به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سید جعفر تشکری هاشمی درباره گران بودن هزینه ناوگان حمل و نقل عمومی در شهر تهران برای مردم اظهار کرد: موضوعات اثرگذار در هزینه حمل و نقل عمومی نسبی است؛ وقتی درباره گرانی و ارزانی صحبت می‌کنیم باید در مقایسه با فاکتور‌های دیگر باشد.
وی ادامه داد: در حال حاضر در کشور یک آشفتگی و بی‌انظباطی اقتصادی وجود دارد به‌گونه‌ای که شاهد روند کاهش ارزش پول ملی هستیم و به موازات آن مصرف بی‌مهابای سوخت در کشور را می‌بینیم؛ طبق آمار، ایران جزو کشور‌های پرمصرف است و تا دو برابر میانگین کشور‌های دیگر از سوخت استفاده می‌کند؛ این موضوع نیز نشان‌دهنده یک آشفتگی در مدیریت منابع است.
معاون شهردار اسبق تهران تصریح کرد: گاهی گفته می‌شود باید بنزین را گران کرد؛ فارغ از اینکه گران کردن بنزین چه آثاری بر اقتصاد کشور و خانوار‌ها دارد باید برای هر تصمیم، توان و بضاعت مردم را در تأمین نیازهایشان مد‌نظر قرار دهیم؛ باید سبد هزینه خانوار را در نظر بگیریم و ببینیم چقدر تحت تأثیر تغییر نرخ‌ها قرار می‌گیرد؛ در کشور‌هایی که درآمد بسیار بالایی دارند و توسعه‌یافته تلقی می‌شوند، حمل و نقل عمومی در مقایسه با حمل و نقل شخصی بسیار ارزانتر و جزو بخش‌های مورد حمایت دولت است.
وی ادامه داد: به‌عنوان مثال می‌بینیدقیمت بنزین در برخی کشورها بیش از یک و نیم یورو است، اما در همان کشورها، قیمت حمل و نقل عمومی در حد چند سنت بیشتر نیست؛ معنای آن این است که در مقایسه حمل و نقل عمومی و شخصی، حمل و نقل عمومی را به گونه‌ای ترتیب داده‌اند که برای مردم ارزان تمام شود؛ فارغ از اینکه نرخ بنزین باید تغییر کند یا خیر، خوب است بدانیم قیمت هر لیتر بنزین حدود ۵۰ سنت برای کشور هزینه دارد در حالی که اگر ۵۰ سنت قیمت تمام شده را در نظر بگیریم، در حال حاضر کمتر از نصف این مبلغ را (با دلار نرخ دولتی) دریافت می‌کنیم.
تشکری هاشمی تصریح کرد: از این جهت این مطلب را عرض کردم که بگویم قیمت بنزین در کشورمان به نسبت قیمت جهانی، نرخ پایینی دارد و در عین حال دستمزد کارگران نیز از نرخ پایینی برخردار است بنابراین نباید نتیجه بگیریم که نرخ سوخت باید افزایش یابد، اما از سوی دیگر حمل و نقل عمومی نیز به‌گونه‌ای است که از لحاظ زمان، کیفیت و قیمت به هیچ عنوان قابل رقابت با حمل و نقل شخصی نیست.
وی ادامه داد: اگر شما صاحب یک خودرو باشید و بخواهید به یک مسافت ۲۰ کیلومتری سفر کنید ممکن است با دو لیتر بنزین که دو هزار تومان هزینه دارد این کار را انجام دهید، اما در صورت تردد با حمل و نقل عمومی حتما هزینه بیشتری خواهید پرداخت، زمانی که برای سفر شما صرف می‌شود به مراتب بیشتر و کیفیت آن نیز پایین‌تر است.
معاون شهردار اسبق تهران گفت: حمل و نقل عمومی مطلوب باید ویژگی‌هایی از جمله در دسترس بودن، کیفیت و ایمنی بالا داشته باشد که خوشبختانه بخشی از آن در تهران محیا شده به‌عنوان مثال حدود ۳۰۰ کیلومتر خط مترو در تهران ایجاد شده که عدد خوبی برای این کلانشهر است، شبکه اتوبوس‌های تندرو نیز تقریبا اقصی نقاط تهران را پوشش می‌دهد، اما در گام نخست باید به مدیریت زمان توجه شود.
وی افزود: مردم در بسیاری از خطوط چه در مترو و چه در اتوبوس به دلیل ناوگان محدودی که داریم، زمان زیادی را برای تردد خود صرف می‌کنند بنابراین لازم است ناوگان مترو و اتوبوس تقویت شود، اما بیش از ۱۰ سال است که اتوبوسی به تهران داده نشده و تقریبا همه اتوبوس‌های موجود نیز فرسوده هستند علاوه بر این تعدادشان نیز کافی نیست؛ نخستین مسئله، تأمین ناوگان و کیفیت بخشیدن به آن و بخش دوم هزینه‌های آن است.
تشکری هاشمی تصریح کرد: طبق یک توافقنامه‌ای که در گذشته تعیین شده، هزینه‌ها بین مدیریت شهری، مردم و دولت تقسیم شده است؛ بر این اساس، حداکثر یک سوم هزینه را شهروندان و حداقل یک سوم را دولت باید پرداخت کند، باقی آن نیز برعهده شهرداری است؛ تعیین این ارقام به این معناست که دولت می‌تواند سهم بیشتری بپردازد تا فشار کمتری به مردم وارد شود؛ با این فرمول اگر دولت در بخش پرداخت یارانه‌ها به شهرداری‌ها کمک کند این بار روی دوش مردم قرار نمی‌گیرند؛ این در حالی است که دولت در گذشته از سهم حداقل ۳۰ درصدی خود کمتر از ۹ درصد را پرداخت کرده و مفهوم آن این است که این بار روی دوش شهرداری و مردم قرار گرفته است و اگر این وضعیت اصلاح شود در بخش هزینه‌ها نیز جذابیتی برای شهروندان رخ خواهد داد.
وی خاطرنشان کرد: هر یک از گزینه‌های مدیریت زمان، هزینه و کیفیت جای یکدیگر را نمی‌تواند پُر کند اگر بخواهیم جذابیت حمل و نقل عمومی به حدی برسد که مردم کمتر از وسیله شخصی استفاده کنند حداقل سه گزینه مذکور باید مورد توجه قرار گیرد البته در طرح جامع حدود ۱۰ گزینه دیگر برای حمل و نقل مطلوب تعریف شده که از جمله آن‌ها می‌توان به دسترس‌پذیر بودن و ایمنی اشاره کرد.
وی ادامه داد: در حال حاضر در کشور یک آشفتگی و بی‌انظباطی اقتصادی وجود دارد به‌گونه‌ای که شاهد روند کاهش ارزش پول ملی هستیم و به موازات آن مصرف بی‌مهابای سوخت در کشور را می‌بینیم؛ طبق آمار، ایران جزو کشور‌های پرمصرف است و تا دو برابر میانگین کشور‌های دیگر از سوخت استفاده می‌کند؛ این موضوع نیز نشان‌دهنده یک آشفتگی در مدیریت منابع است.
معاون شهردار اسبق تهران تصریح کرد: گاهی گفته می‌شود باید بنزین را گران کرد؛ فارغ از اینکه گران کردن بنزین چه آثاری بر اقتصاد کشور و خانوار‌ها دارد باید برای هر تصمیم، توان و بضاعت مردم را در تأمین نیازهایشان مد‌نظر قرار دهیم؛ باید سبد هزینه خانوار را در نظر بگیریم و ببینیم چقدر تحت تأثیر تغییر نرخ‌ها قرار می‌گیرد؛ در کشور‌هایی که درآمد بسیار بالایی دارند و توسعه‌یافته تلقی می‌شوند، حمل و نقل عمومی در مقایسه با حمل و نقل شخصی بسیار ارزانتر و جزو بخش‌های مورد حمایت دولت است.
وی ادامه داد: به‌عنوان مثال می‌بینیدقیمت بنزین در برخی کشورها بیش از یک و نیم یورو است، اما در همان کشورها، قیمت حمل و نقل عمومی در حد چند سنت بیشتر نیست؛ معنای آن این است که در مقایسه حمل و نقل عمومی و شخصی، حمل و نقل عمومی را به گونه‌ای ترتیب داده‌اند که برای مردم ارزان تمام شود؛ فارغ از اینکه نرخ بنزین باید تغییر کند یا خیر، خوب است بدانیم قیمت هر لیتر بنزین حدود ۵۰ سنت برای کشور هزینه دارد در حالی که اگر ۵۰ سنت قیمت تمام شده را در نظر بگیریم، در حال حاضر کمتر از نصف این مبلغ را (با دلار نرخ دولتی) دریافت می‌کنیم.
تشکری هاشمی تصریح کرد: از این جهت این مطلب را عرض کردم که بگویم قیمت بنزین در کشورمان به نسبت قیمت جهانی، نرخ پایینی دارد و در عین حال دستمزد کارگران نیز از نرخ پایینی برخردار است بنابراین نباید نتیجه بگیریم که نرخ سوخت باید افزایش یابد، اما از سوی دیگر حمل و نقل عمومی نیز به‌گونه‌ای است که از لحاظ زمان، کیفیت و قیمت به هیچ عنوان قابل رقابت با حمل و نقل شخصی نیست.
وی ادامه داد: اگر شما صاحب یک خودرو باشید و بخواهید به یک مسافت ۲۰ کیلومتری سفر کنید ممکن است با دو لیتر بنزین که دو هزار تومان هزینه دارد این کار را انجام دهید، اما در صورت تردد با حمل و نقل عمومی حتما هزینه بیشتری خواهید پرداخت، زمانی که برای سفر شما صرف می‌شود به مراتب بیشتر و کیفیت آن نیز پایین‌تر است.
معاون شهردار اسبق تهران گفت: حمل و نقل عمومی مطلوب باید ویژگی‌هایی از جمله در دسترس بودن، کیفیت و ایمنی بالا داشته باشد که خوشبختانه بخشی از آن در تهران محیا شده به‌عنوان مثال حدود ۳۰۰ کیلومتر خط مترو در تهران ایجاد شده که عدد خوبی برای این کلانشهر است، شبکه اتوبوس‌های تندرو نیز تقریبا اقصی نقاط تهران را پوشش می‌دهد، اما در گام نخست باید به مدیریت زمان توجه شود.
وی افزود: مردم در بسیاری از خطوط چه در مترو و چه در اتوبوس به دلیل ناوگان محدودی که داریم، زمان زیادی را برای تردد خود صرف می‌کنند بنابراین لازم است ناوگان مترو و اتوبوس تقویت شود، اما بیش از ۱۰ سال است که اتوبوسی به تهران داده نشده و تقریبا همه اتوبوس‌های موجود نیز فرسوده هستند علاوه بر این تعدادشان نیز کافی نیست؛ نخستین مسئله، تأمین ناوگان و کیفیت بخشیدن به آن و بخش دوم هزینه‌های آن است.
تشکری هاشمی تصریح کرد: طبق یک توافقنامه‌ای که در گذشته تعیین شده، هزینه‌ها بین مدیریت شهری، مردم و دولت تقسیم شده است؛ بر این اساس، حداکثر یک سوم هزینه را شهروندان و حداقل یک سوم را دولت باید پرداخت کند، باقی آن نیز برعهده شهرداری است؛ تعیین این ارقام به این معناست که دولت می‌تواند سهم بیشتری بپردازد تا فشار کمتری به مردم وارد شود؛ با این فرمول اگر دولت در بخش پرداخت یارانه‌ها به شهرداری‌ها کمک کند این بار روی دوش مردم قرار نمی‌گیرند؛ این در حالی است که دولت در گذشته از سهم حداقل ۳۰ درصدی خود کمتر از ۹ درصد را پرداخت کرده و مفهوم آن این است که این بار روی دوش شهرداری و مردم قرار گرفته است و اگر این وضعیت اصلاح شود در بخش هزینه‌ها نیز جذابیتی برای شهروندان رخ خواهد داد.
وی خاطرنشان کرد: هر یک از گزینه‌های مدیریت زمان، هزینه و کیفیت جای یکدیگر را نمی‌تواند پُر کند اگر بخواهیم جذابیت حمل و نقل عمومی به حدی برسد که مردم کمتر از وسیله شخصی استفاده کنند حداقل سه گزینه مذکور باید مورد توجه قرار گیرد البته در طرح جامع حدود ۱۰ گزینه دیگر برای حمل و نقل مطلوب تعریف شده که از جمله آن‌ها می‌توان به دسترس‌پذیر بودن و ایمنی اشاره کرد.
منبع: تسنیم
ارسال نظرات