصلاحات آسیبی را که نباید؛ دیده است.
با افزایش نارضایتی مردم ایران از «حسن روحانی» رئیس‌جمهوری میانه‌رو، اصلاح‌طلبان در حال تلاش برای فاصله گرفتن از وی هستند.
اما این کار کمک چندانی به خشنودی رأی‌دهندگان نکرده است. آنها ناکارآمدی‌ها ی بسیار دولت را در سالهای اخیر ناشی از رفتار اصلاح‌طلبان هم می‌بینند.
آخرین آزمایش اصلاح‌طلبان در سال ۲۰۱۷ بود؛ زمانی که کرسی شورای شهر در پایتخت و سایر حوزه‌های مهم به موازات پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری از آن اصلاح‌طلبان شد.
اما انتقادها زمانی شدت گرفت که «محمد خاتمی» در پیامی ویدئویی از طرفداران خواسته بود در این انتخابات، به نامزدهای لیست امید رأی بدهند. اما پس از آن معلوم شد که قرار گرفتن برخی اسامی در لیست امید لزوماً براساس معیارهای مشترک این جنبش نبوده است. حتی بعدها ادعا شد برخی برای گنجانده شدن نامشان در این فهرست رشوه داده بودند؛ امری که باعث بی‌اعتمادی عمومی نسبت به لیست مذکور شد.
فراکسیون امید مجلس به ریاست محمدرضا عارف نیز که ۱/۶ میلیون رأی در تهران به‌دست آورد، عملکرد ناامیدکننده‌ای نشان داده و به هدف اصلی لطیفه‌های سیاسی بدل شده است. نویسنده می‌افزاید: حالا اصلاح‌طلبان به تدریج شروع به فاصله گرفتن از دولت کرده‌اند و مسئولیت شکست‌های روحانی را متوجه خود نمی‌بینند. این روند ممکن است تا انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۱ سرعت بیشتری بگیرد. اما بعید است ایرانیان، فشار اصلاح‌طلبان در انتخابات پیشین را از یاد ببرند. در حقیقت، این گام‌ها خیلی دیر برداشته شده و آسیبی که نباید وارد شده است. علاوه بر این، تعداد کمی از اصلاح‌طلبان که در داخل دولت مشغول فعالیت هستند، عملکرد قابل توجه و متفاوتی از دیگر گروه‌های حاضر در دولت نشان داده‌اند.
گزارش‌های مربوط به تقلب و فساد سازمان‌یافته که توسط اصلاح‌طلبان در قدرت انجام گرفته، سبب ناامیدی و بی‌اعتمادی عمومی به اصلاح‌طلبان شده است. سعید حجاریان به نظر می‌رسد به عنوان نظریه‌پرداز این طیف، از چالش‌های اصلاح‌طلبان آگاه است که در مصاحبه‌ای گفت: «باید از شرکت در انتخابات خودداری کنیم. اگر ما از حمایت کافی در سیاست برخوردار نباشیم، باید از آن فاصله بگیریم.»
با این حال این دیدگاه اکثر اصلاح‌طلبان ارشد نیست و آنها اعتقادی به تحریم انتخابات ندارند.
پیروزی‌های پیاپی در انتخابات سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ حتی خاتمی را هم مغرور کرد به گونه‌ای که حالا هیچ نشانه‌ای از توجه وی به نارضایتی‌ها و انتقادهای مردم در او دیده نمی‌شود.
در واقع فضای سیاسی کنونی در ایران یادآور تحولات دوره دوم ریاست جمهوری خاتمی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ است؛ زمانی که اکثر ایرانیان از عملکرد دولت اصلاحات ناامید شدند.
سرخوردگی از اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس سال ۲۰۰۴ و بعدها در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۵، به نمایش گذاشته شد و راه را برای اصولگرایان باز کرد.
منبع: کیهان
ارسال نظرات