به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، همیشه پای افراد دیگر در مصیبت‌های نفتی در میان است؛ حالا کرسنت باشد یا عقب‌ماندگی در توسعه، هر مکافاتی که در صنعت نفت وجود داشته باشد یا به دلیل ضعف عملکردی دولت گذشته است یا منتقدانی که نمی‌گذارند وزارت نفت کار خود را انجام دهد. این فرافکنی‌ها مخصوص وزارت نفت دولت یازدهم و دوازدهم است که بدون توجه به عملکرد خود، هر انتقادی را روی «دیگران» سوئیچ می‌کند. روزنامه جوان ضمن انتشار این تحلیل نوشت: حتی یک مورد هم نمی‌توان یافت که وزارت نفت قبول کند که اشتباه کرده است یا به دلیل سوءمدیریت‌های موجود، از مردم عذرخواهی کند؛ نهایت قبول اشتباهات به چند هفته پیش بر می‌گردد که وزیر نفت در واکنش به انتقاد‌هایی مبنی بر تأخیر در امضای قرارداد‌های نفتی با شرکت‌های ایرانی گفت که خودمان تأخیر انداختیم! آن‌هم با استدلالی عجیب که حیرت کارشناسان را در بر داشت.
زنگنه بطور کلی معتقد است «نمی‌گذارند» کار کند، مدام چوب لای چرخش می‌گذارند و آزارش می‌دهند. اوج بهانه‌تراشی‌ها در مواقعی است که از وی درباره پروندهIPC سؤال می‌شود و او به نحوی خود را بی‌تقصیر جلوه می‌دهد که گویی وی مجری سیاست‌های منتقدانش است!
جوان با‌اشاره به موضوع قرارداد‌های جدید نفتی موسوم به IPC می‌نویسد زنگنه قول داد تا پایان سال ۹۶ بیش از ۱۰ قرارداد امضا شود که نشد؛ از وی سؤال شد چرا چنین هدفی محقق نشد که باز هم با کلید واژه «نگذاشتند»، سایرین را مقصر خواند. حتی این «سایرین» در موضوع کرسنت هم حاضر هستند، جایی که وزیر نفت معتقد است عده‌ای با «ندانم کاری»های خود، همه چیز را به چاه انداختند. اشاره زنگنه به اظهارات منتقدان کرسنت است که با مصاحبه‌های خود، دست شرکت دلال کرسنت را در دیوان لاهه، بالاتر از ایران بردند!
البته بماند که موضوعی که وزیر نفت مطرح می‌کند، مربوط به اعلام رقم جریمه ایران در دادگاه است که از قضا، توسط محمد‌رضا نعمت‌زاده وزیر سابق صنعت، علی جنتی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی و مصطفی هاشمی‌طبا از اصلاح‌طلبان همپیمان حسن روحانی رسانه‌ای شد! با این وجود وزیر نفت که تا به امروز نتوانسته پرونده‌ای را که خودش خلق کرده به سرانجامی برساند، پس از پنج سال از تعهد خود مبنی بر پایان دادن به کرسنت می‌گوید «خدا نگذرد از سایرینی که ما را در موقعیت ضعف قرار دادند.» نمی‌دانیم مخاطب این «خدا نگذرد» چه کسی است، اما جهت اطلاع ایشان، باید گفت: چند روز پیش از داوری پایانی، علی کاردر مدیرعامل سابق شرکت ملی نفت در مصاحبه‌ای به دفاع از قرارداد کرسنت پرداخت و حتی اعلام کرد ایران در این پرونده بدعهدی کرده و مقصر جمهوری اسلامی ایران است! بهترین پاس گل برای دگرگون کردن پرونده کرسنت به سود طرف دلال‌های گازی، توسط معاون زنگنه داده‌شد، اما «ژنرال» به هیچ عنوان علاقه‌ای ندارد زیر بار این مصاحبه برود که البته باز هم تکرار شد.
آقای زنگنه بهتر از هر فرد دیگری می‌داند رکود پنج ساله‌ای که در صنعت نفت در حال تشدید است، یک مسئول دارد و او نیز بیژن نامدار زنگنه است. نه منتقدان چنین قدرتی دارند که کار را برای وی تا این حد سخت کنند و نه وزیر نفت دارای چنین شخصیتی است که زیر فشارها، دست از عملی‌کردن اعتقاد خود بر دارد و برای تحققش، حتی حاضر است ویرایش شانزدهم را به جای نسخه اصلی IPC به دفتر مسئولان ارشد ارسال کند. تا به امروز پنج سال از وزارت مجدد زنگنه بر نفت گذشته و بهانه‌تراشی‌ها دیگر توجیهی ندارد؛ باید به عملکرد پاسخگو بود و نه آنکه موفقیت‌ها را حاصل مدیریت مدبرانه خود بدانیم و ضعف‌های پرشمار را به دیگران و گذشتگان مربوط دانست، کما اینکه موفقیت‌های امروز نفت، مدیون همان گذشتگانی است که اگر نبودند وزیر نفت هیچ پروژه‌ای برای افتتاح نداشت.
زنگنه بطور کلی معتقد است «نمی‌گذارند» کار کند، مدام چوب لای چرخش می‌گذارند و آزارش می‌دهند. اوج بهانه‌تراشی‌ها در مواقعی است که از وی درباره پروندهIPC سؤال می‌شود و او به نحوی خود را بی‌تقصیر جلوه می‌دهد که گویی وی مجری سیاست‌های منتقدانش است!
جوان با‌اشاره به موضوع قرارداد‌های جدید نفتی موسوم به IPC می‌نویسد زنگنه قول داد تا پایان سال ۹۶ بیش از ۱۰ قرارداد امضا شود که نشد؛ از وی سؤال شد چرا چنین هدفی محقق نشد که باز هم با کلید واژه «نگذاشتند»، سایرین را مقصر خواند. حتی این «سایرین» در موضوع کرسنت هم حاضر هستند، جایی که وزیر نفت معتقد است عده‌ای با «ندانم کاری»های خود، همه چیز را به چاه انداختند. اشاره زنگنه به اظهارات منتقدان کرسنت است که با مصاحبه‌های خود، دست شرکت دلال کرسنت را در دیوان لاهه، بالاتر از ایران بردند!
البته بماند که موضوعی که وزیر نفت مطرح می‌کند، مربوط به اعلام رقم جریمه ایران در دادگاه است که از قضا، توسط محمد‌رضا نعمت‌زاده وزیر سابق صنعت، علی جنتی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی و مصطفی هاشمی‌طبا از اصلاح‌طلبان همپیمان حسن روحانی رسانه‌ای شد! با این وجود وزیر نفت که تا به امروز نتوانسته پرونده‌ای را که خودش خلق کرده به سرانجامی برساند، پس از پنج سال از تعهد خود مبنی بر پایان دادن به کرسنت می‌گوید «خدا نگذرد از سایرینی که ما را در موقعیت ضعف قرار دادند.» نمی‌دانیم مخاطب این «خدا نگذرد» چه کسی است، اما جهت اطلاع ایشان، باید گفت: چند روز پیش از داوری پایانی، علی کاردر مدیرعامل سابق شرکت ملی نفت در مصاحبه‌ای به دفاع از قرارداد کرسنت پرداخت و حتی اعلام کرد ایران در این پرونده بدعهدی کرده و مقصر جمهوری اسلامی ایران است! بهترین پاس گل برای دگرگون کردن پرونده کرسنت به سود طرف دلال‌های گازی، توسط معاون زنگنه داده‌شد، اما «ژنرال» به هیچ عنوان علاقه‌ای ندارد زیر بار این مصاحبه برود که البته باز هم تکرار شد.
آقای زنگنه بهتر از هر فرد دیگری می‌داند رکود پنج ساله‌ای که در صنعت نفت در حال تشدید است، یک مسئول دارد و او نیز بیژن نامدار زنگنه است. نه منتقدان چنین قدرتی دارند که کار را برای وی تا این حد سخت کنند و نه وزیر نفت دارای چنین شخصیتی است که زیر فشارها، دست از عملی‌کردن اعتقاد خود بر دارد و برای تحققش، حتی حاضر است ویرایش شانزدهم را به جای نسخه اصلی IPC به دفتر مسئولان ارشد ارسال کند. تا به امروز پنج سال از وزارت مجدد زنگنه بر نفت گذشته و بهانه‌تراشی‌ها دیگر توجیهی ندارد؛ باید به عملکرد پاسخگو بود و نه آنکه موفقیت‌ها را حاصل مدیریت مدبرانه خود بدانیم و ضعف‌های پرشمار را به دیگران و گذشتگان مربوط دانست، کما اینکه موفقیت‌های امروز نفت، مدیون همان گذشتگانی است که اگر نبودند وزیر نفت هیچ پروژه‌ای برای افتتاح نداشت.
ارسال نظرات